ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರರ್ವತ್ತೆಂಟು.....

ಕಾಡು ಹೂವಿನಂಥ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ.....

ಜಗವನೆಲ್ಲ ಗೆದ್ದೇನು ಸಾಧನೆ
ಅವನ ಅಹಂಕಾರವ ಗೆಲ್ಲದ ಮೇಲೆ...
ತಾನೆಂಬುದೇ ಪ್ರೀತಿ ಅಂತಂದು ಸಾಧಿಸುವವನ ಅಹಂಭಾವವ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಕಾದು ಕೊಲ್ಲದ ಮೇಲೆ...
___ ನನ್ನ ನಾನು ಗೆಲ್ಲಬೇಕು...

ಮನಸು: ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಸೋಲಬೇಕು - ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಕರಗಿ...
ದೇಹ: ಒಮ್ಮೆ ಗೆಲ್ಲಲೇಬೇಕು - ಮೋಹಾಮದದಲಿ ಬೆವರಿ...
ಪ್ರಜ್ಞೆ: 'ನಾನು' ಸೋತಲ್ಲದೇ ಮನಸು ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಗಲಿಗೊರಗುವುದಿಲ್ಲ, 'ನಾನು' ಸೋತು ಒಲುಮೆಯಲಿ ನನ್ನ ನಾನು ಗೆದ್ದಲ್ಲದೇ ಜೀವದ ಬಲ ಗೆಲುವಾಗಿ ಹೊಮ್ಮುವುದಿಲ್ಲ...
___ ನಾನಳಿದು ನಾನುಳಿಯಬೇಕು...
&&&

ರಾಧೆ ತೋರಿದ ಒಲವು 
ಕರಿಯನ ಹಾದಿಯ ಬೆಳಕಾಗಿ 
ಜಗವ ಪೊರೆದ ಕಾರುಣ್ಯ ಗಾಥೆಯ
ಪ್ರೀತಿ ಅಂತ ಕೂಗಲಾ...? 
ಬೆಳಕೂ ಯೆಂದು ಸಾರಲಾ...??

ಗೋಕುಲದ 
ಗೋಪಿಯರ
ಜಗದ 
ಗೋವೆದೆಯ
ಗುಟ್ಟುಗಳ ಭಾರ ಇಳುಕಿದ ಪ್ರೇಮ 
ಮಡಿಲು ತುಂಬಿದ ದಿನವಂತೆ...
___ ಅವರ ನೆಪದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪು...
೧೫.೦೮.೨೦೨೫
&&&

ಕಪ್ಪು ಶರಧೀ -
ನಾ ತಬ್ಬುವ ನೂರು ನೂರಾರು ಅನುಭವ, ಅನುಭಾವಗಳಲೂ ರೋಮಾಂಚವನೇ ಸುರಿವ ನವಿರು ಭಾವ ವಲ್ಲರಿ ನೀನು...
ನನ್ನ ಪರಮ ಪೋಲಿ ಕವಿತೆಯೊಳಗಣ ಒಂದೆಳೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮವೂ ನೀನೇ...
ನಗ್ನತೆಯ ದಿವ್ಯತೆಯಲಿ ಇರುಳ ಮೂರು ಪಾದಗಳ ಒಂದಾಗಿ ಅರ್ಚಿಸಲು ಎನ್ನೆದೆಯು ಹಪಹಪಿಸೋ ಮೋಹದ ಸಿರಿ ಸೊಬಗಿನ ಶೃಂಗಾರ ಶರ ಮಂಜರಿ ನೀನೂ...
___ ಇರುಳು ಕನಸ ಕೂಡುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಕನಸು ಜೋಡಿಯಾಗು(ಡು)ವ ಕನಸಿಗೆ ಮೈಮನವ ಕೂಡಿ ಬೆವರ ಹನಿ(ರಿ)ಸುವ ಬಾ...
&&&

ಮೌನವ ಮುದ್ದಾಡುವ ಹೂವಂದ ಗಂಧ, ಕರಿಮೋಡ ಮಳೆ, ಕಗ್ಗಾಡು ಕವಲು, ಅಲೆಅಲೆ ಅಗಾಧ ಶರಧಿ - ಯೆನ್ನೆದೆಯ ಕೊರಳನು ಸವರಿ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳಿದ ಯಲ್ಲಯೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಿಯ ಮಾತಿನ ಸನ್ನಿಧಿಯಲೂ ಈ ಭಾವಕೋಶದಲಿ ಸದಾ ಕನಲುವ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿತ್ರ ಅವಳೇನೇ / ಅವಳದೇನೆ...
ಯೆನ್ನೊಳಗೆ ಹಾಡು ಹುಟ್ಟುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದವಳು - ದೇವರಿಗೂ ಕೇಳದಂತೆ ನಾ ಗುನುಗುವ ಹಾಡವಳು (ದೃಷ್ಟಿಯಾಗಬಾರದು ನೋಡಿ)...
___ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ...
&&&

ಮಿಲನದ ಬೆವರಿಗಂಟಿ ಪ್ರೀತಿ ಗಂಧ ಯೆದೆಯಿಂದ ಎದೆಗೆ ದಾಟುವುದು, ಇರುಳು ತಾನಳಿಯದಲೇ ಬೆಳಕಿನ ಬೆರಗ ಕಾಣುವುದು - ನಿನ್ನ ಬೆತ್ತಲೆ ಬೇಗೆಯಲಿ...
___ ನೆನಪುಗಳ ಸೃಜಿಸಿ ಪ್ರಣಯ ಕಾವ್ಯ ಚಿಗುರುವ ಹಾದಿ...
&&&

