Thursday, March 23, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಹದಿಮೂರು.....

ಚಿತ್ರ ಚಿತ್ತಾರ - ಭಾವ ಬಿತ್ತಿ..... 

   
ರೇಖೆ: ದೀಪು = ಸುಮತಿ ದೀಪ ಹೆಗ್ಡೆ...
  ಏನೇನೆಲ್ಲ ಆಗಬಹುದಾಗಿತ್ತೋ
  ಅದೆಲ್ಲವೂ ಆಗಿಯೂ
  ಏನೂ ಆಗದಂತಿರುವ
  ಅವಳು
  ಅಪ್ಪಟ ಕವಿತೆ...
  #ಕಪ್ಪುಹುಡುಗಿ_ಹಸಿದಿಂಗಳಕವಿತೆ...








      ///***\\\

ಕಳೆದೋದ ಹಳೆಯ ಕನಸೇ -
ನೀನಿಲ್ಲದೂರಲ್ಲಿ ಎನ್ನೆದೆಯ ಗದ್ದಲಕೆ ಎನ್ನದೇ ಕಿವಿಯೂ ಕೆಪ್ಪು...
ಇಂಚಿಂಚಾಗಿ ಸಂಚಿನಂತೆ ಮೌನದ (?) ಮಗ್ಗುಲಿಗೆ ಜಾರುವ ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಹಾದಿ...
ಗಾಳಿ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಕರುಳ ಕೆಣಕೋ ಮಲ್ಲಿಗೆ ನಕ್ಕ ಹೆರಳ ಸ್ಪರ್ಶದ ಘಮ...
ಎದೆಯ ಕುಹರದ ನೆನಹುಗಳ ಬಿಸಿಗೆ ಕಣ್ಣ ಗುಡ್ಡೆ ಕರಗಿ ಇಳಿದಿಳಿದು ಹನಿಗಳ ಹೋಮ...
ಮಧುಶಾಲೆಯ ಮುಂದೆಯೇ ಉದ್ಯಾನವನ - ಉಯ್ಯಾಲೆ ಜೀಕುವ ಚಿಣ್ಣರ ಕೇಕೆಯಲೆಲ್ಲ ನೀನೇ ನಕ್ಕಂತೆ - ಆಗೆಲ್ಲ ಜಠರ ಸುಡುವ ಮಧುವೂ ಲಿಂಬು ಪಾನಕದಂತೆ...
ಹಾದಿ ತುಂಬಾ ಯಾರದೋ ಅಣತಿಗೆ ಬೆಳಕ ಸುರಿವಂತಿರುವ ಮಂಕು ಮಂಕು ಬೀದಿ ದೀಪ - ಬೆಳದಿಂಗಳ ಶವ ಯಾತ್ರೆ...  
ಕಡಲ ಗರ್ಭದ ಮೌನ ಅಲೆಯಾಗಿ ಬಂದು ದಡದ ಬಂಡೆಯ ಮಾತಾಡಿಸಿದಂತೆ ಮಧು ಬಟ್ಟಲ ತುಂಬಿದ ಕಣ್ಣ ಹನಿ ನಿನ್ನಿಷ್ಟದ ಹಾಡು ಗುನುಗುತ್ತೆ...
ನಡುಗೋ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಎಡವಿದ್ದು ಹಾದಿ ಬದಿ ಗುರುತಿಲ್ಲದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಯಾರೋ ಕಂದನ ಒಂಟಿ ಬೂಟು - ಅದು ನನ್ನ ಬದುಕಿನಂತೆ, ನನ್ನ ಹಗಲಿನ ದೊಡ್ಡ ನಗುವಿನಂತೆ...
ರೇಖೆ: ದೀಪು = ಸುಮತಿ ದೀಪ ಹೆಗ್ಡೆ...


#ನನ್ನ ಮೌನವೆಂದರೆ ನಿನ್ನ ಸಾವನೊಪ್ಪದ ಮನದ ನಶೆ...






Saturday, March 18, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರರ ಮೇಲೆ ಹನ್ನೆರಡು...

ಪ್ರಜ್ಞೆ - ಮೌನ - ಬದುಕು - ಮತ್ತಿಷ್ಟು....  

