Tuesday, May 24, 2016

ಗೊಂಚಲು - ನೂರಾ ತ್ತೊಂಬತ್ತರ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು.....

ಹೀಗೆಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸಿ..... 

ಕಾಮಕ್ಕೆ ಅಪವಿತ್ರತೆಯನ್ನು ಆರೋಪಿಸುವ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆಂದಿಗೂ ರಾಧೆಯ ಎದೆ ಮಾಳದ ಉನ್ಮುಕ್ತ ಭಾವೋತ್ಕರ್ಷದ ಅಸೀಮ ತನ್ಮಯತೆ ಸಿದ್ಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ...
ತಾನೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಸರಗೋಲನು ಸರಿಸಿ ಆಚೆ ಬರಲಾರದೇ, ಅವನ ತೆಕ್ಕೆಯಲಿ ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಭಯವ ಮೀರಿದ ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗಳಲಿ ಎಣಿಸುತ್ತ ಕೂತ ಮನಸುಗಳಿಗೆಂದಿಗೂ ರಾಧೆಯ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಕೊಳಲ ಗಾನವನೊತ್ತೆಯಿಟ್ಟ, ದ್ರೌಪದಿಯ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಆತ್ಮ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಎತ್ತರವನಿತ್ತ, ಗೋಪಿಯರ ಅಕ್ಕರೆಗೆ ನಗೆಯ ಕನಸುಗಳನಿತ್ತ ಕೃಷ್ಣ ದಕ್ಕುವುದೇ ಇಲ್ಲ...
ನನಗಾದರೋ ರಾಮ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಕೂತು ರಾಜ್ಯವಾಳುವ ಆದರ್ಶ ಪುರುಷ - ಕೃಷ್ಣನೋ ಬದುಕಿನ ಸಹಜ ಸೌಂದರ್ಯ, ರೌದ್ರ ರಮಣೀಯತೆಗಳನೆಲ್ಲ ಆಡಾಡುತ್ತಲೇ ತೋರುವ ನನ್ನದೇ ಬೀದಿಯ ಗೆಳೆಯ...  
------
ಮರೆಯಲಾರದ ನೋವುಗಳಿಗಾಗಿ ಇರುಳ ತುಂಬಾ ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದ್ದಿದ್ದೀತು - ಅನುಮಾನ, ಅವಮಾನ, ಅಸಹಾಯಕತೆಗಳಲಿ ಕಚ್ಚಿದ ತುಟಿಗಳಲಿ ರಕ್ತ ಜಿನುಗಿದ್ದಿದ್ದೀತು...
ಹಾಗಂತ ತಕರಾರುಗಳೇನಿಲ್ಲ ಈ ಬದುಕಿನೆಡೆಗೆ...
ಮಗು ಒದ್ದದ್ದು ನೋವೇ, ಆದರದು ಮಗು ಬೆಳೆಯುತಿರೋ ಖುಷಿ ಕೂಡಾ ಅಂತಾಳೆ ಆಯಿ...
ಅಳಿಸುತ್ತಳಿಸುತ್ತಲೇ ಬಂಡೆಯಂತೆ ಬೆಳೆಸಿದ ಬದುಕಿನ ಋಣ ದೊಡ್ಡದು...
ಕಡ ತಂದ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ತಂಪನೀವ ಚಂದಿರ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜೋಗುಳವಾದಾನು; ಆದರೆ ಹಸಿರಿಗುಸಿರು ದಕ್ಕುವುದು ಸ್ವಯಂ ಪ್ರಕಾಶದ ಉರಿ ಬಿಸಿಲಲ್ಲೇ ಎಂಬ ಅರಿವಿಗೆ ಎದೆ ತೆರೆದು ನಿಲ್ಲುವ ದೃಢತೆ ತುಂಬಿದ್ದು ಸಾವಿನ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ರಖಾವಿನಂತಾಡುವ ಈ ಬದುಕೇ ಅಲ್ಲವಾ...
ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಹಾಗೂ ತನ್ನೀ ಬದುಕನ್ನು ತಾನು ವಿನಾಕಾರಣ ಅಪರಿಮಿತವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ತೀವ್ರ ಒಳತುಡಿತ ಇಲ್ಲದವ ಮತ್ತು ಬದುಕು ಆ ಹಾದಿ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಎಸೆದಿಟ್ಟ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಬಿಡಿ ಬಿಡಿ ಖುಷಿಗಳನು ಆಸ್ಥೆಯಿಂದ ಹುಡುಕಿ ಜೋಳಿಗೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ನಗೆಯ ಸಾಕಿಕೊಳ್ಳುವ ವ್ಯವಧಾನವಿಲ್ಲದವನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ 'ನಂಗೆ ಒಂದಿನಿತಾದರೂ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಈ ಬದುಕಲ್ಲಿ' ಎಂಬ ತೀರದ ಹಳಹಳಿಕೆಯಿರಲು ಸಾಧ್ಯ ಸದಾ...
ಮೃಷ್ಟಾನ್ನದ ಕನಸಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಗಂಜಿಯ ದೂರ ತಳ್ಳಿ ಹಸಿವಿಂದ ನರಳುವ ಇಲ್ಲವೇ ಮನದ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಚಿಲಕವಿಕ್ಕಿ ಕೂತು ನಗುವಿಲ್ಲವೆಂದಳುವ ಚೆಂದಕೇನೆನ್ನುವುದು...
ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕಾದದ್ದಿಷ್ಟೇ, ಪ್ರೀತಿ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಸರಕಲ್ಲ - ಆನೇ ಎನ್ನೀ ಬದುಕಿನೊಡನೆ ನಿರಂತರ ಸುರತಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು, ಬಸಿರ ತಲ್ಲಣಗಳು, ಪ್ರಸವ ವೇದನೆಗಳಲಿ ಮಿಂದೆದ್ದು ಹಡೆದು ಸಲಹಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಎನ್ನದೇ ಎದೆಮಡಿಲ ಭಾವಕೋಶದ ಕೂಸು...
ಎನ್ನ ತರಹೇವಾರಿ ಹಸಿವುಗಳಿಗಾಗಿ ಎನ್ನನೇ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮಳ್ಳಾಟ ಈ ಬದುಕು - ಪ್ರೀತಿ ಕೂಡಾ ಒಂದು ಹಸಿವು ಅಷ್ಟೇ...
------
ಆನೂ ಎನೇನೋ ಅಪ್ಲಾಯ್ತ್ತು; "ಆದ್ರೆ .........." ಎಂಬಲ್ಲಿ, 
ಆದರೆ ಎಂಬ ಆ ನಿತ್ರಾಣ ರಾಗದಲ್ಲೇ ನಾ ಸಾಗದೇ ಉಳಿದ ಸಾವಿರ ಹಾದಿಗಳಿಗೆ ಸಬೂಬು ಮತ್ತು ಕನಸ ತೊಟ್ಟು ಕಳಚಿದ ಎನ್ನೆದೆಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಎರಡೂ ಅಡಗಿದೆ...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)

