ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರ್ಮೂವತ್ಯೆಂಟು.....

ನಿನ್ನೆಗಳೇ ನಾಳೆಗಳಲೂ ಇರಬಹುದು.....

ಎದೆ ಗಂಗೆ ಹೊನಲುಕ್ಕಿ ನೀ ಕುಣಿಕುಣಿದು ನಡೆದ ಆ ಹಾದಿಯನೊಮ್ಮೆ ಮಿಡಿದು ಬರಬೇಕು...
ನಿನ್ನ ಗೆಜ್ಜೆ ಗಿಲಕಿಗಳು ಚದುರಿ ಬಿದ್ದಂತೆ ಚೆಲ್ಲಿಕೊಂಡ ಪಾರಿಜಾತವ ಆಯ್ದುಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಘಮವನೆರೆದುಕೊಂಡೋಗಲು ಆ ಹಾದಿಯಲೊಮ್ಮೆ ಹಾದು ಬರಬೇಕು...
ನಿನ್ನಾ ಹೂನಗೆಯ ತುಟಿಯಿಂದ ಮುತ್ತೊಂದ ಕದ್ದೊಯ್ಯಲು ಆ ಅದೇ ಹಾದಿಯ ನೆರಳನೊಮ್ಮೆ ಸಂಧಿಸ(ಸಿ) ಬರಬೇಕು...
ಹಾಯೆನುವ ಕಣ್ಣ ನಗು, ಕಮ್ಮಗಿನ ಹೆರಳ ಗಂಧ, ಅರಳಿ ಮೊರೆವ ನಿನ್ನಂದ ಎಲ್ಲಾ ನಂದೆನುವ ಕಳ್ಳ(ಳ್ಳು) ಭಾವವೊಂದ ಸಾಕಿ ಸಲುಹಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿ ನಿನ್ನಾ ಹಾದೀಲೊಮ್ಮೆ ಸುಳಿದು ಬರಬೇಕು...
ನಿನ್ನುಡಿಯ ನಲುಮೆ ಪಡಿ ಪಡೆದು, ನನ್ನನೇ ನಿನಗಿತ್ತು, ನನ್ನ ನಾ ಮರೆಯಲೋಸುಗ ನಿನ್ನ ಹಾದಿಯಲೇ ಒಮ್ಮೆ ನಡೆದು ಬರಬೇಕು...
____ ಕನಸೇ...

"ಕಾವ್ಯ ಚಿಗುರುವ ಹಾದಿ"
ಪಟ ಸೌಜನ್ಯ: ನೇಹಿ ಶ್ಯಾಮಲಾ ರವಿರಾಜ್...

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಗರಿಬಿಚ್ಚುವ
ನನ್ನೆದೆಯ ನೂರು ವೈಯ್ಯಾರ;
ಈಗಷ್ಟೇ ಮೈತುಂಬಾ ಬಿಳಲು ಬಿಟ್ಟ 
ಚಿನಕುರುಳಿ ಪ್ರಾಯ...
ತಾರಸಿಯ ತಿಳಿ ಕತ್ತಲಲಿ
ತಬ್ಬಿಕೊಳಲಿ ಪ್ರೇಮ ಮನಸಾರ;
ಎದೆಯ ಭಾವದುಬ್ಬರಕೆಲ್ಲ ಕಳ್ಳ(ಳ್ಳು) ಸೂತ್ರ 
ನಾಭಿ ಮೂಲದ ಗಾಯ...
___ ತಂಪಿರುಳ ತಾಳ ತಪ್ಪಿಸುವ ಬೆಂಕಿ ಬೆಂಕಿ ಕಾಯ...
&&&

ಸಣ್ಣ ಸದ್ದಿನ ಮಳೆ - ಬೀದಿ ಬೆಳಕಲಿನ್ನೂ ಊರ ಗದ್ದಲ - ಸುರುಳಿ ಛಳಿ ಗಾಳಿಯಲಿ ಪಾರಿಜಾತದ ಘಮಲು - ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿನ ನನ್ನ ಮಧುರ ಏಕಾಂತ - ನಾನಿಲ್ಲಿ ನನ್ನಲಿಲ್ಲ, ಬಹುಶಃ ನೀನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನಲಿಲ್ಲ; ಕನಸಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಲೋಕದ ಅಮಲು...
___ ಇಳೆ ಮಿಂದ ಇರುಳು...
&&&

