Tuesday, December 1, 2020

ಗೊಂಚಲು - ಮುನ್ನೂರೈವತ್ತಾರು.....

ಸಂಗಾತ ಸಾಯುಜ್ಯ.....

ನನ್ನಾಸೆ ಕಾಳಿಂದೀ -
ನಿನ್ನ ಕಿಬ್ಬೊಟ್ಟೆ ಮಿಡಿತದಲಿ ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆ ಮೊನೆ ಬರೆದ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಗಳ ಮಿಥುನ ಚಿತ್ರವಿದೆ...
ಮೈಯ್ಯ ಏರಿಳಿವಿನ ನಸುಗತ್ತಲ ಸುಳಿಗಳಲಿ ಈಸುಬಿದ್ದ ಬೆರಳ ಕುಂಚ ಅರಳಿಸಿದ ಹುಚ್ಚು ಮೋಹದ ಮದರಂಗಿ ರಂಗಿನ ಕಲೆಯಿದೆ...
ಇಂದೂ ಅವನೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಇನ್ನಿನಿತು ಆಸ್ಥೆಯಿಂದ ತಿದ್ದಿ ತಿದ್ದಿ ಬರೆಯಲೇ...
ಮೈಯ್ಯಾರೆ ತಳಿಬಿದ್ದು ತುಟಿಯ ತೇವವ ತೀಡಿ ಎದೆಯ ಜಾಡಿಯಲಿ ಹೊಸತೇ ಅನ್ನಿಸೋ ಹಸಿ ಬಿಸಿ ಬಣ್ಣ ತುಂಬಲೇ...
ಈ ಕಾರ್ತೀಕದ ತಿಳಿ ತಂಪು ಮಧ್ಯಾಹ್ನಗಳಲಿ ಅಲ್ಯಾರೋ ತುಂಟ ಕವಿ ಚಕ್ರಪಡಿ ಹಾಕಿ ಕುಳಿತು ಪದಗಳಲಿ ಕೊರೆದ ಶೃಂಗಾರ ಶಿಲ್ಪಗಳನು ನಾನಿಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಚೂಪು ಹಸಿವಿನ ಬೆಚ್ಚಾನೆ ಬೆತ್ತಲೆ ಮೈ ಓಣಿಗಳಲಿ ಹಂಗಂಗೇ ಕಡೆದು ನಿಲ್ಲಿಸಲೇ...
ಸಹಕರಿಸಬಾರದೇ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತದೇ ಮಧುರ ಸಮರ್ಪಣೆಗೆ - ತೆರೆದ ಮಾಗಿಯ ಬಾಗಿಲಲಿ ರತಿಗೆ ರಸಿಕನ ಬಾಗಿನಕೆ...
#ಮಿಳನ_ಸುರೆಯ_ಸಂಭ್ರಾಂತಿ...
♡♤♥♤♡

