ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರಿಪ್ಪತ್ತಾರು.....

ಇದು ನಿನ್ನ ತಿಂಗಳು.....
(ನೀ ನಿನ್ನ ನಗೆಯ ಮರೆಯಬಹುದೇ - ತೊರೆದದ್ದು ಹೇಗೆ ನೀನು...?!)

ನನ್ನ ಸಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ಬದುಕ ಎಷ್ಟು ಸುಟ್ಟಿತ್ತೋ - ನಿನ್ನ ಸಾವೀಗ ನನ್ನ ಸುಡುತಿದೆ....
ನೀನೀಗ ಪಂಚಭೂತಗಳಿಗೆ ಅನ್ನವಾದವಳು - ತರ್ಪಣ ಬಿಟ್ಟವನು ನಾನೇ...
ಪಂಚಭೂತಗಳನೇ ಬಳಸಿ ನಾನಿನ್ನೂ ಬದುಕುತಿರುವುದು - ಉಸಿರಿತ್ತು ಹೋದವಳು ನೀನೇ...
ಅದೇ ಹಳೆಯ ರಾಗದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಹಾಡು ಗುನುಗಿದಂತೆ, ಅದೇ ಉರಿ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಕನಸ ನೇಯುವಂತೆ ಬದುಕ ಹೊಸೆಯುತ್ತೇನೆ ನಾನು - ಮತ್ತದನು ಕಲಿಸಿದ್ದು ನೀನು...
ಸುಡುಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೊಗೆ ಬಳ್ಳಿಗೆ ಭರಪೂರ ಫಲ ಅಂತ ನಂಬಿದವಳು ನೀನು - ಸುಟ್ಟ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟೋ ನಗುವಿಗೆ ಒಂಟಿ ಸಲಗದ ಅಬ್ಬರ ಎಂಬುದ ನಿನ್ನಲ್ಲೆ/ನಿನ್ನಿಂದಲೆ ಕಂಡವನು ನಾನು...
ನೆನಪನ್ನು ಜೀವಂತವಿಟ್ಟು ನಗುವ ಎನ್ನ ನೋಡಿ ನಗಬೇಡ ನೀನು...
ಹುಟ್ಟಿಗೆ ಶುಭಕೋರಿ ಸಾವನು ಮರೆಯಬಹುದಾ!! ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲೊಲ್ಲೆ ನಾನು...
ಹಾಗೋ ಹೀಗೋ ಒಂದಿನ ನಿನ್ನನ್ನೂ ಮರೀತೇನೆ - ನನ್ನೇ ಮರೆತ ಮಾರ್ನೇ ದಿನ; ಅಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಈ ಎಲ್ಲಾ ದಿನ, ನಿನ್ನದೇ ದಿನ......
____ ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ಶುಭವೇ, ನಿನಗೆ ಶುಭಾಶಯ...

ನೀ ನಿನ್ನ ನಗೆಯ ಮರೆಯಬಹುದೇ...?!

ಸಾವಿತ್ರೀ -
'ಕಪ್ಪು' ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಕಾವ್ಯ ಕನ್ನಿಕೆ ಅಂತೇನೋ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬರೆದು ಬೀಗುತ್ತಿದ್ದವನಿಗೆ; 
'ಕಾಗೆ'ಯೊಂದು ಪ್ರಿಯವೆನಿಸಲು ನಿನ್ನ ಹೆಸರಲಿ ತರ್ಪಣದ ಎಡೆಯಿಟ್ಟು  ಹೋಯ್ ಕರೆಯಬೇಕಾಯ್ತು...
ಮಾತಿಗೆ ಮೊದಲು ಉಂಡ್ಯಾ ಅಂತ ಕೇಳಿ, ಸರೀಮಾಡಿ ಹೊತ್ತೊತ್ತಿಂಗೆ ಊಟ ಆಸ್ರು ಮಾಡು ಅಂತ್ಹೇಳಿ ಮಾತು ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಕರುಳ ತಳಮಳಕೆ ಉಡಾಫೆಯ ಮಾರುತ್ತರವೇ ಇತ್ತು ಸದಾ ಎನ್ನದು ಆಗ...
ಕಾಕ ರಾಜ ಬಲಿ ಬಾಳೆಯ ಕುಕ್ಕಿದರೆ ನಿನಗೆ ವರುಷದ ಊಟವಾಯ್ತು ಅಂತ ಸುಳ್ಳೇ ಹಗುರಾಗ್ತೇನೆ ಈಗ...
ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ನಿಂತು ಸಾಗಲು ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಿಲ್ಲ, ನೂರು ಕನಸ ಗೆದ್ದು ಬೀಗಲು ನಿನ್ನ ಹೆಗಲಿಲ್ಲ - ಆಗಸದ ಬೀದಿಯಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ತಾರೆಯ ಹುಡುಕಲು ಇರುಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯ್ತೇನೆ...
ನೀನೋ ಇದ್ದಾಗ ಬದುಕಿ ತೋರಿದ್ದರದ್ದು ಒಂದು ದಡೆಯಾದರೆ, ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಕರುಣಿಸುತಿರುವ ಬದುಕಿನ ಕಾಣ್ಕೆಯದ್ದೇ ಇನ್ನೊಂದು ದಡೆ...
___ ಬೆನ್ನಾದ ಮೇಲೂ ಮಡಿಲ ನಗುವಾಗಿಯೇ ನೆನಪಾಗ್ತೀಯ ನೋಡು ನೀನು, ಜೀವಂತವಿದ್ದೇನೆ ಅನ್ನಿಸುವುದೇ ಆಗ ನನಗೆ ನಾನು...

