Friday, April 29, 2016

ಗೊಂಚಲು - ನೂರಾ ಎಂಬತ್ತೊಂಬತ್ತು.....

ಒಂಟಿ ಸಂಜೆಯ ಎರಡು ಭಾವಗಳು.....

ಅಮ್ಮಾ ಪುಟ್ಟ ಗೆಳತೀ - ನೇಹದ ಒಡಲಿನ ಹಿಂಗದ ನಗುವಿನ ಹಸಿವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಬೈಗುಳದಲ್ಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವವದ ಮೊಹರಿದೆ, ಜಗಳದಲ್ಲೂ ಸ್ನೇಹಿಯ ಆತ್ಮೀಕ ಒಳತುಡಿತದ ಆರೈಕೆಯ ಚಲುವಿದೆ...
ಕೂಗಿ ನೋಡೊಮ್ಮೆ, ಬದುಕ ಹಾದಿಯಲಿ ಮುಳ್ಳ ತುಳಿದೂ ನಗಬೇಕಾದಾಗ ನೀನು...
ಬೆನ್ನಲ್ಲೇ ನಿಂತಿರುತೀನಿ ನೇಹದ ಬುಟ್ಟಿಗೆ ಹೆಗಲ ಅಡವಿಟ್ಟ ಹಮಾಲ ನಾನು...

/\_\/_/\

ಆ ತಿರುವಿನ ಬಹು ಮಹಡಿ ಮಹಲಿನಾಚೆ ಬೆಳಕ ಮಣಿ ಮೋರೆ ಮರೆಸಿಕೊಂಡ...
ಕಾಗೆಯೊಂದು ಗಡಬಡಿಸಿ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಬಳಗವ ಕೂಗಿ ಗೂಡು ಸೇರಿತು...
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತಿಕೊಂಡ ಬೀದಿ ದಿಪಗಳೊಡನೆ ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ಇರುಳು ಮಾತಿಗಿಳಿಯುವ ಹೊತ್ತು...
ನಾ ನನ್ನ ನೆನಪ ಕೋಶದ ಹರಕು ಜೋಳಿಗೆಯಲಿ ನಗೆಯ ನಿಧಿಗಾಗಿ ತಡಕಾಡುತ್ತೇನೆ...
ಕನಸ ಕೋಶದ ಮುರುಕು ತೊಟ್ಟಿಲಲಿ ಚಂದಿರನ ತೂಗಲು ಹವಣಿಸುತ್ತೇನೆ...

ನಡೆದ ದೂರ, ನಡೆಯಬೇಕಾದದ್ದರ ದೂರ - ಯಾವುದು ಕಮ್ಮಿಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...
ಹಿಮ್ಮಡಿಯ ಸೀಳಿನಲಿ ಬರಿಗಾಲ ನಿನ್ನೆಯ ವ್ಯಥೆಗಳು...
ಎಡವಿ ಒಡೆದ ಹೆಬ್ಬೆರಳಲಿ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟುತಿರೋ ನಾಳೆಗಳ ಕಥೆಗಳು...

ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ -
ಚಂದಿರ -
ಹರಕು ಜೋಳಿಗೆ -
ಮುರುಕು ತೊಟ್ಟಿಲು...

ಎದೆಯ ಕಡಲ ತಳದಲ್ಲಿ ನಸುನಗೆಯ ಮುತ್ತೊಂದ ಹಡೆಯಬೇಕಿದ್ದ ಕಪ್ಪೆಚಿಪ್ಪಿನ ಗರ್ಭಪಾತ...
ಕಣ್ರೆಪ್ಪೆಯ ತಡೆಗೋಡೆಯ ಮೀರಲೆಳಸುವ ಅಲೆಗಳು...

ಹೆಳವನ ಇರುಳ ಸ್ವಪ್ನದ ನಗೆಯ ಕೂಸಿಗೆ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ನೆರಳಿಲ್ಲ...

Monday, April 11, 2016

ಗೊಂಚಲು - ನೂರಾ ಎಂಬತ್ತೆಂಟು.....

ಸಾವಿನೊಡೆತನದ ಬಯಲಲ್ಲಿ ಛಾವಣಿ ಇಲ್ಲದ ಗೂಡು - ಬದುಕು.....