ಎಷ್ಟು ಕಾಲವಾಗಿತ್ತು ಇಷ್ಟು ಮನಬಿಚ್ಚಿ ನಕ್ಕು - ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯೆಂದರೆ ನಗೆಯ ಸಿಹಿ ಔತಣ... (ಅವರು)
ನನ್ನಿಂದ ಯಾರದೋ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ನಗೆಯ ಲಾಸ್ಯ - ಆಹಾ ಎಂಥಾ ಮಹತ್ತು... (ಬುದ್ಧಿಯ ಗರ್ವ)
ಬಿಕ್ಕಿ ಬರಿದಾಗಲು ಒಂದಾದರೂ ಮಡಿಲ ಗೆಲ್ಲದ ನಿನ್ನ ನಗೆಯದು ಅದೆಂತ ಸಾಧನೆ...!? (ಎದೆ ಕಡಲ ಬೇಗುದಿ)
;;;;
ಮೌನವು ಹಡೆದ ಕವಿತೆಗೆ ಮೌನವೇ ಉರುಳು...
-----
ಆ ಕಡಲು
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲು
ಪ್ರಶ್ನೆ ಉತ್ತರಗಳ ನಡುವೆ ಎದೆಗೊರಗಿದ ಕಿವಿಯ ಮೌನ...
ನೋವೊಂದು ನೋವ ನೆತ್ತಿ ಮೂಸಿ ಸಂತೈಸುವಾಗ ಕಣ್ಣಿಂದ ಇಳಿವ ನಗೆ ಹನಿಗೆ ಏನೆಂದು ಹೆಸರಿಡಲಿ...!?
#ಕಡಲು_ಧ್ಯಾನ_ಹೆಸರಿರದವರು...
-----
ಉಸಿರಿಗೆ ಗಾಳ ಹಾಕಿ ಮೀಟುತ್ತಿರುವುದು ಯಾರು..!?
ಅದೇ ಹಾದಿ, ಅದೇ ಮುರ್ಕಿ, ಅದದೇ ಎಳೆದೆಳೆದು ಎತ್ತಿಡುವ ಹೆಜ್ಜೆ...
ನೀ ನಡೆದಾಡಿದ ವೈಭವೀ ಕಾಲದ ನೆನಪುಗಳ ನೇವರಿಸುತ್ತ, ಗುರುತುಗಳ ಹುಡುಕುತ್ತ - ನೀನಿಲ್ಲದೆಯೂ ಸೋಲೊಪ್ಪದ ಹುಂಬ ಕೊಂಬಿನ ನಡಿಗೆ...
ಕನಸೇ -
ಮತ್ತೆ ಸಿಗೋಣ - ಅದೋ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರ ಹಾದಿಯೂ ಸೇರುವ ಹಾಡಿಯೊಂದಿದೆಯಂತಲ್ಲ...
#ಸಾವಿನಹಾದಿ_ಉಸಿರಧ್ಯಾನ...
-----
ನಗುವಿಗೆ ಬೀದಿಯೆಲ್ಲ ಬಳಗ, ನೋವಿಂದೋ ಅನಾಥ ನಡಿಗೆ - ಯಾರ ನೋವಿಗೂ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲಿ ವಾರಸುದಾರರಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕರುಳ ಹುಣ್ಣಿಗೇ ಹನಿಯದ ಈ ಕಣ್ಣು ಪರ ನೋವ ವರದಿಗೆ ಜಿನುಗೀತೆ - ನೇಹದ ಅಳುವಿಗೇ ತೋಯಲರ್ಹವಲ್ಲದ ಈ ಹೆಗಲು ಹಾದಿಯ ಹಸಿವಿಗೆ ಮರುಗೀತೆ...!?
-----
ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಯಾರೂ ಜಾಣರಲ್ಲ - ಹುಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ 'ಮಕ್ಕಳು' ಅಷ್ಟೇ - ಬಿಳಿ ಹಾಳೆ...
ಆ ಮುಂದಿನ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಹೊಸ ಪಾಠವೇ...
ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಹಚ್ಚೆ ಹಾಕಿ ಹೊಸ ಹೊಸತೇ ಗುರುತುಳಿಸುವ ಬದುಕಿದು ಅನುಭವಗಳಲಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳುವ ಸಂತೆ...
ನಡಿಗೆ ನಗುವಿನದಾದರೆ ಹಾದಿ ತಂಪು - ನಡೆದಷ್ಟೂ ಸೊಂಪು...
ನೋವಿಗೆ ಹೊರಳಿಕೊಂಡರೆ..!!??
ಮುಳ್ಳ ಮೇಲಿಟ್ಟ ಪಾದದ ಮೇಲೆಯೇ ವಿವೇಕ ತಪ್ಪಿ ಮತ್ತೊಂದು ಪಾದವನೂ ಊರಿದರೆ ಆ ನಂಜಿಗೆ ಬದುಕ ನಡಿಗೆಯೇ ಊನವಾದೀತು... 
ಎಡವಿದ ಅದೇ ಹಾದಿಯಲಿ ಮತ್ತೆ ನಡೆವುದಾದರೆ ಎಡವಿದ ಕಲ್ಲನು ಬದಿಗೆಸೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಲ್ಲವಾ ಅಥವಾ ಮತ್ತಿಡುವ ಹೆಜ್ಜೆಯನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯ ರಕ್ಷಣೆಯಲಿ ಎತ್ತಿಡಬೇಕಲ್ಲವಾ...
ಅಷ್ಟಾದರೂ ತಾರ್ಕಿಕ ಯೋಚನೆ, ಯೋಜನೆ ಇಲ್ಲದೆ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಯುವುದು ಒಲೆಯ ಕೆಂಡವ ಮಡಿಲಿಗೆ ನಾವೇ ಸುರಿದುಕೊಂಡಂತಲ್ಲವಾ...
ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮರೆತ ನಡಿಗೆಗೆ ದೇವರೆಂತು ಹೊಣೆ...? 
ಹದ ಮೀರಿದ ಪಯಣಕೆ ಹಣೆಯ ಬರಹವ ಹಳಿದರೆ ಕಳೆದ ಘಳಿಗೆ ಮರಳುವುದೇ...??
#ಅರಿವಿನ_ನಿದ್ದೆಯ_ನಡಿಗೆಯದು_ನೋವೊಂದೇ_ಕೊಡುಗೆ...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)

