ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಎಪ್ಪತ್ತು ಮತ್ತೇಳು.....

ಅವಳ್ಯಾರೋ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ.....
(ನನ್ನೊಂದಿಗೇ ನಡೆದು ಹೋಗುವವಳು...) 

ಈ ಇಂಥ ವಾಚಾಳಿಯ ಎದೆಗೂ ಅಂಟಿದ ಒಂದಾಣೆ ಒದ್ದೆ ಮೌನ ಅವಳು...
ಮಳೆ ಹನಿಯ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಅವಳ ನೆನಪ ಚಿತ್ರ ಅಂಟಿದೆ...

ಅವಳ ಬೆತ್ತಲಿಗೆ ಕತ್ತಲು ಸುಡುವಾಗ ಕಿಟಕಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟ ಚಂದ್ರನೂ ನನ್ನಂತೆಯೇ ಬೆವರುತ್ತಾನೆ - ಇರುಳ ಸವತಿಯಂಥಾ ಕಪ್ಪು ವಿಗ್ರಹದೆಡೆಗೆ ಬೆಳದಿಂಗಳಿಗೆ ಮತ್ಸರ...
ಬೆವರ ಝರಿಯಲ್ಲಿ ಜಗದ ಮಡಿಯ ತೊಳೆವ ನನ್ನ ಪಾಲುದಾರ ಪಾಪಿ ಅವಳು...

ನಾ ಖುದ್ದು ಕೆರ್ಕಂಡ್ ಕೆರ್ಕಂಡ್ ಮಾಯದಂಗೆ ಕಾದಿಟ್ಕೊಂಡ ಎದೆಯ ಹಸಿ ಹಸಿ ಜೀವನ್ಮುಖೀ ಗಾಯ ಅವಳು...

ನಡು ಹಗಲಿಗೊಂದು ಬೆತ್ತಲೆ ಬಾಗಿನ - ಕತ್ತಲ ತಿರುವುಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಸೂರ್ಯ ಸ್ನಾನ - ರತಿ ರಾಗ ರಂಜನೆಯ ಮಧುರ ಪಾಪಕ್ಕಲ್ಲಿ ಮನ್ಮಥನ ಹೊಣೆ, ಹರೆಯದ ಋಣ...
ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸುಖೀ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಹಸಿವು ಅವಳೇ...

ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಎದೆಗೆ ಹೆಗಲ ಸನ್ನಿಧಿಯ ಸೌಗಂಧವಿಷ್ಟು ತುಂಬಲಿ - ಸಂಜೆಗಳು ಸಾಯದಂತ ಕನಸೊಂದಾದರೂ ಕಣ್ಣಾಳದಿ ನಗಲಿ ಎಂಬೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಗೆಲುವಿನ ಸ್ವಚ್ಛಂದ ಸ್ವಾರ್ಥ ಅವಳು...

ಇರುಳ ಮಂಚಕೆ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಮಿಂದು ಬಂದ ಬೆತ್ತಲೆ ಕರಡಿ ಅವಳು - ಕಣ್ಣ ಚಮೆಯಿಂದ ತುಟಿ ತಿರುವನು ತೀಡಿ ಚುಮುಚುಮು ಮುಂಜಾವಿನ ಸುಖದ ಮಂಪರಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಮೆತ್ತೆಯ ನಶೆ ಏರಿಸಿ ಬಿಸಿ ಉಸಿರ ಸುಪ್ರಭಾತವ ನುಡಿವವಳು...
ಅವಳ ಉಸಿರಿಗೆ ನಾನು ಕೊಳಲು - ನನ್ನ ಬೆರಳಲಿ ಅವಳು ವೀಣೆ - ಮುಂಬೆಳಗ ಮುಂಗುರುಳಿಗೆ ಪ್ರಣಯದ ನುಡಿಸಾಣಿಕೆ...
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಹುಚ್ಚು ತೀವ್ರತೆಯ ಹಿಂದುಮುಂದಿನ ನೆರಳವಳು...

ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ - ಕರಡಿ ಕಾನು - ತಾರೆಗಳ ಮುಡಿದ ಬಾನ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿದವನ ಮಾತಿನ ಕಂದರಕೆ ಮೌನದ ಕಂದೀಲು ಹಿಡಿದು ಬಂದ ಕನಸುಕಂಗಳ ನಶೆ ಅವಳು - ಪಿಶಾಚ ಪ್ರೇಮದ ಸಾರಥಿ...

ಸಾವಿನ ತೊಟ್ಟಿಲಲಿ ಅಳುವ ಕೂಸಿಗೆ ಬದುಕಿನ ಚಿತ್ರ ಭಿತ್ತಿಯ ನೂರಾರು ನಗೆಯ ಬಣ್ಣಗಳ ಕಥೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಡುವ ಅಮ್ಮನ ಲಾಲಿ ಅವಳು...

ನೆನಪ ಸೊಗಡೆಂದರೂ, ಕನಸ ಬಸಿರೆಂದರೂ, ಕಣ್ಣ ನೀರೆಂದರೂ, ತೋಳ ಕಸುವೆಂದರೂ, ಹಾದಿಯ ಸೊಬಗಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಕಲ್ಪನೆಯ ಹಾಡೆಂದರೂ, ಉಸಿರ ಬಿಸಿಯಾಗಿ, ಹೆಜ್ಜೆ ಬೆಳಕಾಗಿ, ಏನೂ ಅಲ್ಲದೇ ಎಲ್ಲವೂ ಆಗಿ ಹೆಸರೇ ಇಲ್ಲದ ಅವಳೇ ಅವಳು - ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಬರೆದ ಮೇಲೂ ಮತ್ತಷ್ಟೇ ಉಳಿದೇ ಹೋಗುವ ಕವಿತೆ...

ಅವಳ್ಯಾರೋ ಅವಳು ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆ - ಅವಳ್ಯಾರೋ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ ಎಂಬುದೇ ಉತ್ತರ...

ಅವಳೆಂದರೆ ಬದುಕು - ಅವಳೆಂದರೆ ಸಾವು...