ಉಸಿರ ಕಡೆವ ಚೆಲುವ ಕಡಲೇ -
ನಿದ್ದೆ ಮಂಪರಲೂ ತೋಳ ಬಿಗಿಯಿಂದ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳದಂತೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲೇ ಮಗ್ಗಲು ಬದಲಿಸಿ ಹೊರಳುವಾಗಿನ ನಿನ್ನ ಕಾಲಂದುಗೆಯ ಕಿಣಿ ಕಿಣಿ ಕಾವಳದ ನಿಶ್ಶಬ್ದದಲ್ಲಿ ಊರಾಚೆಯ ಪ್ರೇಮ ದೇವಳದ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಪುಟ್ಟ ಘಂಟೆ ದನಿಯಂತೆ ಕೇಳಿಸಿ ಮೈಮನವ ಪುಳಕದಲಿ ಬಾಗಿಸುತ್ತದೆ...
ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಸೋರುವ ತುಂಡು ಚಂದಮನ ಮಂದ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಮೀಯುತಿರೋ ದೇವ ಬಿಡಿಸಿದ ಆ ಮೂಗಿನಂಚಿನ ಮಚ್ಚೆಗೂ, ಅಪ್ಪ ತೊಡಿಸಿದ ಮೂಗುತಿಗೂ ಹೊಳಪಿನಲಿ ಜಿದ್ದಾಜಿದ್ದಿ...
ನಿದ್ದೆಯೊಡನೆ ಠೂ ಬಿಟ್ಟು ನಿನ್ನಂದದ ಮೈಸಿರಿಯ ಸೊಬಗಿನೂರಲಿ ಕಳೆದೋಗುವ ನನ್ನ ರಸಿಕ ಕಂಗಳು...
ನಿನ್ನಾ ತುಟಿ ದಂಡೆಯ ತೇವಕೊಂದು ನವಿರು ಒಗರು ಕಂಪಿದೆಯಲ್ಲ - ನಿದ್ದೆಯಲೂ ಬಿರಿದಿರೋ ಎಸಳು ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿನಲಂಕಾರ ಮಾಡ ಹೋದರೆ ಉಸಿರ ಬಿಸಿಯ ಸೇರಿ ನೆತ್ತಿಗೇರುವ ಆಸೆ ಭಾರದ ಮೂಲ ಅದೇ...
ಘಮದ ಗಾರುಡಿಗೆ ಅಯಾಚಿತವಾಗಿ ಗಂಡು ತೋಳ ಸೆರೆ ಬಿರುಸಾದರೆ, ಬಿಗಿದ ಹೆಣ್ಣು ಬೆತ್ತಲೆದೆ ಮುಂದಿನ ಕವಿತೆ ಕಟ್ಟುತ್ತದೆ...
ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೊಚ್ಚ ಹೊಸದಾಗಿ ಮೊದಲಾಗುತ್ತದೆ - ಅಪಾದಮಸ್ತಕ ಸಾನುರಾಗದ ಕಾಳ್ಗಿಚ್ಚು...
ಉಬ್ಬೆಗಟ್ಟಿದ ಮೋಡಗಳೆರಡು ಮುದ್ದಿಗಿಳಿದಂಗೆ -
ಜಿಹ್ವೆಯ ಒರಟು ಮೈಯಿಂದ, ಕೆರಳು ಮೊನೆಯಿಂದ ಹಸಿದ ಹಸಿ ಜೀವಾಂಗಗಳ ಸೇವಿಸಿ ಸ್ವರ್ಗ ಸೃಜಿಸುವ ಪ್ರಣಯ ಕೂಟಕೆ ನಾಭಿಚಕ್ರ ಮಿಡಿದು ನಶೆಯೇರಿ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ...
ಇರುಳ ಯಾವ ಝಾವವೋ ಹೊರಳಿ -
ಸುಖದ ಊಟೆಯೊಡೆದ ನಿನ್ನ ಬೆಮರ ಕಂಪಿನೊಡಲಿಗೂ, ನೀ ಮುಡಿದು ಹೆರಳಿನೊಡನೆ ಹೊಸಕಿಹೋದ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಘಮಲಿಗೂ ಜುಗಲ್ಬಂದಿಯ ಮಧುರ ಕದನ...
ಮತ್ತಾಗ ಸಂಪನ್ನ ಹಗುರತೆಯಲಿ,
ದೇಹವನೊಂದನೇ ಅಲ್ಲ ಮನವನೂ ಬೆರೆಸಿ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಕೂಡಿಯಾಡೋ ಆಮೋದದ ಈ ಸಜ್ಜೆಮನೆಯೇ ನಿಜ ಸ್ವರ್ಗ ಕಣೋ ಅಂತಂದು, ಪ್ರಮತ್ತ ಕಂಗಳಲಿ ಉತ್ಕರ್ಷ ತೃಪ್ತಿಯನುಲಿದು, ಹೆಗಲು ಕಚ್ಚಿ ಗುರುತುಳಿಸಿ, ಭಾವಸಮಾಧಿಗಿಳಿವ ನಿನ್ನ ಮೋಹೋನ್ಮಾದದ ಪ್ರತಿ ಬೇಟವೂ ನಾಳಿನ ಮೇಳಕೆ ಮೈಮನಸನು ಮತ್ತೆ ಕನಸಲ್ಲಿ ಈಗಿಂದಲೇ ಹುರಿಗಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ...
#ಕಾಮನೋಕುಳಿಯಲಿ_ಮೈಮನಕಂಟಿದ_ಬಣ್ಣಗಳೆಷ್ಟೋ...
♡♤♥♤♡