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಪೋಲಿತನದ ಒದ್ದೊದ್ದೆ ದಿವ್ಯ ಗಂಧವ ಎದೆ ತುಂಬಾ ಸುರಿಯೋ ಮಳೆಯ ಸಂಜೆ - ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಅರಳಲಾರದೆ ಮಗುಚಿ ಬಿದ್ದ ನನ್ನದೆನಿಸದ ನನ್ನ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಇರುಳು...
___ ಮೋಹಿಯೆದೆಯ ಗರಗಸ...

ಸುಖ ಒಂದು ನಶೆಯಾದರೆ, ಸುಖದ ಗಾಯದ ಔಷಧಿಯೂ ನಶೆಯೇ - ನೀನು...
___ ಬಯಕೆ ಮಂಗನ ಮೈಯ್ಯ ಹುಣ್ಣು...

ಸುರಿವ ಮುನ್ನಿನ ಹುರಿ ಹುರಿ ಕವಣೆ ಉಸಿರಿನಂತೆ ಕೆನೆಗಟ್ಟಿದ ಕರಿ ಮೋಡ - ತೆನೆ ತೆನೆ ಜೀವ ಸಂಚಾರ...
ಒಂದು ಸಂಜೆಯ ಕಡು ಪ್ರೇಮ ಸಲ್ಲಾಪ...
ನೋಡೆಂಥ ಚಂದ ಇವರ ಮಿಲನ ಮುನ್ನುಡಿ...
____ ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು - ತೇವ ತೇವ ತುಟಿಯಲೊಂದು ಕವಿತೆ ನುಡಿಸಬಹುದಿತ್ತು...
&&&

ದಾರಿ ಖರ್ಚಿಂಗೆ ಎನಗೇ ಅಂತ ಆನೇ ಬರೆದುಕೊಂಡ ಎರಡು ಸಾಲನು ನೀನೂ ಗುನುಗಿ ಖುಷಿಗೊಂಡರೆ - ಕಡಲಾಗುವುದು ಎನ್ನೆದೆ...
___ ನನ್ನ ಹಾಡು ನೀನಾಗುವ ಜಾಡು...
&&&

ಚೂರೂ ಗಾಂಭೀರ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ, ಯಾವಾಗ ನೋಡಿದ್ರೂ ನಗ್ತಿರ್ತೀಯ ಒಳ್ಳೆ ಹಲ್ಲಿಟ್ಟಿ ರಾಮನ್ ಥರ, ಹು(ಚ್ಚು)ಟ್ಟು ತರ್ಲೆ...
ಅಯ್ಯೋ ಮರುಳೇ -
ಬದ್ಕಿಂದು ಯಾವತ್ತಿದ್ರೂ ಘನ ಗಂಭೀರ ಗುರು ಸ್ಥಾನವೇ; ನಾವು ಚಿಕ್ಕವ್ರು, ಶಿಕ್ಷಾರ್ಥಿಗಳು, ಪಾಠಕ್ಕೂ, ಪಥ್ಯಕ್ಕೂ ನಮ್ಮದೇ ನಮೂನೆಗಳಲಿ ನಗು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಬೇಕು, ಮಗುವಾಗಿ ಆಟ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಬೇಕು - ಬಾಲ್ಯದ ಬೆಚ್ಚು ಬೆರಗು, ತಾರುಣ್ಯದ ಹಸಿ ಬಿಸಿ ರೋಮಾಂಚಗಳಿಲ್ದೇ ಬದ್ಕಿನ ಘನತೆಗೆ ಅಲಂಕಾರದ ಆಸ್ವಾದ ಏನಿರತ್ತೆ ಹೇಳು...
ಮೌನ ಭಾರ ಆಗ್ಬಾರ್ದು, ಮಾತು ಹಗುರ ಆಡ್ಬಾರ್ದು ಅಂದ್ರೆ ಅನುಭವದ ಊಟದ ರುಚಿ ವಿನೋದದ ವೀಳ್ಯದ ರಂಗಿನಲಿ ನಗೆಯಾಗಿ ತೇಗಬೇಕು...
____ ಪರಮ ಪೋಕರಿಯ ಒಣ ವೇದಾಂತ...
&&&

ಕೇಳು -
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣು ನನ್ನ ಕೂಡಿದ ದಾರಿಯಲಿನ್ನೂ ಬೆಳಕು ಹಾಗೇ ಉರಿ(ಳಿ)ದಿದೆ...

