ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರರ ಮೇಲೆ ಹನ್ನೊಂದು.....

ತಿರುತಿರುಗಿ ಕಾಡುವ ತಿರುಬೋಕಿ ಭಾವಗಳು..... 

ನೇಹದಲ್ಲಿ ಆಪ್ತತೆ ಎರಡೂ ಮುಖದಲ್ಲೂ ಹರಿದರೆ ಎಂಥ ಚಂದ; ಆದರೆ ಒಂದೇ ತೀವ್ರತೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡೆರಡು ಹರಿವು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಂತೂ ಅಲ್ಲ ಮತ್ತು ತೀರಾ ಅಪರೂಪ...
ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ಅಹಂ ಅನ್ನು ತುಳಿದು ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾದಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಒಮ್ಮುಖ ಹರಿವಲ್ಲೂ ಅಕ್ಕರದ ಅಕ್ಷಯ ಸವಿಯಿರೋದು...
ಆದರೂ -
ಏನೆಲ್ಲ, ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ತುಮುಲಗಳ ಒಡಲಾಳದಿ ತುಂಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡೂ ತುಸುವೂ ಹೊರತೋರದೇ ಮುಗುಮ್ಮಾದ ಮೌನದ ಪರದೆಯೊಂದ ಹೊದ್ದು ನಗುವ ನನ್ನ ಮಲೆನಾಡಿನ ಕಾಡಿನಂಥಾ ಮನಸಿನ ಸ್ನೇಹಿಗಳ ಮೇಲೆನಗೆ ಮುಗಿಯದ ಕಲಮಲದ ಮುನಿಸು, ಆರದ ಪ್ರೀತಿ, ಕವಿಯ ಕೌತುಕ, ತುಸು ಹೆಚ್ಚೇ ಮಧುರ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು, ಅಗಾಧ ಸೆಳೆತ - ನಿರಂತರ...
ಒಂದೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆಯಾದರೂ ಆ ಕಾಡಿನಂತೆ ಬದುಕಲಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ...!!!
#ನೆನಪುಗಳ ದುಂಡು ಮೇಜಿನ ಸಭೆ...
*-+-+-*
ನನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥವ ನಾನೇ ಒಪ್ಪಿದ ಕ್ಷಣ ನಿಜದ ಸಂತನಾದೇನು - ಆದರೆ, ಬೆಳಕನೇ ಉಟ್ಟುಂಬ ಬಯಲಂಥ ಬೆತ್ತಲೆಗೆ ಒಗ್ಗುವ ಆ ಪರಿ ಧೈರ್ಯವ ಎಲ್ಲಿಂದ ಹೆಕ್ಕಿ ತರಲಿ...!!!
*-+-+-*
ಇರುಳಿಗೆ ಬೆವರುಣಿಸಿ ಬೆತ್ತಲಿಂದ ಬೆಳಕ ಹಡೆದೆವು...
ಒಳಮನೆಯ ತೊಟ್ಟಿಲ ನಗೆಯ ಪಲುಕಿಗೆ ಅಂಗಳದಲೀಗಿವಳು ಕಮ್ಮಗೆ ನಾಚುತ್ತಾಳೆ...
ಲಾಲಿಗಂಧ ಕರುಳ ಸೋಕಿ ಎನ್ನ ತೋಳಲೀಗ ಹೊಸತೇ ಕಂಪನ...
#ಅಮ್ಮ_ಅಪ್ಪ
*-+-+-*
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಮಬ್ಬಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಕಣ್ಣು ಕಲೆತು ಹಡೆದ ಕನಸು ಹಗಲಲ್ಲಿ ಹಡಾಲೆದ್ದು ಹೋಪಲ್ಲಿ; ಸ್ನೇಹ, ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರೇಮ, ಅಕ್ಕರೆಯಂಥ ಆಪ್ತ ಸವಿಭಾವಗಳೂ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಲು ಕತ್ತಲನ್ನೇ ಆಶ್ರಯಿಸಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕಿನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇನು...?
ನಾವು ನಾವೇ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ನಮ್ಮದೇ ಎಂಬುವ ಈ ಸಮಾಜದ ಕಣ್ಣೇಕೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಆ ಪರಿ ದ್ವೇಷಿಸುತ್ತದೆ...??
ನನ್ನ ಮನಸಿಗೆ ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಕೈಹಿಡಿದು ಬೆಳಕಿನೊಂದಿಗೆ ನಡೆವ ನಿರ್ಭಯತೆ ದಕ್ಕುವುದೆಂತು...???
ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ - ಬದುಕು ಉತ್ತರವಾದೀತಾ...!!!
*-+-+-*
ಬದುಕಿದು ಬಣ್ಣಗಳ ಸಂತೆ - ಶರತ್ತುಗಳ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳೋದೇ ಕಷ್ಟ ಕಷ್ಟ...
ಯಾವ ತಿರುವಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವ ಗೆದ್ದಲು ಹುತ್ತಗಟ್ಟಿದೆಯೋ - ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಎದುರಾಗದೇ ಊಹಿಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳೇ...
ಇಂತಿಪ್ಪಲ್ಲಿ -
ಎದೆ ಬೊಗಸೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಪ್ರತಿ ಭಾವ ಬೀಜವ ಹಸಿ ಮಣ್ಣಿನಂದದಿ ಆವಾಹಿಸಿ, ಆದರಿಸಿ ಹಿಂಜಿ ಪ್ರೀತಿ ನೀರನು ಉಣಿಸಿ; ಶಾಶ್ವತ ಪಾಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನ ಒಂದಿಷ್ಟು ನಗೆಯ ಬಾಚಿಕೊಳ್ಳಿ...
*-+-+-*
ಹೆಜ್ಜೆಗೊಂದು ಮಾತು - ಮೌನ ಬಲು ವಿರಳ... 
ಅಂತೆಯೇ ಸಾವಿರ ನಾಲಿಗೆ ಎದುರಾದರೂ ನಮಗಾಗಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕಿವಿ ಸಂಪಾದಿಸುವುದು ಸುಲಭವಿಲ್ಲ...
ನನ್ನದೇ ನಾಲಗೆಯ ಹಸಿವು, ಹರಿತ, ತುಡಿತಗಳು ನನ್ನ ಕಿವಿಗಿಲ್ಲ...
ಮಾತು ಮಾತಿನ ನಡುವೆಯ ಮೌನವದು ಪ್ರೀತಿಯ ಒಸಗೆಯಾದರೆ ನನಗೂ ಮೌನವನೊಂಚೂರು ಭಿಕ್ಷೆ ಕೊಡು - ಈ ಕಿವಿಗಳಿಗೂ ತುಸು ಹಸಿವ ಕಲಿಸು... 

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)