ಕೇಳೇ -
ಊರ ಗದ್ದಲವೆಲ್ಲ ಕಳೆದು 
ನೀರವ ಇರುಳು ಆಕಳಿಸುವಾಗ,
ಹಾಸಿಗೆ ಕಾಲ್ಚಾಚಿ ಮಲಗಿ,
ತೇಲುಗಣ್ಣಿನೆಚ್ಚರಕೆ
ದಿಂಬಿನೆದೆಯಲಿ ಹೆರಳ ಘಮ ಹೊಯ್ದಾಡುವಾಗ,
ಉಸಿರ ಬಿರುಸಿಗೆ ರಕುತ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿ ಬಿಸಿಯೇರುವಲ್ಲಿ,
ದಿಗ್ಗನೆದ್ದು ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕೂತು
ಮೈಯ್ಯೆಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಪಿಸಿ, ಆಲಾಪಿಸುವ,
ನಿನ್ನೊಡನಾ(ಗೂ)ಡಿ ತೋಳ್ಗಳ ಕಡಗೋಲಾಗಿಸಿ ಮೈಮನವ ಕಡೆಯುವ 
ಕಡು ಮೋಹೀ ನಿತ್ಯ ಬಯಕೆಗೆ,
ಮಾರ ಮದ ಬಾಗಿಸುವ ರತಿ ರಾಗ ಬೆತ್ತಲೆ ಆಸೆಗೆ
ನಿನ್ನ(ದೇ) ಹೆಸರು...
____ ಕಾಡು ಹೂವಿನಂಥ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ...
&&&

ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಬೆಳಕಾಗಿ ಅರಳುವ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗೀ -
ಕೇಳೇ,
ಇದು ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡುವ ವಿಷಯವಂತೂ ಅಲ್ಲ...
ಅದು ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಮೂಡುವ ಭಾವವೂ ಅಲ್ಲ...
ಹಂಗಾಗಿಯೇ
ಎಂದೂ ನೀನೆಂಬ ನನ್ನ ಮೋಹದೆದೆ ಮಂಜರಿಯ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿ ಕರೆ(ಡೆ)ದು ಕೆಡುವುದಿಲ್ಲ...
ಆದರೂ,
ಒಪ್ಪಿಗೆಯಿಂದ ಕಾಡುವ, ಕೂಡುವ ಕೊಂಡಾಟದ ಚಂದ ಬೇರಿನ್ನಿಲ್ಲ...
ಅದಕೆಂದೇ
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಹೆಸರ ಕೂಗುವುದು, ಬೆತ್ತಲ ಬಳಸಿದ ಉಸಿರು ಕಾದುಕ್ಕುವ ಆ ಮಿಲನ ಮಹಾಪೂಜೆಯ ಇರುಳಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕಾದು ಕಾಯುವುದು...
ಓಯ್,
ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಬಂದು ಹೋಗಬಾರದೇ ಮೆಲ್ಲಗೆ - ಈ ಬಡ ಜೋಗಿಯ ಜೋಪಡಿಗೆ - ಧುಮುಧುಮು ಸುರಿ ಮಳೆಯ ಆಷಾಢದ ಛಳಿ ಛವಿಯ ಕತ್ತಲ ಹೊತ್ತಿಗೆ...
___ ಮೋಹಾ ಮದ್ಯದ ಮತ್ತಿನಿರುಳಾಸೆಯ ಮರುಳು...
&&&

ಮುಡಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮುಡಿದಂತೇ ಮುಡಿಯಲ್ಲೇ ಬಾಡುವಾಗ ಉಸಿರಿಗೆ ತಾಕಿದಂತಾಗುವ ಹೊತ್ತುಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಶ್ವಾಸೋಚ್ಛ್ವಾಸವ ಅವುಚಿ ಹಿಡಿವ ನಿನ್ನ ತೋಳಂಚಿನ ಘಮ - ನೆನಪಾಗಿ (ಕ)ತುಟಿಯ ತೇವವನು ಕಾಡುವ 'ಪ್ರಣಯದೆಂಜಲಿಗೆ ಮಡಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲ ಕಣೇ' ಎನ್ನುತಾ ಮುದ್ದಿಗಿಳಿಯುವ ನಿನ್ನಾ ನಾಲಿಗೆಯ ದರಕು ದರಕಿನ ರಣ ರುಚಿ  - ಮತ್ತೀ ಆಷಾಢದ ಒಂಟಿ ಸಂಜೆ...
ಏ ಇವನೇ -
ಮೋಹಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟ ಹೆಸರೇ ವಿರಹಕ್ಕೂ ಲಾಗೂ ಮಾರಾಯಾ...
___ ಕನಸಲ್ಲಿ ಕಾಡು ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತರಳುವ ಮೈಯ್ಯಿ ಎಚ್ಚರವನು ಮಧುರವಾಗಿ ಶಪಿಸುತ್ತದೆ - ಆಷಾಢವೆಂದರಿಲ್ಲಿ ಮಾಸವಲ್ಲ ನಮ್ಮ 'ನಡು'ವಿನ ತಿಂಗಳ ಮಾಪು...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)