ನಿನ್ನ ಹೊರತು ಈ ಬದುಕಿಗೊಂದು ಉದ್ದೇಶವೇ ಇಲ್ಲ ಅಂದು ಊರೆಲ್ಲ ಹಲುಬಿದವನು ಅಂದು...
ನೀನೆದ್ದು ಹೋಗಿ ವರುಷ ಕಳೆವ ಹೊತ್ತಿಗೆ - ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದ ಈ ಬದುಕು ಇಷ್ಟು ಹಗುರ ಹೇಗಾಯ್ತು...!!!
ತರಗೆಲೆಯ ನಿಶ್ಚಿಂತೆ ಮತ್ತು ಬೀಡಾಡಿ ದನದ ಉನ್ಮತ್ತ ಸೊಕ್ಕಿನಲಿ ಅಂಡಲೆಯುತಿದ್ದೇನೆ...
____ ನಾನೆಂಬ ನನ್ನ ತಣ್ಣನೆ ಮನದ ಸುಡು ಸುಡು ಕ್ರೌರ್ಯ...

ಸುಖ ಮರಣವಂತೆ ನಿನ್ನದು - ನೆಮ್ಮದಿ...
ನೆಮ್ಮದಿ ಮರಳದಂತೆ ನನ್ನದು - ಸುಖ...
ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಬೇಡ, ನೀ ನಂಗೆ ಅಳುವುದ ಕಲಿಸಿಲ್ಲ...
ಆದರೂ,
ನಿಜ ನಗುವೀಗ ಪಟದೊಳಗಿನ ಸ್ಥಿರ ಚಿತ್ರ ನಿನ್ನದು; ನನ್ನದೂ...

ತೊರೆದದ್ದು ಹೇಗೆ ನೀನು...?!

ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದು ಬರೆದು ಮುಗಿಯದೇ ಸೋಲುವಂಗೆ ನೀ ಬದುಕಿದ್ದು ಮತ್ತು ಎರಡು ಮಾತು ಬರೆಯಲೂ ಸೋಲುವಷ್ಟು ನಾ ನಿನ್ನ ಅರಿತದ್ದು, ಮರೆತದ್ದು...
___ ಸಾವು ನಿನ್ನೊಬ್ಬಳದೇನಾ - ಮತ್ತೀಗ ನಾನು ಬದುಕಿದ್ದೀನಾ...?!

ನಡು ಗೋಡೆಯ ಮೇಲಿನ ನಿನ್ನ ಪಟದ ನಗುವ ಕಾಣುವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತೇನೆ...
ಮತ್ತು
ಮೊದಲ ತುತ್ತು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ಪಟವ ನೋಡುತ್ತೇನೆ...
ಋಣ ತೀರುವುದಿಲ್ಲ - ಉಸಿರಿದು ನೀನಿಟ್ಟ ಅಗುಳು...
___ ಇದು ನಿನ್ನ ತಿಂಗಳು - ನೀ ನನ್ನ ನಿತ್ಯದ ತಿಂಗಳು....

