ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಇಪ್ಪತ್ಮೂರು.....

ನೇಹವೆಂಬೋ ಭಾವಾನುಭಾವ.....

ನೇಹವೇ,
ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಆಗೀಗ -
ಕಳೆದೋಗಬೇಕು ನಾನೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ - ಕಸರಾಗುವ ಮುನ್ನ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ...
ಆಗೆಲ್ಲ -
ನಿನ್ನ ನೋವು ನಲಿವುಗಳ ಜಗದ ಕುಹಕದ ಕಣ್ಣಿಂದ ಬಚ್ಚಿಡಲೋಸುಗವೋ ಅಥವಾ ಎಲ್ಲ ಹೂಳಿಡುವುದೇ ಹಗುರತೆಯ ಹಾದಿ ಎಂತಂದೋ ನಿನ್ನ ಸುತ್ತ ನಿನಗಾಗಿ ನೀ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡ ನೀರವತೆಯ ಪರಿಧಿಯನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸಬಾರದು ಎಂತಲೇ ಹೆಣಗುತ್ತೇನೆ...
ಆದರೆ,
ಆ ಜಿದ್ದಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಭಾವ ಬಂಧದ ಬೆಸುಗೆಯ ನಡುವೆ ಇಂಚಿಂಚಾಗಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಜಿಡ್ಡಿನ ಕಂದಕವ ಕಂಡು ಕರುಳು ಕಟಕಟಿಸುತ್ತದೆ...
ಅಲ್ಲಿಗೆ,
ಮತ್ತೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ಮೌನದ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಲೊಚಗುಡುತ್ತ ತೆವಳುವ ಹಸಿದ ಹಲ್ಲಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ - ಮಾತಿನ ಅಸಹಾಯ ಅನುಸಂಧಾನ...
ನಿಜವೆಂದರೆ - ಸುಲಭವಲ್ಲ ಹೆಳವನಿಗೆ ಒಂಟಿ ನಡಿಗೆ...
#ಸಾವೆಂದರೆ_ಮತ್ತೇನಲ್ಲ_ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ_ರದ್ದಿಯಾಗುವುದು...
{\!/!\!/}

ಬರಿ ನೇಹವೇನಾ - ಅಲ್ಲ ಅನ್ಸತ್ತೆ...
ಅಂದ್ರೆ ಪ್ರೇಮವಾ - ಖಂಡಿತಾ ಅಲ್ಲ...
ಮತ್ತೆ...?
ಭಾವದ ಸಲಿಗೆ ದೇಹಕ್ಕೆ ದಾಟಿದರೆ ಮೈಲಿಗೆಯಂತೆ...!!
ಲೋಕ ವಿವರ ಕೇಳತ್ತೆ - ಬಂಧ, ಸಂಬಂಧ ಏನು? ಹೇಗೆ? ಎಷ್ಟು? ಯಾಕೆ? ಎಲ್ಲೀವರೆಗೆ?
ಅರೆರೆ -
ಅರ್ಥವಾಗಲ್ಲ ನಂಗೆ: ಪ್ರಕೃತಿ ಪುರುಷ ಹೃದಯ ಸಂಗಾತಕ್ಕಾವ ಗೋತ್ರ, ಪ್ರವರ...?
ನನ್ನೊಳಗೋ ಅದಿಷ್ಟೇ -
ನೇಹಕೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೇಮಕಿಂತ ಒಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲು ಕೆಳಗೆ ಬೇಲಿಯಿಲ್ಲದ ಬಯಲಲಿ ಆಮೋದದಿ ತುಯ್ಯುವ ಹೆಸರಿರದ ಅಮೂರ್ತ ನಗೆ, ಮುಷ್ಟಿಯೊಳಗಣ ಬಿದಿಗೆ ಬೆಳ್ದಿಂಗಳ ಭಾವ ಜೀವ ಬೆಸುಗೆ...
#ಕಡಲು_ಪೌರ್ಣಿಮೆ_ಸುಖದ_ಕಣ್ಣಂಚ_ಹನಿ_ಮೌನ_ರಾಗ...
{\!/!\!/}

