ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಇಪ್ಪತ್ನಾಕು.....

ಒಂಚೂರು ಘನ ಗಂಭೀರ ಮಾತು.....

ನನಗನ್ನಿಸುವಂತೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಎಲ್ಲವೂ ನಂಬಿಕೆಯ ಕೈಗೂಸುಗಳು...
ನಂಬಿದವನಿಗೆ, ಅವ ನಂಬಿದ್ದೇ ದೇವರು; ಮತ್ತವ ನಂಬಿದಲ್ಲೇ, ನಂಬಿದ ಆಕಾರದಲ್ಲೇ ಅವತರಿಸ್ತಾನೆ...
ಬದುಕಿನದ್ದಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಬದುಕಿನಾಚೆಯ ಸತ್ಯಾಮಿಥ್ಯೆಗಳಿದ್ದೀತು ಎಲ್ಲವೂ ಅವರವರ ನಂಬಿಕೆಯ ರೂಪಗಳಷ್ಟೇ...
ನಡೆದವನು ನಡೆದದ್ದೇ ಹಾದಿ - ಗಮ್ಯದ ಹಂಗಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಹಾದಿ ದೀರ್ಘ ಮತ್ತು ಪಯಣ ನೀರಸ...
ಹಾಗಾಗಿ ಗಮ್ಯವನ್ನ (ಬೇಕಾದರೆ ಭಗವಂತ ಅನ್ನಲೂಬಹುದು) ಸೇರು ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹುಡುಕು ಅನ್ನುವುದು ಚಂದ ಅನ್ಸುತ್ತೆ...
ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಡೆಯುವುದರ ಹೊರತು ಮಾಡುವುದಕ್ಕೇನಿದೆ...
ಹಾದಿಯ ಸಕಲವನೂ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಡೆವುದರ ಚೆಲುವು ಗಮ್ಯಕ್ಕಿರುವುದು ಅನುಮಾನ - ಇದ್ದರೂ ಇದೇ ಅಂತಿಮ ಗಮ್ಯ ಅಂತ ಹೇಗೆ ಹೇಳೋದು - ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಾ ಸೇರಿದ್ದೇ ನನ್ನ ಗಮ್ಯ ಅಷ್ಟೇ...
#ನನ್ನ_ನಂಬಿಕೆ...
)(!)(

ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಯ ಹರಹಿನ ಕಿನಾರೆಯ ಬಯಲಲ್ಲಿ ತಾನೆಸೆದ ಕಸಗಳನುಳಿದು ಇನ್ಯಾವ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತೂ ಉಳಿಯದಂತೆ ತೊಳೆ ತೊಳೆದು ಮರಳುವ ಮರುಳ ಅಲೆಗಳದದೆಂತ ಸ್ವಾರ್ಥ...!!!
ಇಂತಾಗಿ ಅಲೆಯ ಬೇಹದ್ ಸ್ವಾಧೀನತೆಯನೂ ಸಹನೆಯಲಿ ಭರಿಸುವ ಕಿನಾರೆಯ ಮೌನ ನಗು ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳಿಸುತ್ತೆ...!!!
ನೆನಪುಗಳ ಗುರುತುಳಿಯಬಾರದು; ಹಾಗಂತಲೇ ವಿಧ ವಿಧ ಕನಸುಗಳ ಹೆಣೆದದ್ದೇ ಹೆಣೆದದ್ದು...
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಕನಸ ಗಾಳಿಪಟಕೆ - ಮರು ಹಗಲಿಗೆ ಕನಸೇ ನೆನಪಾಗಿ ಎದೆಯ ಬದುವಿನ ಸುತ್ತ ಕಸದ ಗುಡ್ಡೆ; ಹಹಹಾ, ಮತ್ತದು ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕಸ...
ನಗುವೆಂದರೆ ನೋವಿಲ್ಲದಿರುವುದಲ್ಲ - ನೋವ ಭರಿಸುವ ಅಥವಾ ಮರೆಸುವ ಮನದ ಮನೆಯ ಶಕ್ತಿಮದ್ದು ಅದು...
#ಥೋ_ಸಂಜೆಗಳಲಿ_ಮಳೆಯಾಗಬಾರದು...
)(!)(

