ತೇದಿ - ಒಂದನೇ ಅಗಸ್ಟು ಹತ್ತೊಂಬತ್ನೂರಾ ಎಂಬತ್ತೆರಡರಿಂದ ಈವೊತ್ತಿನವರೆಗೆ.....
ಆಯಿ -
ಬದುಕಿದ್ದಷ್ಟು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ತಿರುವಲ್ಲಾದರೂ ಅಂದು ಅವಳೇನಾದರೂ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಲ ಇನ್ನಾಗದು ಸೋತೆ ಅಂತ ಮುಖ ತಿರುವಿದ್ದರೂ ಮುಗಿದಿತ್ತು ನಂಗೆ ಇಂದು ಬದುಕುವ ಚೈತನ್ಯವೇ ಸತ್ತಿರುತ್ತಿತ್ತು...
ಹೆತ್ತಿದ್ದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅವಳು, ಇಂದೀಗ ದೇವರೂ ಬೇಕಿಲ್ಲದಂತ ಗಟ್ಟಿ ಬದುಕ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೂ ಅವಳದೇ ಋಣ...
___ ಬಯಲ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನಾನು ಸಿಕ್ಕ, ನನಗೂ, ಜಗಕೂ ಅವಳು ನನ್ನ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಇಂಥದ್ದೇ ಒಂದು ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಅವಳ ಹೆಸರು, ಅವಳೇ ಉಸಿರು...
ಕಾಲನ ಪಿರೂತಿ ಬಲು ದೊಡ್ಡದು...
ಇನ್ನೊಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಬೆಳಗಿನೆದುರು ಈ ಕಣ್ಬೆಳಕಿನ್ನೂ ಉರಿಯುತಲೇ ಇದೆ...
ಇನ್ನೂ ಏನ್ ಬೇಕು - ನನ್ನ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ನನ್ನೊಂದಿಗಿನೆಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಕೃತಜ್ಞನಾಗಿರಲು...
ಪುಕಾರುಗಳೇನಿಲ್ಲ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ - ತಕರಾರೇನಿದ್ದರೂ ನಂದು ನನ್ನೊಂದಿಗೇ...
ಧನ್ಯತೆಯ ಧನ್ಯವಾದವು ನಿನಗೆ ಬದುಕೇ...
ಶ್ರೀ -
ಸಕಲ ನೋವಿಗೂ ನಗುವೇ ಮದ್ದು...
ನಕ್ಕುಬಿಡಬೇಕು,
ಒದ್ದು ಬರುವ ನೋವ ನವೆಯನು ಝಾಡಿಸಿ ಒದ್ದು...
ಕೇಳಿಲ್ಲಿ,
ನಗೆಯ ಹುಡುಕುವುದಲ್ಲ - ಪ್ರೀತಿ ಹಡೆಯಬೇಕು...
ಪ್ರೀತಿಯ ಅರಸುವುದಲ್ಲ - ನಕ್ಕು ಹರಿಯಬೇಕು...
ಅಂದ್ಯಾವುದೋ ಇಂಥದ್ದೇ ರಣ ಕರೆವ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ ಈ ಹುಟ್ಟು ಗುರುತಾಗಿದೆ...
ಇಂದ್ಯಾವುದಾದರೂ ತಿರುವಿನಲಿ ನೀ ಸಿಕ್ಕುಬಿಟ್ಟರೆ ಆ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬ(ವೂ) ಆಗಬಹುದು...
ಪಕ್ಕಾ ಪ್ರೀತಿಯ ಅರಿವಿಲ್ಲದವನು - ಪ್ರಾಯದ ಖಾತೆ ಕಿರ್ದಿಯ ಯಾರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುವುದು...
____ "ಪಾಪಿ ಚಿರಾಯು ಮತ್ತಾ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಾನು ಚಿರಂಜೀವಿ..."
ವತ್ಸಾ, ಕೇಳೋ ಇಲ್ಲೀ -
ಬೆನ್ತಟ್ಟುವ ಕೈಗಳ ಹುಡುಕಾಡಿ ಕೊರಗದೇ
ಎದೆ ತಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಮಂದಹಾಸವ ಸುರಿದುಕೋ...