ಹಂಗೇನೇ ನಿಂಗೂ ನೆನಪಿರಲಿ - ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನೀನಿಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದ್ದವಳು, ಕನಸುಗಳ ನೆಟ್ಟಿದ್ದವಳು, ನೆನಪುಗಳ ಎದೆಗಿಟ್ಟು ಕನಸಾಗಿ ಹೋದವಳು... 

ಕನಸಿಗಾದರೂ ಬಂದು ಹೋಗುತಿರು ಮಾರಾಯ್ತೀ - ಸುಮಾರು ಜಗಳ ಹಂಗೇ ಉಳಿದೋಗಿದೆ...

ಹಕ್ಕಿ ನರಸಣ್ಣನ ತಾಳೆಗರಿಯ ನಡುವೆ ನಮಗಾಗಿ ಶುಭ ಶಕುನದ ಹಾಡಿರಬಹುದು - ಕೇಳುವುದು ಬಾಕಿ ಇದೆ...

ಹೂವ ಕಾಯುವ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿದರೆ ಪಾಪವಿಲ್ಲ - ಕೆಲವೆಲ್ಲ ಗಾಯಗಳು ಮಾಯಬಾರದು ಕಣೇ - ಎದೆಯ ಚುಚ್ಚಿದ ಮುಳ್ಳು ನಿನ್ನ ಸಾವಾದರೆ, ಕಣ್ಣ ತುಂಬಿದ ಹನಿ ಹನಿಯೂ ಬದುಕು ನಂಗೆ - ಮರೆತೆಂದೂ ಹೋಗದಿರು, ನಿನ್ನ ಇರುವಿಕೆಯ ರೂಹನೆಂದೂ ಅಳಿಸದಿರು...

ಗೊತ್ತು, ಹುಟ್ಟನ್ನು ನೆನೆದರೆ ಸಾವೇನೂ ಸುಳ್ಳಾಗಲ್ಲ; ಆದರೂ ಜೀವಂತ ಭಾವಗಳ ನೆನಪು ನಗುತಲೇ ಇರುವಲ್ಲಿ ಸಾವಿಗೆ ಅಂಥ ದೊಡ್ಡಸ್ತಿಕೆಯೂ ಉಳಿದಿಲ್ಲ...

ಸಾವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಹುಟ್ಟಿನ ನೆನಪಿಗೆ ಶುಭಕೋರುತ್ತೇನೆ ನಿಂಗೆ...