ಸಮಾಧಾನಕ್ಕೆ ನೂರು ದಾರಿಗಳಿದ್ದರೆ, ನೆನಪಿಗೆ ಸಾವಿರ ಮುಖಗಳು ನೋಡು...

ವತ್ಸಾ -
ಅಕ್ಕರೆಯ ಋಣ ಧನ್ಯತೆಯ ತುಂಬಬೇಕು, ಹೊರತೂ ಒಂದು ಧನ್ಯವಾದದಲಿ ಮುಗಿದು ಹೋಗಬಾರದು...
ಕಣ್ಣ ಹೊಳಪಲ್ಲಿ ಮೌನ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳಬೇಕು...

ಕೊಡುವಾಗ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾರಣಕ್ಕೂ, ಪಡೆಯುವಾಗ ನಡತೆಯ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಕ್ಷಮೆ ಸಿಂಧುವಾಗಬೇಕು...
ಮಾತು ಎದೆಯ ಧ್ವನಿಸಬೇಕು...

ಅಲ್ವಾ -
ಮೋಟು ಬೀಡಿಯ ತೆಳು ಘಾಟು ಹೊಗೆಯಂಥಾದರೂ ಪ್ರೀತಿ ಎದೆಯ ಸುಡುತಿರಬೇಕು...
ಬಿಡಿ ಸಾಲುಗಳ ನಡುವಿನ ಹಿಡಿ ನಶೆಯಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ ಕವಿಯ ಜೀವಂತ ಭಾವಕಿಷ್ಟು ನಗೆಯು ಕೂಡುತಿರಬೇಕು...

ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಶರಧಿ ಅಳುವುದು,
ಕಲ್ಲಿನೆದೆಯಲ್ಲೂ ಒಂದ್ಯಾವುದೋ ಕನಸು ನರಳುವುದು,
ನಿನ್ನ ಹಾಡನು ನೀ ಹಾಡುವಾಗ ವಿರಾಮದ ನಗು ಚೆಲ್ಲಿ ಹೆಸರೊಂದನು ಉಸುರದೇ ಮರೆಸಲು ಹೆಣಗುತ್ತಾ ಗಟ್ಟಿ ಎಳೆದು ಬಿಟ್ಟ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ನಾನಿರುವುದು,
ಪರಮ ಪೋಲಿಯ ಎದೆಯಲೂ ಒಂದು ಪ್ರೇಮದ ಕರ್ಮ ಸಂಸ್ಕಾರದ ಎಡೆಬಾಳೆ ಇರುವುದು,
ಎಲ್ಲಾ ಸುಳ್ಳೇ ಇರಬಹುದು (?) - ಆದರೆ.......

ಯಾರೂ ಬರೆಯದೇ ಹೋದದ್ದನ್ನ ನಾನೇನೂ ಬರೆದಿಲ್ಲ...
ಯಾರೋ ಬರೆಯದೇ ಇದ್ದದ್ದನ್ನ ಇಲ್ಯಾರೂ ಬರೆದಿಲ್ಲ...
ನಿನ್ನೆಗಳೇ ನಾಳೆಗಳಲೂ ಇರಬಹುದು...
&&&

ಎಲ್ಲಿದೀಯಾ...?
ಮನೇಲಿ...
ಯಾರೆಲ್ಲಾ ಇರ್ತೀರಿ...??
ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಪರಮ ಪೋಲಿ ಕನಸುಗಳು...
ಓಹೋ...! ಮಳೆ ಜೋರಾ...???
ಇನ್ನೂ ಬರೀ ಮೋಡ ಮುಸುಕಿದ ವಾತಾವರಣ...
ಹಂಗಾ...!!
ನೀ ಬಂದ್ರೆ ಮಳೆಯಾಗಬಹುದು... 😉
ಥೂ ಕರ್ಮ... 🤦
____ ನನ್ನೊಳಗೀಗ ನೀನು ಬಲು ಇಂಪಾದ ಪೋಲಿ ಹಾಡು... 

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)