ಗೊಂಚಲು - ನೂರು + ಅರವತ್ತು + ನಾಕು.....

ಆಗೀಗ _ ಏನೇನೋ.....

ಚಂದಿರ ಬೆಂಕಿ ಕಾರುತ್ತಾನೆ, ಬೆಳಕಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಸಿಡಿಯುತ್ತದೆ - ನಗುವಿಲ್ಲದ ಹಗಲಿಗಿಂತ ಕಣ್ಣ ಹನಿ ಕಾಣದ ಇರುಳು ಹಿತವೆನಿಸುವಾಗ ಅನ್ನಿಸೀತು ಆಗೊಮ್ಮೆ ನಡೆದು ಬಿಡಬೇಕು ಬದುಕು - ಏನೂ ಕಾಡದ ಕಾಡು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ - ತಿರುಗಿಯೂ ನೋಡದೆ...
ಆದರೆ,
ಹಾಳು ಕನಸುಗಳು ಇರುಳಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣ ಬಟ್ಟಲಲ್ಲಿ ಒಡ್ಡೋಲಗ ನಡೆಸುತ್ತವೆ - ನೆನಪುಗಳು ಕಣ್ಣಿಂದ ಜಾರಿ ದಿಂಬಿನಂಚಲ್ಲಿ ಕರೆಯಾಗುತ್ತವೆ - ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣುಗಳು ಬೆಳಕಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಯುದ್ಧ ಸನ್ನದ್ಧವಾಗುತ್ತವೆ...
ಮತ್ತದೇ ದಿನದ ಪುನರಾವರ್ತನೆ...
ಮನಸು ಕಾಡಿನ ಕಡೆಗೆ - ಪ್ರಜ್ಞೆ ಊರಿನ ಕಡೆಗೆ - ಇರುಳಿಗೂ ಹಗಲಿಗೂ ಮುಗಿಯದ ಕಾಳಗ...

;;;;;

ಹೂತಿಟ್ಟ ಸತ್ಯಗಳಿಗೆ ಮೌನ ಕಾವಲು...
ಬಂಧದ ಗಾಂಧರ್ವ ಗಾನಕೆ ಮಾತೆ ಬಾಗಿಲು...
ನಿನ್ನ ಮೌನ ಅಬೇಧ್ಯವಾದಷ್ಟೂ ನನ್ನ ಮಾತು ಕ್ಷುದ್ರವಾಗುತ್ತೆ...
ಆಗಿಲ್ಲಿ ಬದುಕು ರಸಹೀನ; ಗಂಟಲು ಸತ್ತ ಕೋಗಿಲೆಯಂತೆ - ಗರಿಯೆಲ್ಲ ಉದುರಿ ಹೋದ ನವಿಲಂತೆ...
ಅರಿವಿನಳಲನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿದ ಮಾತು ಮತ್ತು ಮೌನಗಳ ತಿಕ್ಕಾಟದ ಹೀನ ಸಂತಾನವಾದ ಭಾವಹೀನತೆಯ ಬೆಂಕಿಯಲಿ ಬಾಂಧವ್ಯದ ಶವ ಸಂಸ್ಕಾರ...

;;;;;

ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ಕೂತೆ ಕತ್ತಲ ಭಯಕ್ಕೆ - ಎನ್ನದೇ ಒಳ ಹೊರಗಿನ ಬೆತ್ತಲು ಕಣ್ಕುಕ್ಕಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಭಯ ನನ್ನೊಳಗೀಗ...
ಬದುಕೇ -
ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ, ನಿನ್ನ ವಿಚಿತ್ರ ನಡೆಗಳೆಡೆಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ವಿಸ್ಮಯವೊಂದೇ ಅಂತಿಮ...!!!

;;;;;

ತೆರೆದಿಟ್ಟರೂ ಬಾಗಿಲು - ಬೆಳಕ ಹುಟ್ಟಿಸದು ಇರುಳು...
ಕಾಯುತಿರುವ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಸಲೀಸು ಬಾರದು ಸಾವು - ದಕ್ಷಿಣಾಧಿಪತಿಯ ಕಛೇರಿಯಿಂದ ಬರದೆ ಅಂತಿಮ ಬುಲಾವು...

;;;;;

ಬದುಕ ಬೆರಳಿಗೆ ನಗೆಯ ಬೆಲ್ಲವ ಸವರಿಕೊಂಡು ಚೀಪುತ್ತಾ ಇರುಳ ದಾಟುವುದು ಎಂದಿನ ಕನಸು - ಆ ಸಾಕಾರಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಗುವೇ ಆಗಬೇಕಿದೆ ಈ ಮನಸು...❤

;;;;;

ಕನಸಿಯೂ ಇಲ್ಲದ ಗೆಲುವು ಕೈಹಿಡಿದ ಹಾಗಿದೆ - ನಡೆವ ದಾರಿಯಲೊಂದು ನಗೆ ಹೂವು ಬಿರಿದಿದೆ...
ಬದುಕೇ ತೀರಿಸಲಾರದ ಋಣ ನಿನ್ನದು...
ಎತ್ತಿಡುವ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಹೊಸ ಕನಸಿಗೆ ಮುನ್ನುಡಿ...
ಬದುಕ ಉಡಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣಕೂ ಹೊಸ ಪಾಠದ ಹೂ ಅರಳುತ್ತೆ - ನಾ ಕಿತ್ತು ಮುಡಿಗೇರಿಸಿಕೊಂಡಷ್ಟೂ ನನ್ನದು...
ನಡಿಗೆಗೆ ಜೊತೆಯಾದವರ ಎದೆ ನೆಲದಲ್ಲಿ ನಾ ನೆಟ್ಟು ಹೋದ ನೆನಪುಗಳ ಮೈಲುಗಲ್ಲುಗಳು ನನ್ನ ದಾರಿ ಮುಗಿದ ಮೇಲೆ ಬೆನ್ನುಡಿಯ ಬರೆಯುತ್ತವೆ...
ಬೆನ್ನುಡಿಯ ಕೊನೆಯಲಿ ನಗೆಯ ಸಹಿಯಿರಲಿ...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)