ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರಾ ಐವತ್ತು ಮತ್ತೆ ಎಂಟು.....

ಮೋಹಾಲಾಪದ ಸಿಹಿ ಕಂಪನಗಳು.....

ಅಲ್ವೇ -
ಡಾಕ್ಟ್ರು ಜಾಸ್ತಿ ಸಿಹಿ ತಿನ್ಬೇಡ, ವಯಸ್ಸಾಯ್ತು ಅಂದಿದಾರ್ಕಣೇ - ಹಿಂಗೆ ಕಾಡ್ಬೇಡ್ವೇ...
ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಕಣೋ ಸಿಹಿ ನಿಷೇಧ, ಮನ್ಸಿಗೆ ಕನ್ಸಿಗೆ ಅಲ್ಲಾ...
ಏನೂ, ಕನ್ಸೀಗ್ ಬರ್ತೇನೆ ಅಂದ್ಯಾ... ಹುರ್ರೇ.... 🥰

ಓಯ್ -
ಸಾಕ್ ಸಾಕು ನಿನ್ನ ರಸಿಕ ಹಗ್ಣ, ಸುಮ್ನಿರೋ ಮಾತ್ರ...
ನೇರವಾಗಿ ಸಿಹಿ ರಕ್ತಕ್ಕೆ ಸೇರ್ಬಾರ್ದಂತೆ ಅಷ್ಟೇ ಕಣೇ ಮತ್ತು ರಕುತ ಕುದ್ದು ಬೆವರಾಗಿ ಹರಿದು ಹೆಚ್ಚಾದ ಸಿಹಿ ಹೊರಹೋಗುತಿರಲೂಬೇಕಂತೆ... 
ನೀನು ಮತ್ತು ನಿನ್ನ ನೆನಪು, ಕನಸುಗಳೇ ನನ್ನ ಸಿಹಿಯಡುಗೆ ಮತ್ತು ಸಿಹಿ ರೋಗಕೆ ಮದ್ದು ಕೇಳೇ ಇನ್ನೂ...
___ ಮೋಹಾಲಾಪದ ಸಿಹಿ ಕಂಪನಗಳು...
&&&

ಕೇಳೇ -
"ನಿನ್ನ ಭುಜದ ತಿರುವಿಂದ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಜಾರಿದ ಸುಖದ ಸ್ವೇದ ಬಿಂದುವಿಗೂ ಹಿತಾಘಾತಗಳ ಓಘಕ್ಕೆ ಚದುರಿಬಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಮುಡಿಯ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಘಮದ ಪಾಕವಂಟುವಾಗ ಸಜ್ಜೆಮನೆಯ ಸಂಭ್ರಮವನು ಇರುಳು ತೇಲುಗಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹಾಡಾಗಿ ಗುನುಗುತ್ತದೆ...
ಬೆಳಕೂ ನಾಚುವ ಬೆತ್ತಲೆ ಉತ್ಸವದಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆಗೇನು ಕೆಲಸ...." 🫢

ಈ ಪೋಲಿ ಪ್ರಾಣಿಯ ಇರುಳ ಕಾಡೋ ಮೋಹದ ಕೂಸಿಂಗೆ ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿ ಅವಳ ಪುಟ್ ಪುಟಾಣಿ ಎದೆ ಗೊಂಚಲ ಬಿಗ್ಗ ಬಿಗಿ ಬಡಿತವ ಕನಸಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗೆ ಕಾಯುವ ನನ್ನಾ ಸುಖ ಸಂಕಟವ ಯಾರಿಂಗೆ ಹೇಳೂದು, ಹೆಂಗೆ ವಿವರ್ಸೂದು... 🙈
&&&

ಕೇಳೇ ಇಲ್ಲೀ - 
ನೀನುಟ್ಟ ಕನಕಾಂಬರ ಸೀರೆ ಎನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೆರಿಗೆ ಒದೆಯುತ್ತಿದೆ...
ಚಂಚಲ ಸೆರಗು ಕುಪ್ಪಸ ಗೂಡಿನ ಪಹರೆಯ ಮರೆತು ಮುದ್ದಿನ ಯುದ್ಧಕೆ ಕರೆವಂತಿದೆ...
ಬೊಗಸೆ ಬೊಗಸೆ ಬಿಡಿ ಮಲ್ಲಿಗೆ ತರುವೆ - ತುಸು ಬಿಡುವಾಗಿರು ಚೆಲುವೇ...
ಛಳಿಯ ಋತುವಿನ ಈ ಕೊನೆ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳಿಗಿಷ್ಟು ಪ್ರೇಮದ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿಯ ಕಿಡಿ ಸೋಕಲಿ...
(?)ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗಿಷ್ಟು ಪ್ರೇಮ ಒಲಿಯಲಿ...
&&&