ವ್ರತದಲ್ಲಿದೀನಿ ದೂರ ನಿಲ್ಲು ಅಂದ್ಲು...
ಅಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲೆಂದರೂ ಆಗಷ್ಟೇ ಮಿಂದ ಹೆಣ್ಣು ಮೈಯಿಂದ ಹೊಮ್ಮುತಿದ್ದ ಒದ್ದೆ ಘಮಕೆ ನಾಭಿಯಲ್ಲಿ ಅಲೆ ಒಡೆಯುವುದು ನಿಂತೀತೇ...
ವ್ರತ ಕೆಡಿಸದೇ ಸಾಯೋಕೆ ಮನಸಿಲ್ವೇ ಅಂದೆ...
ಬೆಳ್ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸಾಯೋ ಮಾತಾಡಿದ್ರೆ ಕಚ್ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಸಿಟ್ಟಿಂದ ಪರಚೋಕೆ ಬಂದ್ಲು...
ವ್ರತ ಬೆವರಾಗಿ, ಸಿಟ್ಟು ಮುದ್ದಾಗಿ, ಪ್ರೇಮಾಲಾಪದ ತಾರಕದೊಂದಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಾನೆ ಹಗಲುದಿಸಿತು...
ಮತ್ತೀಗ ನನ್ನಿಂದ ನೀರೆರೆಸಿಕೊಂಡ ಅವಳದು ಝಾವದ ಎರಡನೇ ಸ್ನಾನ ಹಾಗೂ ತಪ್ಪು ಕಾಣಿಕೆಗೆ ಇಷ್ಟದೇವಗೆ ತುಪ್ಪದ ದೀಪ...
#ಹುಣ್ಣಿಮೆ_ಕಡಲ_ಉಲ್ಲಾಸ_ಅವಳು...
♡♤♥♤♡

ಅನುಗಾಲದ ಅನುರಾಗವೇ -
ಆಡಾಡುತ್ತಲೇ ನಿದ್ದೆಹೋದ ಮಗು ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಆಟಿಕೆಯ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡಂತೆ ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆ ಸವರಿ, ತುಟಿಯ ತೇವದ ನವಿರು ಘಮವುಣಿಸಿ, ಎದೆ ಬಿರುಸಿನ ಕುರುಳಲಿ ಸುಳಿವ ಪ್ರೇಮಗಂಧವ ಆಖೈರು ಹೀರುವಾಂಗೆ ಮುಸುಮುಸು ಅವುಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ನನ್ನ ನಿನ್ನ ನಡುವೆ ಗಾಳಿಗೇನು ಕೆಲಸ ಎಂಬಂತೆ ತೋಳ್ಚಾಚಿ ಬೆನ್ನ ಬಳಸಿ ಇನ್ನಿಷ್ಟು ಗಾಢ ನಿದ್ದೆಯ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವ ಬೆತ್ತಲೆ ಬೆಂಕಿ ನೀನು...
ಉಸಿರ ಮರ್ಮರದ ಧುಸುಮುಸು ಶಬ್ದವೂ ಆಪ್ಯಾಯ ಗಾರುಡಿಯೇ ಆಳ್ಕೆ ಉನ್ಮಾದ ಉಮ್ಮಳಿಸಲು, ಅಂತೆಯೇ ಆತ್ಮ ಸಂವಾದ ಮೇಳೈಸಲು...
ನಡುರಾತ್ರಿಯ ನಿಡುಗಾಲದ ಅರೆ ಖಬರಿನ ವಿಲಾಸಕೆ ಎನ್ನ ರಟ್ಟೆ ತಿರುವು, ಏರುಗಳಲಿ ನಿನ್ನಾ ಓಲೆ, ಮೂಗುತಿಗಳ ರಕ್ತಗೆಂಪು ಗೀರುಗೀರು ಭಿತ್ತಿಚಿತ್ರಾವಳಿ - ತಿಂದ ಖಾರದ ರುಚಿ ಉರಿವ ತುಟಿಯಲುಳಿದಂತೆ; ಗಾಳಿ ಸೋಕಿದಾಗೆಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಪುಳಕ...
ನನ್ನ ಹರೆಯವ ಹಾಡಂತೆ ಹಾಯ್ದು ಕಾಯ್ದ ಕರುಳು ಹಾಗೂ ನಾಭಿಚಕ್ರದ ಬಿಸಿ ಸ್ವಪ್ನಗಳೆಲ್ಲ ಹಂಗಂಗೇ ಎದೆ ಮೇಲೆ ಒರಗಿ ಮೂಗುಜ್ಜಿ ಅರಳುತಿರುವಂತ ಭಾವೋನ್ಮೇಷ ಘಳಿಗೆಗಳವು...
ಮಿಳನ ಮೇಳದ ಎಳೆ ಗೆಲ್ಲುಗಳಂಥ ಇಂಥವಿಷ್ಟು ಆಪ್ತ ಸುಖಹಾಸ ನಿನ್ನ ತೋಳಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ತಿಳಿ ಎಚ್ಚರದ ಸೌಂದರ್ಯ...
#ರಜನೀಗಂಧ...
#ಮತ್ತೆ_ಮತ್ತದೇ_ಇರುಳಿಗೆ_ಕಾಯುತ್ತಾ_ಕನವರಿಸುತ್ತಾ...
♡♤♥♤♡