Thursday, March 2, 2017

ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರರ ಮೇಲೆ ಹನ್ನೊಂದು.....

ತಿರುತಿರುಗಿ ಕಾಡುವ ತಿರುಬೋಕಿ ಭಾವಗಳು..... 

ನೇಹದಲ್ಲಿ ಆಪ್ತತೆ ಎರಡೂ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಹರಿದರೆ ಎಂಥ ಚಂದ; ಆದರೆ ಒಂದೇ ತೀವ್ರತೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡೆರಡು ಹರಿವು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಂತೂ ಅಲ್ಲ ಮತ್ತು ತೀರಾ ಅಪರೂಪ...
ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಅಹಂ ಅನ್ನು ತುಳಿದು ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾದಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಒಮ್ಮುಖ ಹರಿವಲ್ಲೂ ಅಕ್ಕರದ ಅಕ್ಷಯ ಸವಿಯಿರೋದು...
ಆದರೂ -
ಏನೆಲ್ಲ, ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ತುಮುಲಗಳ ಒಡಲಾಳದಿ ತುಂಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡೂ ತುಸುವೂ ಹೊರತೋರದೇ ಮುಗುಮ್ಮಾದ ಮೌನದ ಪರದೆಯೊಂದ ಹೊದ್ದು ನಗುವ ನನ್ನ ಮಲೆನಾಡಿನ ಕಾಡಿನಂಥಾ ಮನಸಿನ ಸ್ನೇಹಿಗಳ ಮೇಲೆನಗೆ ಮುಗಿಯದ ಕಲಮಲದ ಮುನಿಸು, ಆರದ ಪ್ರೀತಿ, ಕವಿಯ ಕೌತುಕ, ತುಸು ಹೆಚ್ಚೇ ಮಧುರ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು, ಅಗಾಧ ಸೆಳೆತ - ನಿರಂತರ...
ಒಂದೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆಯಾದರೂ ಆ ಕಾಡಿನಂತೆ ಬದುಕಲಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ...!!!
#ನೆನಪುಗಳ ದುಂಡು ಮೇಜಿನ ಸಭೆ...
*-+-+-*
ನನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥವ ನಾನೇ ಒಪ್ಪಿದ ಕ್ಷಣ ನಿಜದ ಸಂತನಾದೇನು - ಆದರೆ, ಬೆಳಕನೇ ಉಟ್ಟುಂಬ ಬಯಲಂಥ ಬೆತ್ತಲೆಗೆ ಒಗ್ಗುವ ಆ ಪರಿ ಧೈರ್ಯವ ಎಲ್ಲಿಂದ ಹೆಕ್ಕಿ ತರಲಿ...!!!
*-+-+-*
ಇರುಳಿಗೆ ಬೆವರುಣಿಸಿ ಬೆತ್ತಲಿಂದ ಬೆಳಕ ಹಡೆದೆವು...
ಒಳಮನೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲ ನಗೆಯ ಪಲುಕಿಗೆ ಅಂಗಳದಲೀಗಿವಳು ಕಮ್ಮಗೆ ನಾಚುತ್ತಾಳೆ...
ಲಾಲಿಗಂಧ ಕರುಳ ಸೋಕಿ ಎನ್ನ ತೋಳಲೀಗ ಹೊಸತೇ ಕಂಪನ...
#ಅಮ್ಮ_ಅಪ್ಪ
*-+-+-*