ಅಷ್ಟೇ.... ಉಳಿದಂತೆ ಕನಸು ಮತ್ತು ಮನಸಿಗೆ ವಯಸ್ಸಪ್ಪದು ಅನ್ನೋ ಪ್ರಮೇಯವೇ ಇಲ್ಲೆ ಎನ್ ಪ್ರಕಾರ.... ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಾ ಕನಸೂ ನನಸಾಗಿನೇ ಪೂರ್ಣ ಅಪ್ಪದು ಅನ್ನೋ ಭಾವವೂ ಇಲ್ಲೆ... ಕೆಲವು ಕನಸನ್ನ ಕನಸು ಕಾಣೋ ಸುಖಕ್ಕೆ ಅಂತಷ್ಟೇ ಆದ್ರೂ ಕಾಣ್ತಾ ಇರವು... ಬದುಕು ಸಹನೀಯ ಅನ್ನಸ್ಲೆ...
ನೀ ನನ್ನ ಕನಸು - ಯಾವತ್ತಿಗೂ.......
____ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗೀ...
&&&

ನಿನ್ನೆಡೆಗಿನ ಉನ್ಮಾದ 
ಎನ್ನೊಳಗಿನ ಧ್ಯಾನ.......
___ ಪ್ರಣಯ ಹಡೆದ ಪ್ರೇಮ ಕಾವ್ಯ...
&&&

ಕಾಯುತ್ತಾ ಕಾಯುತ್ತಾ 
ಕಾಯುವ ಎದೆ ಕಾವು ಕರಗದಂತೆ ಕಾಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ
ಕಾಯುವುದೇ ತ್ರಿಕಾಲ ಕಾಯಕವಾಗಿ
ಕಾಯುತ್ತಾ ಕೂತಲ್ಲೇ ಕಾವ ಕಾಯ ಹಣ್ಣಾಗಿ 
ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಸಾವು ಬಂದಂತಿದೆ ನಿನ್ನ ಪರವಾಗಿ...
___ ಮೃತ ಭಾವ ಸಂಜೆ...
&&&

ನಿನ್ನೆದೆಯ ಮೊನೆಯಿಂದ ಎನ್ನೆದೆಯ ಬಯಲಲ್ಲಿ ನೀ ಗೀಚಿದ ಪ್ರಣಯ ಬೀಜಾಕ್ಷರಗಳ ಮರ್ಮರಕೆ ಸೋಲುತ್ತಾ, ಲೆಕ್ಕ ತಪ್ಪುವ ನರ ನಾಡೀ ಮಿಡಿತಗಳೊಡನೆ ನೆನಹುಗಳ ಮೆಲ್ಲುತ್ತಾ, ಉಗ್ಗುವ ಉಸಿರೊಂದಿಗೆ ತೇಕುತ್ತ ಸರಿಯುತಿದೆ ಈ ಛಳಿಯ ಸಂಜೆ...
___ ಪುಟ್ಟ ಪುಟಾಣಿ ಎದೆ ಗೊಂಚಲ ಬಿರು ಬಿರುಸು ಆಸೆ ಮೊನೆಗಳ ಬಳಪ ಬರೆವ ಪ್ರಣಯ ಕವಿತೆಗೆ ಎದೆ ಕೊಟ್ಟು ಸೋತವನು...
&&&

ನಿನ್ನ -
ಗುಟ್ಟಿನಲಿದ್ದ ಹಮ್ಮಿನ ಮಾತನೂ ಸುಮ್ಮನಿರಲಾರದೇ ಮನೆತುಂಬ ಹರಡುವ ಎಂದೋ ನಾ ತೊಡಿಸಿದ ಕಾಲಂದುಗೆ,
ಉನ್ಮಾದ ಇಳಿದ ಮೇಲಿನ ಸಮ್ಮಾನದ ನೂರು ಮುದ್ದು,
ಸಣ್ಣ ವಿದಾಯಕ್ಕೂ ಕಣ್ಣು ತೋಯುವ ಗಟ್ಟಿ ತಬ್ಬುಗೆ,
ಕಣ್ಣ ಮುದ್ದಿಸುವಾಗ ಉಸಿರಿಗಂಟಿದ ಕಾಡಿಗೆಯ ತಿಳಿಗಂಪು...
ಆಹಾ!!! ಎಷ್ಟೊಂದಿವೆ ಗೊತ್ತಾ,
ನನ್ನ - 
ನಿತ್ಯ ನೈಮಿತ್ಯಕೆ ವಿಲಾಸದ ನವಿರು ನಗೆ ತುಂಬುವ ಭಾವಾನುರಾಗದ ತಿಲ್ಲಾನಗಳು...
___ ರಸರಾಜಿ ಬೆಳಗು - ಬೈಗು... 🫂🫂
&&&

ಅವಳೆದೆಯ ಪ್ರೀತಿ ಬಣ್ಣವ ಎನ್ನ ಕರುಳ ಕನಸ ಕೊನರಿಗಿಷ್ಟು ಬಳಿದು ತನ್ನ ಕುಂಚ ಕಾವ್ಯಕೆ ತಾನೇ ಬೆರಗಾಗುತಾಳೆ ಕನಸಿನೂರ ಪುಟ್ಟ ದೇವತೆ... 
ಬದುಕು ಬಣ್ಣಾ ಬಣ್ಣದ ನಗೆ ಹಬ್ಬದ ಹಾಡಿ...🌈
___ ಮೈಮನಸು ಮಗುವಾಗಿ ಹಬ್ಬವಾಗುವುದು... 🥰

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)