ಹುಟ್ದಬ್ಬದ್‌ ಪೀತಿ ಪೀತಿ ಪೀತಿ ಶುಭಾಶಯ ಶಣ್ಣೀ... 💕

ಲವ್ಯೂ ಕೂಸೇ... 😘😘

&&&

ಅಮಾವಾಸ್ಯೆಯ ಇರುಳ ಹಾದೀಲಿ ಚಂದಿರನೂ ಕುರುಡು ಅಂದೆ, ಎಡವಿದ ಕಾಲ್ಬೆರಳಿಗೆ ಉಸಿರ ಊದುತ್ತಾ...
ಯೆದೆಯಾರ ನಗುತಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ನೀನೇ, ನಿನಗೆ ನೀನೇ ಬೆಳಕು ಅಂದಿತೊಂದು ಪುಟಾಣಿ ನಕ್ಷತ್ರ...
ಇಲ್ಲಿಂದ ಎದ್ದೋದ ಜೀವಗಳೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ತಾರೆಗಳಾಗ್ತಾರಂತೆ - ನನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸಿದ ಮಿಣುಕು ಆಕಾಶ ದೀಪವದು ನೀನೇ ಇರಬಹುದಾ...!!
ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತ್ಸುವಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪ್ರೀತೀನ ತೋರ್ಸುವಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಲಲ್ಲ ಪ್ರೀತೀನ ನಿಭಾಯಿಸುವಲ್ಲಿ ಸೋತದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚು ನಾನು, ವಾಸ್ತವವ ಬದುಕುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ - ಆದ್ರೆ, ಸೋತು ಬರುವ ಮಗುವಿನೆಡೆಗೆ ಮಮಕಾರ ಹೆಚ್ಚಂತೆ ತಾಯ್ಮಡಿಲಿಗೆ...
ನಾ ಮಾತಾಡಿ ಕಳೆದದ್ದನ್ನ ನೀ ಬಾಳಿ ಬದುಕಿ ಬೆಳೆದೆ...
ನಂಗೆ ನೀನೊಂದು ಬೆರಗು ಮತ್ತೆ ಬೆಳಕು ಯಾವಾಗ್ಲೂ...
ಎದೆ ಸಂದೂಕದಲಿ ಮಡಚಿಟ್ಕಂಡ ನೆನ್ಪುಗಳು ಲಡ್ಡಾಗಲ್ಲ - ಅಳುವಾಗ, ನಗ್ವಾಗ ಎಲ್ಲಾ ಅದನೇ ನೆಚ್ಕ್ಯಂಡು, ಹಂಚ್ಕ್ಯಂಡು ಸಮಾಧಾನ ಪಡೋದಷ್ಟೇ ನನ್ ಲಭ್ಯತೆ ಇಂದು ಮತ್ತು ಇನ್ಮುಂದೂ...
ಎದೆ ಗೋಡೆ ಚಿತ್ರ ಆಗಿ, ಭಾವದಾಕಾಶದ್ ನಕ್ಷತ್ರ ಆಗಿ, ಏನೋ ಒಂದು ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ನೆನಪಾಗ್ತಾ, ನನ್ನನ್ನ ಜೀವಂತ ಇಡು ಅಷ್ಟೇ...
ಜಗಳಾಡಿ ಹಗುರಾಗೋಕೆ ನೀನಿಲ್ಲದ ಈ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಕಣ್ತುಂಬೋಕೆ ಅದೊಂದೇ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ...
____ ಆಯೀ, ನಿನ್ನ ಬದುಕ ಗೆಲ್ಲುವ ಹಠಗಳ ಯಾದಿಯ ಅವುಡುಗಚ್ಚಿನ ಮೌನದ ಸಾಲುಗಳಷ್ಟಿನ್ನು ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ದಿಂಬಿನಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ, ಯಾವ ಬಾಲಗ್ರಹ ಪೀಡೆಯೂ ಎನ್ನೆದೆಯ ಕಾಡದ ಹಾಗೆ...
&&&

ಏನ್ಗೊತ್ತಾ -
ಹಣೆಬರವ ಹಳಿದು ನೋವ ಗೆಲ್ಲುವುದೇ ಖರೆಯಾದರೆ...
ನಿನ್ನ ಆರೋಪಿಸಿ ನೆನಪುಗಳಿಂದ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗುವಂತಿದ್ದುದಾದರೆ...
___ ನಾನು ನನ್ನೊಂದಿಗಿರುವುದು ಇಷ್ಟು ಕಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡು...

 *** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)

ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರಿಪ್ಪತ್ತೈದು.....

ಅಪರಂಪಾರ ಅನುಭಾವ ಸನ್ನಿಧಿ.....
(ಅಕ್ಷರದ ಆರತಿಗೆ ಹದಿಮೂರು ತುಂಬಿದ ಹಬ್ಬ...)

ಎದೆಯ ಭಾವಗಳನೆಲ್ಲ ಮರಣೋತ್ತರ ಪರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ತುಂಡು ತುಂಡಾಗಿಸಿ ಬರೆಯುತ್ತ ಬರೆಯುತ್ತ ಆಯುಷ್ಯರೇಖೆಯ ಹದಿಮೂರು ಕವಲುಗಳನು ದಾಟಿಬಿಟ್ಟೆ...!!
ಆಸೆ - ಉಸಿರಳಿವ ಮುನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಹೆಸರ ಕೂಗಲಿ ಬೆಳಕು...
ಕಂಡದ್ದು, ಉಂಡದ್ದೆಲ್ಲ ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯಾಗಿ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಕುಂತದ್ದು ಎಷ್ಟೋ; ಕರಗಿ ಅಕ್ಷರವಾದದ್ದು ಮಾತ್ರ ಇಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟು...
ಆ ಇಷ್ಟನ್ನೇ ಅಷ್ಟು ಅಕ್ಕರದಿಂದ ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡ ನಿಮಗಿದೋ ಪ್ರೀತಿ ನಮನ...
___ ಭಾವಗಳ ಗೊಂಚಲು - ನೂರು ಮರುಳ ಮಾತುಗಳ ಗುಚ್ಛ.....
🎊🎈🎉🎊

ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತು, 
ಮೂರು ದಾರಿ ಕೂಡುವ ಕಾಡಂಚಿನ ಬಯಲ ಕವಲು, 
ಅವರು "ಮೌನ" ಅದೆಷ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠವೆಂದು ಬಲು ಗಂಭೀರದಲಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು - 
ನಿಮ್ಮ "ಮಾತು" ಅದೇನು ಚಂದ, ಎಷ್ಟು ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತ ಅಂತಂದು ನಾನವರ ಅಭಿನಂದಿಸಿದೆ...
ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಮಸಣದ ಏರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಡು ಜೀರುಂಡೆಯೊಂದು ಕಿರುಚಿ ಕಿರುಚಿ, 
ಮೌನವ ಒಡೆದೆ ಅಂತ ಬೀಗಿ ಬೀಗಿ, 
ಹೊಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ಸತ್ತೇ ಹೋಯಿತು...
ಇಂತಿಪ್ಪಲ್ಲಿ
ಮೋಡ - ಬೆಳಕು ಜಗಳಾಡಿ, 
ಗಾಳಿಯ ಮೈಕಂಪಿಸಿ, 
ತರಗೆಲೆ ಮಗ್ಗುಲ ಬದಲಿಸಿ, 
ಘನ ಘೋರ ರಣ ಗಂಭೀರ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಅಕಾಲ ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ...
ಧ್ಯಾನ ಮೌನಗಳೆಲ್ಲ ಮಗುವಂಗೆ ನಗುವಾಗಿ ಮಾತಾಗಿ,
ಬಿಡಿ ಬಿಡಿಯ ಹೂವೆಲ್ಲ ಅವಳ ಕೈಕುಲುಕಿ ಮಾಲೆಯಾಗಿ...
ಏನೆಲ್ಲ ಅರಿವಾಗಿಯೂ,
ಅರಿವಿನ ತೊರೆಯಾಗಿಯೂ,
ಈ ಬದ್ಕು ಎಷ್ಟು ಸಂಕೀರ್ಣ ಪರಿಕ್ರಮ ಅಲ್ವಾ...!!
ಇಲ್ಲಿ ಇದಮಿತ್ಥಂ ಅನ್ನೋ ವೃತ್ತ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ...!!
&&&

ಏನ್ಗೊತ್ತಾ -
ಮನೆ ಮನ್ಸು ಎರ್ಡೂ ದೂರವೇ ಇದ್ರೂ 'ಸಂಬಂಧ' ಬದುಕಿಯೇ ಇರತ್ತೆ; ಕಾರಣ ಭಾವವಿಲ್ಲದೆಯೂ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೊಂದು ಹೆಸರಿರತ್ತೆ...
ಆದ್ರೆ,
ಸಂಬಂಧವೇ ಆಗ್ಲೀ, ಭಾವ ಬಂಧವೇ ಆಗ್ಲೀ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಒಂದಿನಿತು ನೆನಪುಗಳನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡಬೇಕು ಅಂತಾದ್ರೆ ಮನೆಯಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಹೋಗ್ಲಿ ಮನಸುಗಳೊಡನೆ ಆದ್ರೂ ಒಂದು ನಿರಂತರ ಸಂವಹನ ಇರಲೇಬೇಕು...
___ ಜಗಳಕ್ಕಾದ್ರೂ ಜೊತೆಯಾಗುವ ಬಾ...
&&&

ಎದೆ ಗೂಡ ಬಾಗಿಲಲೇ ಮಲಗಿರುವ ಮೌನದುಡಿಯಲಿನ ನೂರು ನೂರಾರು ಭಾವ ಶಲಾಖೆಗಳ ಚಂದ ಭಾಷೆ, ಭಾಷ್ಯ - ಒಂದು ಉತ್ಕಂಠ ಜೋಕುಮಾರ ನಗು...
____ ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ತೆರೆದಿಟ್ಟಂತೆ ಇಟ್ಟು ತಣ್ಣಗೆ ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಬಹುದು.....
&&&