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಮಬ್ಬಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಕಣ್ಣು ಕಲೆತು ಹಡೆದ ಕನಸು ಹಗಲಲ್ಲಿ ಹಡಾಲೆದ್ದು ಹೋಪಲ್ಲಿ; ಸ್ನೇಹ, ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಅಕ್ಕರೆಯಂಥ ಆಪ್ತ ಸವಿಭಾವಗಳೂ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಲು ಕತ್ತಲನ್ನೇ ಆಶ್ರಯಿಸಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕಿನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇನು...?
ನಾವು ನಾವೇ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ನಮ್ಮದೇ ಎಂಬುವ ಈ ಸಮಾಜದ ಕಣ್ಣೇಕೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಆ ಪರಿ ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತದೆ...??
ನನ್ನ ಮನಸಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಕೈಹಿಡಿದು ಬೆಳಕಿನೊಂದಿಗೆ ನಡೆವ ನಿರ್ಭಯತೆ ದಕ್ಕುವುದೆಂತು...???
ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ - ಬದುಕು ಉತ್ತರವಾದೀತಾ...!!!
*-+-+-*
ಬದುಕಿದು ಬಣ್ಣಗಳ ಸಂತೆ - ಶರತ್ತುಗಳ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದೇ ಕಷ್ಟ ಕಷ್ಟ...
ಯಾವ ತಿರುವಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವ ಗೆದ್ದಲು ಹುತ್ತಗಟ್ಟಿದೆಯೋ - ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಎದುರಾಗದೇ ಊಹಿಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳೇ...
ಇಂತಿಪ್ಪಲ್ಲಿ -
ಎದೆ ಬೊಗಸೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಪ್ರತಿ ಭಾವ ಬೀಜವ ಹಸಿ ಮಣ್ಣಿನಂದದಿ ಆವಾಹಿಸಿ, ಆದರಿಸಿ ಹಿಂಜಿ ಪ್ರೀತಿ ನೀರನು ಉಣಿಸಿ; ಶಾಶ್ವತ ಪಾಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನ ಒಂದಿಷ್ಟು ನಗೆಯ ಬಾಚಿಕೊಳ್ಳಿ...
*-+-+-*
ಹೆಜ್ಜೆಗೊಂದು ಮಾತು - ಮೌನ ಬಲು ವಿರಳ... 
ಅಂತೆಯೇ ಸಾವಿರ ನಾಲಿಗೆ ಎದುರಾದರೂ ನಮಗಾಗಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕಿವಿ ಸಂಪಾದಿಸುವುದು ಸುಲಭವಿಲ್ಲ...
ನನ್ನದೇ ನಾಲಗೆಯ ಹಸಿವು, ಹರಿತ, ತುಡಿತಗಳು ನನ್ನ ಕಿವಿಗಿಲ್ಲ...
ಮಾತು ಮಾತಿನ ನಡುವೆಯ ಮೌನವದು ಪ್ರೀತಿಯ ಒಸಗೆಯಾದರೆ ನನಗೂ ಮೌನವನೊಂಚೂರು ಭಿಕ್ಷೆ ಕೊಡು - ಈ ಕಿವಿಗಳಿಗೂ ತುಸು ಹಸಿವ ಕಲಿಸು... 

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)