ಗೊಂಚಲು - ನೂರೆಪ್ಪತ್ತೊಂದು.....

ಎಂಥ ಚಂದ ಅವರ ಆ ಗೆಳೆತನ..... 
(ಮಧುರ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚಿನೊಂದಿಗೆ... )

ಅವನೋ ಉರಿ ಮೋರೆಯ ಸುಡು ಬೆಳಕಿನ ಹುಡುಗ...
ದಿನವಿಡೀ ತನ್ನೊಳಗೆ ತಾ ಸುಟ್ಟು ಬೆಳಗುತ್ತಾನೆ ಇವಳಿಗೆಂದೇ...

ಇವಳಾದರೋ ಸುಟ್ಟಲ್ಲದೆ ಹುಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಂಬಿರುವ ಒಲವನುಟ್ಟು ಉಂಡು ನಗುವ ಹಸಿ ಮೈಯ ಹುಡುಗಿ...
ನಿತ್ಯ ಬಾಣಂತಿ ಹೆಣ್ಣಿವಳು ಆ ಬೆಂಕಿಯನೇ ಮೈಯ್ಯಾರ ಹೀರಿ ಹಸಿರಿಗೆ ಹಾಲುಣಿಸುತಾಳೆ, ಜೀವ ಜಾಲಕೆಲ್ಲ ಮಡಿಲೀಯುತಾಳೆ...

ಇವನೊಬ್ಬನಿದ್ದಾನೆ ಅವನಿಂದ ಉರಿಯನಿಷ್ಟು ಸಾಲ ತಂದು ಹಸಿ ಹಾಲಂತೆ ತಂಪಾಗಿಸಿ ಇವಳ ಹೆರಳ ತೊಳೆದು ಇವಳ ಭಾವದ ಕಡಲು ಉಕ್ಕುಕ್ಕಿ ಮೊರೆವಂತೆ ಮಾಡಿ ನಲಿವ ಬೆಳುದಿಂಗಳ ಮಾಯಕಾರ...
ಅವನ ಮತ್ತಿವಳ ನಡುವಿನ ಭಾವ ತಂತುವಂತೆ ಕಾಣುತಾನೆ...
ಅವನೇ ಇವಳ ಸುಟ್ಟ ಗಾಯಕೆ, ಹಡೆದ ನೋವಿಗೆ ತಂಪನೀಯಲು ಇವನ ನೇಮಿಸಿರಲೂಬಹುದೇನೊ...

ಅಥವಾ ಕಡು ಮೋಹಿ ಹೆಣ್ಣಿವಳು ಜೀವದ ನಡೆಗೆ ಅವನ ಸುಡು ಹೆಜ್ಜೆಯ ಜೊತೆಯಿರಲಿ, ಭಾವದ ನುಡಿಗೆ ಇವನ ತಂಪಿನ ಮಡಿಲಿರಲಿ ಎಂದು ಇವಳೇ ಈರ್ವರನೂ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿರಲೂ ಸಾಕು...

ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಅವನು, ಇವಳು, ಇವನದು ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಏರಿಳಿತಗಳಾಚೆಯೂ ಇಂತೆಯೇ ಉಳಕೊಂಡ ಕತ್ತಲಷ್ಟು ಆಳದ ಬೆಳಕಿನಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರದ ಸ್ನೇಹ...

ಆದರೂ ಯಾವುದೀ ಗಾಢ ಮೋಹವು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಮಾರಿಕೊಂಡವರಂತೆ ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಕೊಂಡಿರೋ ಕೊಂಡಿ...!?
ಅವರವರೊಳಗಣ ಹುಸಿ ಮುನಿಸು ಕೂಡಾ ಪ್ರಳಯವನೇ ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಮೋಡಿ...!!!

ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ನಿನಗಿದೋ ನಮನ...❤