ಒಂದಾದರೂ ಘನ ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದೆಯೂ ತುಡಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೆ ಉಸಿರಿಗಾಗಿ ಈ ನಿರುಪಯೋಗಿ, ನಿರ್ಲಜ್ಜ ಬದುಕು...
ಹಿಡಿದಿಟ್ಟದ್ದು ಯಾವುದು...?
ಯಾವ ಮಹತ್ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ...??
ಮಹಾ ಮೌನದ ದಾರಿ ಅಷ್ಟು ದುರ್ಗಮವಾ...???
ಸಾವಿರ ನದಿಗಳ ಕುಡಿದೂ ಹಿಂಗದು ಸಾಗರದ ದಾಹ...
ಯಾವುದಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಲಿ ಸಾಗರವ - ಅತಿ ಮಾತಿನ ಬದುಕಿಗಾ, ಅದರಾಚೆಯ ಮಹಾ ಮೌನಕ್ಕಾ...??
ಇಂಥ ಹೋಲಿಕೆಗಳನೆಲ್ಲ ಮೀರಿದ್ದಲ್ಲವಾ ಬದುಕು ಸಾವುಗಳೆಲ್ಲ ಅಂತೀರೇನೊ...
ಆದರೂ, ಮಾತಿಗೆ ನಗೆಯ ಬಣ್ಣ ತುಂಬುವುದು ಮತ್ತು ಮಹಾ ಮೌನಕೂ ಮಾರ್ದವತೆಯ ಕಣ್ಣ ಬಿಡಿಸುವುದು ಈ ಹೊತ್ತಿನ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿ ತೋರುತ್ತೆ - ನಡಿಗೆ ಸಹನೀಯವೆನಿಸಲು...
---
ಎಣ್ಣೆ ಬತ್ತಿದ ಮೇಲಿನ ಬತ್ತಿಯ ಮೃಗೋನ್ಮಾದ - ಆರುವ ದೀಪದ ಉರಿ ಉರಿಯ ಆರ್ಭಟ; ಉಳಿದದ್ದಿಷ್ಟೇ ಚಿಟಿಕೆ ಬೂದಿ, ಕಮಟು ವಾಸನೆ - ಸಾವಿನೊಂದಿಗೆ ಚೌಕಾಶಿ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ...
---
ತಬ್ಬಿ ಬಿಡು ಸಾವೇ -
ಹಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ ಚಂದೀವಿಗೆಯ ಎಣ್ಣೆ ತೀರುವ ಮುನ್ನ; ಹರೆಯದ ಮುಂಬೆಳಗಿನ ತಿಳಿ ನಿದ್ದೆ ಮರುಳಿನ ಹಸಿ ಬಿಸಿ ಕನಸಂತೆ...
---
ಸಾವಿನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಬದುಕ ಕುಡಿಕೆಗೆ ನಗೆಯ ಮಧುವ ಸುರಿಯುವಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹಗಲ ಬೆರಗೆಲ್ಲ ಕನಸಾಗುತ್ತೆ - ಬೆಳಕ ಬಯಲಲ್ಲಿ ಇರುಳ ಸುಖದ ಸೆರಗು ನೆರಳಾಗುತ್ತೆ...
ಬಡ ಜೋಗಿಯ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲೂ ಖುಷಿಯ ಉನ್ಮತ್ತ ಅಮಲು...
ಇಲ್ಲೀಗ ಸಾವಿಗೂ ನಗೆಯದೇ ಘಮಲು...
---
ಹಾಯ್ದು ಬಂದ ತಿರುವುಗಳೆಲ್ಲ ಮರೆತು ಹೋಗಲಿ...
ನೆನಪಿನ ಹಸಿಬೆ ಚೀಲ ಪೂರ್ತಾ ಖಾಲಿಯಾಗಲಿ...
ಹಾದಿಯ ಆ ಬದಿಯ ಹಸಿರಿಗೆ ನಿನ ಕಣ್ಣು ಕುರುಡಾಗಲಿ...
ಹೊಸ ಹುಟ್ಟಿಗೆ ನಿನ್ನೊಡಲು ಬಂಜರಾಗಲಿ...
ಹೇ ಮನಸೇ ಕ್ಷಮಿಸಿಬಿಡು -
ನಿನ್ನ ಹಸಿವಿನ ಅರಿವಿದ್ದೂ ಕಲಿಸಲೇಬೇಕಿದೆ ನಾ ನಿನಗೆ ಮುಟಿಗೆಯಷ್ಟಾದರೂ ಭಾವ ನಿರ್ಲಿಪ್ತಿ; ಅಳುವಿನಾಚೆಯ ನಿನದೇ ಸಣ್ಣ ನಗುವಿಗಾಗಿ...
---
ಸಾವು ತಾನು ಬಡ್ಡಿ ರಹಿತವಾಗಿ ಕೈಗಿಟ್ಟ ಸಾಲ ಈ ಬದುಕು...
ಪ್ರೀತಿಸಿಬಿಡು ಅಮ್ಮನ ಎದೆ ಹಾಲ ಹೀರುತ್ತಾ ನಗುವ ಕಂದನ ಮುಗ್ಧತೆಯಂತೆ...
ಮೋಹಿಸು ತನ್ನವಳ ಎದೆ ಏರಿಯ ಮೆದುವಿಗೆ ಸೋಲುತ್ತಾ, ತೊಡೆ ಕಣಿವೆಯ ಬಿಸಿಯಲಿ ಕಾಲನ ಮರೆವ ಕಾಮನಂತೆ...
ಸಾಲವ ಸಾವು ಮರಳಿ ಕೇಳುವ ಮುನ್ನ...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)