ಒಂದು ಮುರ್ಕಿಯ ಅಂಚಲ್ಲಿ ಅಚಾನಕ್ ಆಗಿ ಅರಿವೆ ಪರಿವೆಯ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ ಒಂದ್ಯಾವುದೋ ಹೊಸ ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಧಿಸ್ತೀವಿ - ಸಣ್ಣ ಮಂದಹಾಸದಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ ನಾಲ್ಕು ಗಾವುದ ಜೊತೆ ಜೊತೆಯ ಸರಸ ವಿರಸದಲ್ಲಿ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಬಂಧಿಸಿಕೊಳ್ತೀವಿ - ಇನ್ಯಾವುದೋ ಕವಲು, ಸಣ್ಣ ಅಮಲು, 'ನಾನು' 'ನೀನು'ಗಳ ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಾ ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ದೂರವನ್ನು ಸಾಧಿಸ್ತೀವಿ...
ಸಂಧಿಸಿ ಬಂಧಿಸಿ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರದ ಅಂದವನ್ನ, ಬಂಧವನ್ನ ಸಕಾರಣಕ್ಕೋ, ಅಕಾರಣಕ್ಕೋ ಅಳಿಸಿ ಹಾಕುವ ವಿದಾಯವೆಂದರೆ ಬದುಕಿರುವಂತೆಯೇ ಸಾವನ್ನ ಅನುಭವಿಸುವುದೇ ಅಲ್ಲವಾ...
#ಬಂಧ_ಕನಸು_ಅರ್ಧಬರೆದಸಾಲು...
{\!/!\!/}

ಸಾವಿರ ಬಾರಿ "Love You" ಅಂತಂದು ಹೆಗಲು ತಬ್ಬಿಯೂ ಪ್ರೇಮವಲ್ಲದ, ಪ್ರೇಮವಾಗದ; ಅಷ್ಟೇ ಬಾರಿ "Hate You" ಅಂದು, ಅನ್ನಿಸಿಕೊಂಡು, ಮುನಿದು ಮುಖ ಊದಿಸಿಕೊಂಡೂ ಶಾಶ್ವತ ಮುಖ ತಿರುವಿ ನಡೆಯಲಾಗದ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದು ಭಾವಾನುಭಾವ ಆಪ್ತತೆಗೆ ನೇಹವೆಂದಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನಂತ ಕೂಗಲಿ...
ಚಣ ನಿಲ್ಲುವ ತಾಣವಲ್ಲದೆಯೂ ಅಲೆದಲೆದು ತೂರಿ ಬರುವ ಅಲೆಯ ಮೋದ; ಮರಳಿ ಮರಳಿ ಮೊರೆವ ಮಾತೆಲ್ಲವ ಮೌನದಲೆ ಆದರಿಸೋ ಕಿನಾರೆಯ ಸಂವೇದ - ಯುಗಯುಗಾಂತರದ ದಿವ್ಯ ಮೈತ್ರಿಯಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನು...💞
#ನೇಹವೆಂಬೋ_ಶರಧಿ...
{\!/!\!/}

ಕಣ್ಣ ಕದಲಿಕೆಯ ಕಾಣು - ಮಾತು ಮಾತಲಿ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿದ ಭ್ರಮೆಯ ಗೂಡು ಒಡೆದೀತು...
ನುಡಿಯಾಚೆಯ ನಡೆಯ ಗ್ರಹಿಸು - ಮಾತಾಗದ ಅಸಲೀ ಭಾವದ ಆಳಗಲದ ಅರಿವಾದೀತು...
ಆಪ್ತತೆಯ ಸನ್ನಿಧಿಯಲಿ ಭಯದ ಗೋಡೆ ಒಡೆದು, ಪ್ರೀತಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು, ಭಾವ ಬಯಲಾಗಿ ಬಂಧ ಬೆಳಕಾಗಲಿ - ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಎದೆ ಒಡೆವ ಮೌನಕಿಂತ ಕಿವಿ ಸುಡುವ ಮಾತೇ ಹಿತ...
#ಮಾತಿನಾಳದಮಾತು_ಮಾತುಮರೆಸಿದಮಾತು_ಎದೆಯಹೂಳಲಿಹೂತುಕೂತಿರೋಮಾತು...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)