ತನಗೆ ದಕ್ಕದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ನಮಗೆಲ್ಲ ಬಡಿಸುತ್ತಲೇ ಬದುಕ ಎದುರಿಸಲರಿಯದೆ ಅರ್ಧದಲ್ಲೇ ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಅರಿವು ಒಡೆಯುವ ಮುನ್ನವೇ ಸಾವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದ ದೊಡ್ಡತ್ತೆಯ ದೊಡ್ಡ ಕಂಗಳು, ಬಂಡಿ ಕುಂಕುಮ...
ಕಣ್ಣಲುಳಿದ ಈ ಬದುಕ ಹಾದಿಗೆ ಅಗಾಧ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆರಳನಿತ್ತು ವಯಸು ಮಾಗಿ, ದೇಹ ಬಾಗಿ, ಉಸಿರು ಚೆಲ್ಲಿದ ಅಜ್ಜ, ಅಜ್ಜಿ ಹಾಗೂ ಮನೆತನದ ಗುರುಗಳ ಉರಿದ ಚಿತೆ...
ವರ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಗೆಳೆಯನಂತೆ, ಬಂಟನಂತೆ ತುತ್ತು ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಜೊತೆಯಲಿದ್ದು ಕೊನೆಗೆ ಹಿಡಿದ ಹುಚ್ಚಿನ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಕೈಯ್ಯಾರೆ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟ ಪಾಂಡು ಕುನ್ನಿಯ ಕೊನೆಯ ದೈನ್ಯ ನೋಟ...
ಕಾರ್ಯ ಕಾರಣಗಳ ನಿಗೂಢವಾಗಿಟ್ಟು ಕಾಡ ಗಾಳಿಯಲಿ ತೇಲಿದ ಓರಗೆಯ ಅಣ್ಣನ ತಣ್ಣಗೆ ಕೊರೆಯುತಿದ್ದ ಸ್ಫುರದ್ರೂಪಿ ದೇಹ...
ಮೊನ್ನೆ ತಾನೆ ಆ ವೃದ್ಧರ ಗೂಡಿನ ಅಪರಿಚಿತ ಅಜ್ಜಿ ಅಪರಿಚಿತವಾಗುಳಿದೇ ಈಗಿದ್ದು ಈಗಿಲ್ಲದಂತೆ ಕೈಮೇಲೆ ಉಸಿರು ಚೆಲ್ಲಿ ಉಸುರಿದ ಬದುಕ ಕ್ಷಣಿಕತೆ...
ಉಫ್...
ಬದುಕನಾವರಿಸಿ ಮುಂಗೈಯ ಮೂಲೆಗೆ ಸಾವಿನ ಕಮಟನ್ನು ಬಳಿದು ಹಸಿ ಹಸಿಯಾಗುಳಿಸಿ ಹೋದ ಎಷ್ಟೊಂದು ಜೀವಗಳು..
ಸಾವು ಎದೆಯ ಎಡೆಯಲಾಡುವಾಗ ಬೆಳುದಿಂಗಳೂ ಮಂಕು ಮಂಕು...
)(!)(

ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಮನುಷ್ಯನಾಗಿ (?) ಜೀವಂತವಿರಿಸುವುದು ಅವನೊಳಗಣ ಆರದ ಅಗಾಧ ಅಜ್ಞಾತ ಅತೃಪ್ತಿಯೇ ಇದ್ದೀತು...
ಪ್ರೇಮ, ಕಾಮ, ಮೋಹ, ಧರ್ಮ, ಕರ್ಮ, ಸಂಸಾರ, ಸನ್ಯಾಸ, ಮಾತು, ಮೌನ - ಓಹ್!! ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಚಂದ ಚಂದನೆ ಹೆಸರುಗಳು...
ಎಲ್ಲ ಅತೃಪ್ತಿಯ ಕವಲುಗಳೇ - ದೇಹದ್ದಿಷ್ಟು, ಭಾವದ್ದಿಷ್ಟು...
ಕೊನೆಗೆ ಸಾವಿನಾಚೆಯ ಪಯಣ ಅಥವಾ ಬದುಕು, ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ ಮುಕ್ತಿಯ ಹಂಬಲ ಕೂಡ ಅತೃಪ್ತಿಯ ಬೇರಿನ ಟಿಸಿಲೇ ಅಂತನ್ನಿಸುತ್ತೆ ನಂಗೆ...
#ನಾನೆಂಬೋ_ಅತೃಪ್ತ_ಆತ್ಮ...
)(!)(

ನೇಹವೇ -
ಮುರಿದ ಮೂಲಾಧಾರವನೂ ಅವುಡುಗಚ್ಚಿ ಹುರಿಗೊಳಿಸಿ ಕನಸುಗಳ ನೆಡುತಲಿ, ಸೆರೆಯುಬ್ಬಿ ಹಿಂಡುವೊಲೂ ಸಹಸ್ರಾರ ಬಿರಿವಂತೆ ದನಿಯೆತ್ತಿ ಹೊರಳಿಸುವ ನಿನ್ನ ಅಲೆಅಲೆಯ ನಗೆಯ ಭಾರಕೆ ನನ್ನ ತಳವಿರದ ಹುಸಿ ನೋವುಗಳೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಕುಬ್ಜತೆಗೆ ನಾಚಿ ಹೂತು ಹೋಗುತ್ತವೆ ಕೆಲ ಘಳಿಗೆ...(!)
#ಸಾವಿಗೂ_ಕಣ್ಕುಕ್ಕುವ_ನಿನ್ನ_ನಗೆಯಲೆಯಲಿ_ತೇಲಲೆಳಸುವ_ಸ್ವಾರ್ಥ_ನಾನು...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)