ಕನ್ನಡಿಯೂ ಮೆಚ್ಚುವಂತೆ ಕಣ್ಣ ಕುಸುಮ ನಗುತಲಿರಲಿ...
ಏಕಾಂತದ ಜೋಳಿಗೆಯಲಿ ಕಂತೆ ಕಂತೆ ನಗೆ ಬಿಲ್ಲೆಗಳಿರಲಿ...
ಹೌದೂ -
"ನಗುವ ವಿಲಾಸಕೆ ನನಗೆ ನಾನೇ ನೆಪವಾಗಬೇಕು - ನೆನಪಾಗಬೇಕು..."
ವತ್ಸಾ ಅನ್ನುವಾಗ ಅವರಿವರಿಗೂ ಎದೆಯಲೊಂದು ನಗೆಯ ಕಿಡಿಯೇ ಮಿಸುಗಬೇಕು...
____ ೧೯೮೨ರ ಆ ಸುದಿನದಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ನಗೆಮುಗುಳೊಂದಕೆ ಇಟ್ಟ ಹೆಸರು - "ಶ್ರೀವತ್ಸ..." 😜 ಓಯ್, ಹೇಳದೇ ಸರಕ್ಕನೆ ಸತ್ತು ಬಿಡಬಹುದಾದ ಜೀವವೇ, ಕೇಳದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು ಒಳಗುಡಿಯ (ಒಳಗಡಗಿದ) ಒಂಚೂರು ಪ್ರೀತಿಯ - ಅಲ್ಲಿಂದ ಭರಪೂರ ಕನಸುಗಳಾ... ಇಲ್ಕೇಳು, ನಾನು ನನ್ನನು ಬೇಷರತ್ ಸಂಭ್ರಮಿಸುವ ಹುಕಿಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ... ನಿನ್ನೆ ಅದು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು, ನಾಳೆ ಇನ್ನೇನೋ ಸಿಗುವುದು ಎಲ್ಲಾ ಭ್ರಮೆಯೇ ಆದರೂ, ಆ ನೋವನೂ ನಾನೀಗ ಪ್ರೀತಿಯಲೇ ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತೇನೆ - ಸುಳ್ಳು(ಳ್ಳೇ) ಸಡಗರವನೂ ನಗೆಯಾಗಿ ಮೇಯುತ್ತೇನೆ... ಕಾರಣ, ನನ್ನ ನಾನು ಬೇಹದ್ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ... ಅದಕೇ, ಕೇಳದೇ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಕೊಟ್ಟು ಪಡೆವ ವಿದ್ಯೆಯ ಕಲಿಸೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ... ___ ಪಾತ್ರದಲಿ ಹಿರಿಯ ರುದಯಕ್ಕೆ ಗಾತ್ರದಲಿ ಹಿರಿದು ಹೃದಯದ ಮೌನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ... ಪ್ರತಿ ಬೆಳಗೂ ಆಲಸ್ಯದಿ ಕಳೆದ ಆಯಸ್ಸಿನ ಲೆಕ್ಕ ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ, ಬೆಳಕಿನ ಕೋಲಲಿ ಕಣ್ಣ ತಿವಿದು, ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮೈಮನದ ತುಂಬಾ ಏನೋ ವಿಚಿತ್ರ ಗಡಿಬಿಡಿಯ ಕನವರಿಕೆ... ಹೊಸ ಹಗಲು ಕೈನೀಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಹಳೆಯ ವರಾತಗಳನೆಲ್ಲಾ ಹಾಸಿಗೆಯಂತೆಯೇ ಮಡಚಿ ಮೂಲೆಗಿಟ್ಟು ಎದ್ದು ಹೊಸತೇ ಮನುಷ್ಯನಾಗುವ ಕಳ್ಳ ಹುರುಪು... ಕಾಲನ ಕಡಲ ಹಾಯುವ ದೋಣಿಯ ಪಯಣಿಗರ ಪಟ್ಟಿಯಲಿ ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಉಸಿರಾಡುತಿದೆ - ಯಾರ ಆಶೀರ್ವಾದವೋ... ಹೌದು, ಹುಟ್ಟಿನ ಆ ದಿನ / ಈ ತೇದಿ ಶುಭದಿನವೇ ಸೈ... 🫂 ಯೇ,
ಇಲ್ನೋಡೋ - ಈ ಘಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಚಂದ ಅಲ್ವಾ...
ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಬರಿಯೋ...
ಈಗ ಏನನ್ನಿಸ್ತಿದೆ ಅನ್ನೋದ್ನ ಈಗ್ಲೇ, ಇಲ್ಲೇ ಬರ್ದು ಕೊಡು, ನಾನು ಓದ್ಬೇಕು, ಹಂಗೇ ಕಾದಿಟ್ಕೋಬೇಕು ಈ ಕ್ಷಣವ...
ಇಲ್ಲ,
ಎಷ್ಟೇ ಗುದ್ದಾಡಿದರೂ 'ಈ ಕ್ಷಣ'ವ ಬರೆಯಲಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ - ಉಹೂಂ, ಈ ಕ್ಷಣವ ಹಿಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸುಖ ದುಖಃ ಮಾತಾಡಿಸಲು ನಿನ್ನ ದೇವರಿಗೂ ಆಗಲ್ವಂತೆ, ಇನ್ನು ನಾನ್ಯಾವ ಗಿಡದ ತೊಪ್ಪಲು...
ಎರಡು ಸಾಲು ಗೀಚಬೇಕೆನ್ನುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣಗಳಲಿ ತುಂಡು ತುಂಡಾಗಿ ಹಂಚಿ ಹರಿದು ಹೋಗುವ ಕಾಲನ ಓಘದಲಿ 'ಈ ಕ್ಷಣ' ಕನಸಿನಂತೆ ನೆನಪಿನ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿರುತ್ತದೆ...
ಜಾಣ ನಾನು...(!!)
ಇಂತಿಪ್ಪ ಈ ಕ್ಷಣಗಳ ಸುಮ್ಮನೆ ಜೀವಿಸಲೆಳಸುತ್ತೇನೆ - ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ, ನಿನ್ನೊಡನಾಡಿದ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ, ನಿನ್ನದೇ ಕನಸುಗಳೊಂದಿಗೆ, ನಿನ್ನವನಾಗಿ(ಯೂ) ನನಗೇ ನಾ ಸಿಗುತ್ತಾ...
ದಾಖಲಿಸುವುದೇ ಆದರೆ ನೆನಕೆಗಳ, ಕನವರಿಕೆಗಳ ಬರೆದಿಡಬೇಕಷ್ಟೇ - ಈ ಕ್ಷಣವ ಉತ್ಕಟವಾಗಿ ಜೀವಿಸಿದರೆ ನಿನ್ನೆ ನಾಳೆಗಳ ಕಡೆಯಬಹುದಷ್ಟೇ ಕವಿ - ಎದೆಗಣ್ಣ ಪಟದೊಳಗಿನ ಸ್ಥಬ್ದಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಅಕ್ಷರಗಳ ಜೀವ ತುಂಬುವ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಕಟಪಟಿಯಷ್ಟೇ ಸಾಧ್ಯ...
ಹೊರಗಿನ ಗದ್ದಲ, ಒಳಗಣ ಮೌನ ಅಥವಾ ಅದಲೀಬದಲೀ ಮತ್ತು ನಾನು, ನೀನು - ನಿನ್ನೆಗಳಲಿದ್ದಂತೆ ನಾಳೆಗಳಿಗೂ(ಗಳಲೂ) ಸಿಗಬಹುದೇ - ಆ ಧ್ಯಾನದಲಿದ್ದಂತೇ ದಾಟಿ ಹೋಯಿತು 'ಈ ಕ್ಷಣ'...
___ 'ಈ ಕ್ಷಣ'ದ 'ಈಕ್ಷಣ'... *** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)