ನಂಗೆ ಸಿಟ್ಟು ತರ್ಸಿ ಸಾಯ್ಬೇಡಾ ಅಂದ್ಲು ಕಣ್ಣ ಗೋಳದಲಿ ಉರಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು...
ನಿನ್ನ ಸನ್ನಿಧಾನದಲಿ ಸಾವೂ ಸಮ್ಮತವೇ ಅಂದೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲವಳ ಕಣ್ಮುಗಿಲ ತುಂಬಿಕೊಂಡು...
ಬುದ್ದೂ ಥರಾ ಏನೇನೋ ಹಲುಬ್ತಾ ಕೂರ್ಬೇಡ ಸುಮ್ನೆ ಬಾಯ್ಮುಚ್ಚು ಅಂತ ಬೈದ್ಲು ಗಂಗೆಯ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡು...
ಈಗ ಮಾತಿಲ್ಲ ಕಥೆಯಿಲ್ಲ ಅವಳೊಡನೆ - ತುಟಿಗೆ ತುಟಿ ಬೆಸೆದು, ನಾಲಿಗೆಯ ಹೊಸೆದು ಬರೀ ಬಾಯ್ಮುಚ್ಚುವಾಟ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು...
#ಬಲು_ವಿಧೇಯ_ಪೋಲಿ_ನಾನು...
♡♤♥♤♡

ಜೀವಾ ಭಾವಗಳೆಲ್ಲ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಮೃತ ಕಾಲದ ಮನದ ಏಕಾಕಿತನತವನೂ ಆತ್ಮ ಭರ್ತ್ಸನೆಯಲ್ಲಿ ನೀಗಿಕೊಂಡು ನಗಲೂಬಹುದು - ಹಣೇಬರದ ಹೊಣೆ ಹೊರಿಸಿ... 
ಉಬ್ಬೆಗಟ್ಟಿದ ಮೋಡದಂಥಾ ಜೀವಂತ ದೇಹದ್ದೇ ನೋಡು, ನಿನ್ನ ಒಪ್ಪಿಗೆಯ ಹಾದಿಯ ಕಾದು ಕೂಡದೇ ಈ ಕರಡಿ ಕಾವು ಕಳೆಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ...
ಕನಸಿನಂಬುಧಿಯ ಅಂಬಿಗಳೇ -
ಅರುಣೋದಯದ ಮಗ್ಗುಲಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಹರ ತೋಳ ಹಾಯಿಯಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಆ ತೀರಕೆ ಸೇರಿಸೇ...
ನಿನ್ನ ಹಾಯುವ ಸುಖದ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೈಸೋತು ಮುಳುಗಿ ಸಾವೇ ಬಂದರೂ ಉಳಿದೀತು ನನ್ನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಋಣವೇ...
#ಸಂಗಾತ_ಸಾಯುಜ್ಯ...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)

No comments:

Post a Comment