ಕೇಳು ಇಲ್ಲಿ -
ಗಾಯ ಮಾಯ್ದ ಮೇಲೂ ಕಲೆ ಉಳೀತು ಹೆಚ್ಚನ್ಸಲ... 
ಹಂಗೇಳಿ ಕಲೆ ಗಾಯ ಅಲ್ಲ - ಗಾಯದ್ ನೆನ್ಪು ಅಷ್ಟೇಯಾ... 
ಹಂಗಾಯಿ ಕಲೆನ ಸವ್ರೀರೆ ನೆನ್ಪಿನ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬರ್ಲಕ್ಕು - ಬಿಟ್ರೆ ನೇರ ನೋವಂತೂ ಇರ್ತ್ಲೆ ಅಲ್ದಾ...!! 
ಅದ್ಕೇ ನಿನ್ನೇದ್ ಕಲೆ ಕಂಡಾಗ ಬಿಂದಾಸ್ ನಕ್ಬಿಡವು - ನಗು, ಒಂಥರಾ ಮನೆ ಮದ್ದಿದ್ದಂಗೆ...
ಅಷ್ಟಾದ್ಮೇಲೂ ಎದೆ ತನ್ನ ನೋವನ್ನ ತೊಳ್ದು ಕಣ್ಣಿಂದ ಹೊರ್ಗಾಕವು ಅಂದ್ಕಂಡ್ರೆ ಅತ್ಬಿಡು, ತೊಂದ್ರಿಲ್ಲೆ - ಆದ್ರೆ, ಯಾರೂ ನಗ್ದೇ ಹೋದಾಂಗೆ ಅಳವು... 
ಅಷ್ಟೇಯಾ...
ನನ್ನೊಡನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಆಗುಗಳ ಸಂತಿಗೂ ಎನ್ಕೆ ಲೇವಾದೇವಿ ಇದ್ದೇ ಇದ್ದು - ನಾ ಒಪ್ಲೀ ಬಿಡ್ಲೀ... 
ಹಂಗಿಪ್ಪಾಗ ಎಲ್ಲಾ ದಿನಾನೂ ಚಂದಾನೇಯಾ - ಚಂದಾಮಾಡಿ ನೋಡ್ಲೆ ಎನ್ಗಿಷ್ಟು ತಯಾರಿ ಬೇಕು...
ಅಷ್ಟೇಯಾ...
___ ನಗು ನನ್ನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮ...
&&&

ಇನ್ನೂ ನೋವಿದ್ಯಾ...?
ಕೇಳ್ಬೇಡ... 
ಕೇಳಿದ್ರೆ ನೋವು ಹೆಚ್ಚಾಗತ್ತಾ...?
ತುಂಬಾ ನೋವಾಗತ್ತೆ... 
ಹೂಂ...
ಒಣಗ್ತಿದ್ದ ಗಾಯಾನ ಮತ್ತೆ ಕೆರ್ದಂಗಾಗತ್ತೆ...
ಎಲ್ಲೋ ಮಲಗಿಸಿ ಮರ್ತಿದ್ದ ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿ ಪುಟುಪುಟು ಎದ್ಬಂದು ಮತ್ತೆ ತಬ್ಬಿದಂಗಾಗತ್ತೆ...
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಾಳಜಿ ಮಾಡೋದು ತಪ್ಪಾ ಹಂಗಿದ್ರೆ...?
ಉಹೂಂ...
ಮತ್ತೆ...?
ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಗು ನಮ್ಮನ್ನ ಬೆಚ್ಚಗಿಡತ್ತೆ...
ನೋವು...?
ನೋವು ನಮ್ಮನ್ನ ಅಂಟಿಸಿಡತ್ತೆ...
ಭಯ ನಂಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ...
ನಗು ನಗುವನ್ನ ಸೇರದ್ರೆ ಅಂಥದ್ದೇನೂ ವಿಶೇಷ ಘಟಿಸಲ್ಲ - ಒಂದಿಷ್ಟು ಖುಷಿ ಖುಷಿ ಗದ್ಲ ಅಷ್ಟೇ...
ನಗು ನೋವಿನ ಕೈ ಕುಲುಕುತ್ತೆ ನೋಡು - ಅಲ್ಲಿಗೆ, ನಗುವಿಗೆ ನೋವಂಟಿದ್ರೂ, ನೋವಿಗೆ ನಗುವಿನ ಹುಡಿ ಕಚ್ಕೊಂಡ್ರೂ ಏನೋ ಒಂದು ವಿಶೇಷವೇ; ಒಂದನ್ನೊಂದು ಎದೆಗೆಳ್ಕೊಂಡು, ಬಳ್ಕೊಂಡು, ಕಳ್ಕೊಂಡು, ಎಲ್ಲಾ ಏನೋ ಒಂದು ವಿಶೇಷವೇ...
ವಿಶೇಷ ಹೊಮ್ಮಿದ್ರೆ ಒಳ್ಳೇದೇ ಅಲ್ವಾ...?
ವಿಶೇಷ ಅಂದ್ರೆ, ಶೇಷ ಉಳೀದಂಗೆ ನೋವು ಅಳ್ದು ಹೋದ್ರೆ ಚಂದವೇ; ಆದ್ರೆ ಹಂಗಾಗ್ದೇ ನಗು ಕಳ್ದೋಗ್ಬಿಟ್ರೆ ಏನ್ಗತಿ...!!
ಯಾಕಿಷ್ಟು ಋಣಾತ್ಮಕ...?
ಗೊತ್ತಾ, ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನಂಗಾಗಿ ಮಿಡಿಯಬಹುದಾದ ಒಂದು ಧನಾತ್ಮಕ ಎದೆ ಗೂಡಿದೆ ಅನ್ನೋ ಭಾವ ಭರವಸೆ ಕೊಡೋ ಶಕ್ತಿ ಅಂತಿಂಥದಲ್ಲ; ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಅದರ ಋಣ ದೊಡ್ದು...
ಮತ್ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ...?
ಆದ್ರೆ, ಗೂಡನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಾಡ್ಕೊಳೋಕೆ ಹೋಗಿ ಆ ನಗೆ‌ಗೂಡಿನ ಕೋಳು ಮುರದ್ರೆ ಆಮೇಲೆ ಈ ನೋವನ್ನ ಭರಿಸೋಕೆ ಆಸರೆಯಾದ್ರೂ ಯಾವ್ದಿರತ್ತೆ ಹೇಳು; ಗೊತ್ತಲ್ಲ, ಕೋಳಿ ಚಿನ್ನದ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡೋ ಕಥೆ...
ಭಯ ನಂಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ...
ನೀ ಅಲ್ಲಿ ನಗ್ತಾ ಇರು - ಬದುಕು ಮೈದುಂಬೀತು...
ನಾ ಇಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನದ(ದಿ) ಉಸಿರು ಬಿಡ್ತೀನಿ - ನೋವು ಬೆಳಕನುಡಿಸೀತು...
ಬರ್ಲಾ...?
ಹೊರಡ್ತೀನಿ...
____ಬದುಕು ಸಾವನು ಮಾತಾಡಿಸೋ ಜೀವಂತ ದೃಶ್ಯ ಕಾವ್ಯ ಹೀಗೇ ಇದ್ದೀತು...
&&&

ಮೊನ್ನೆ ಆ 
ಚಿತ್ರ ಸಂತೆಯ ಸಾಲು ದೀಪಗಳಲಿ ನಿನ್ನ ಹುಡುಕಿದೆ ನಾನು...
ಅಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ನೂರಾರು ತೆರೆದ ಅಂಗಡಿಗಳ ಮಧ್ಯೆ ನೀನೂ ಕುಂತಿರಬಹುದೇನೋ ಎಂಬಾಸೆ - ನೀ ಬಿಡಿಸಿದ ನನ್ನ ಚಿತ್ರವ ಮಾರಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು...
ಜಂಗುಳಿಯ ನಡುವೆ ‌ಅಚಾನಕ್ಕು ಎಂಬಂತೆ, ಅಪರಿಚಿತ ಜೋಗುಳದ ಭೇಟಿಯಂತೆ, ನಿನ್ನ ಕಂಡು ನನ್ನ ಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು ನಂಗೆ...
ಕಾಣಬೇಕಿತ್ತು ಹಂಗೇ - ನನ್ನ 'ನಾನು' ನಿನ್ನ ಚಿತ್ರದಲಿ ಹೇಗೆ ಕಾಣಬಹುದೆಂದು...
____ ಸಿಗಲಿ(ಕ್ಕಿ)ಲ್ಲ ಬಿಡು ನೀನು ಮತ್ತು ನನಗೆ ನಾನೂ...

ಕುಂಚ ಸೌಜನ್ಯ: ಅಮರ್

ಎದೆಯ ಬೊಗಸೇಲಿ ತುತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ನನ್ನ ನೆನೆಯುವವರೆಲ್ಲರೂ ನನ್ನ ಆಪ್ತರೇ...
___ ಅಪರಂಪಾರ ಅನುಭಾವ ಸನ್ನಿಧಿ...

 *** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)