Monday, May 2, 2016

ಗೊಂಚಲು - ನೂರಾ ತ್ತೊಂಬತ್ತು.....

ಹೀಗಿಷ್ಟು.....

ಮುದ್ದಿಗೆ ಮುದಗೊಂಡ ಕಂದನಮ್ಮನ ಕೈಯ ತುಂಟಾಟಕೆ ಅಮ್ಮನ ಮುಡಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡಂತೆ ಬೆಚ್ಚನೆ ಹಗಲೊಂದು ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೆ...
ಕೂಸಿನ ಕಿಲಕಿಲದ ಉಸುರಿಗೆ ಅಮ್ಮನ ನಿಶಾಂತ ಮೊಗದ ಮೇಲೆ ಕುರುಳು ಕುಣಿವಂತೆ ಬೆಳಕ ಕೋಲ್ಗಳು ವಸುದಮ್ಮನಡಿಮುಡಿಯನೆಲ್ಲ ಆವರಿಸಿ ಅರಳುತ್ತವೆ...
ಶುಭ ಮುಂಜಾವು...

((()))

ನೋವ ಕರುಳನು ಕಡೆದು ನಗೆಯ ರಾಗವ ಮಿಡಿವ ನಿನ್ನ ನೇಹದ ಕಸುವು ನನ್ನ ಜನ್ಮಾಂತರಗಳ ಹಸಿವು... 
ಸ್ನೇಹ ಸ್ವಾರ್ಥವಾದರೆ ನಾ ಮಹಾ ಸ್ವಾರ್ಥಿ...

((()))

ಚಲನಶೀಲತೆಯೇ ಹಾಗೆ - ಅದರ ಕೈಯ ತಕ್ಕಡಿಯಲಿ ಒಂದ್ಕಡೆ ಹೊಸ ಆಗಸಕೆ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಉತ್ಸವದ ಉತ್ಸಾಹೀ ಖುಷಿ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದ್ಕಡೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಹಳೆಯದರ ಕಳೆದು ಹೋಗದೆ ಕಾಡುವ ಕರುಳ ಹಳಹಳಿಕೆಯ ಬಿಸಿ ಸದಾ ತೂಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೆ...
ಯಾವುದರ ತೂಕ ಹೆಚ್ಚು ಅಥವಾ ಎಷ್ಟು...?
ನಿರ್ಧಾರ ಬಹುಶಃ ಯಾವುದನ್ನ ಮೀರಿ ಯಾವುದು ಬದುಕನಾಳುತ್ತೆ ಎಂಬುದರ ಮೇಲಿದೆ...
...ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಕಣ್ಣ ಕಡಲಲಿ ಕರಗಿ ಕದಲುವ ಎದೆಯ ಭಾವ ಬಿಂದುಗಳ ತೂಕಕ್ಕಿಡಬಹುದೇ...??

((()))

ಕ್ಷಮಿಸಿ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ:
ಆತ್ಮೀಕವಾಗಿ ಬೆಸಗೊಂಡ ಬಂಧಗಳಲಿ ಯಾವುದೋ ಭಾವ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯ ಧನ್ಯತೆಯ ಹೇಳುವಾಗ ಅಥವಾ ಬೆಂದ ಭಾವದಿ ಕ್ಷಮೆಯ ಕೇಳುವಾಗ ಕರುಳ ಮಿಡಿತದ ತೀವ್ರತೆಯ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿಸಲು ಈ 'ಥ್ಯಾಂಕ್ಯೂ' ಮತ್ತು 'ಸಾರಿ'ಗಳು ತೀರಾ ಕೆಳಸ್ತರದ ಒಣ ಒಣ ಶಬ್ಧಗಳಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತೆ.
ಆಪ್ತತೆಯಲಿ ನಾವು ಮಾತ್ರವೇ ಕೂಗಲು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರನು ಉದ್ದಕೆ ಉಸುರಿದರೂ ಸಾಕು; ಆ ಒಂದು ಕರೆ ಈ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್, ಸಾರಿಗಳಿಗಿಂತ ಸಾವಿರ ಪಾಲು ಹೆಚ್ಚು ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ಎನ್ನಿಸುತ್ತೆ ನಂಗೆ.
ಅಪರಿಚಿತತೆಯಲಿ ಸೌಜನ್ಯ ಸೂಚಕ ಎನಿಸೋ ಇದೇ ಪದಗಳು ಆಪ್ತರ ನಡುವೆ ಭಾವೋತ್ಕರ್ಷದಲ್ಲಲ್ಲದೇ ನಿತ್ಯ ನೈಮಿತ್ಯಗಳಲೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನುಸುಳುವಾಗ ಭಾವ ಮಾಲಿನ್ಯದ ದ್ಯೋತಕ ಅಥವಾ ಬಾಂಧವ್ಯದ ಸೂತಕದಂತೆ ತೋರಿ ಕಂಗೆಡುತ್ತೇನೆ.
ಜಗಳವೂ ಜೀವಂತಿಕೆಯ ದಾರಿ ಅನ್ನಿಸೋ ಪ್ರೀತಿ, ಸ್ನೇಹಗಳ ನಡುವೆ ನಾಲಿಗೆಯ ಸೌಜನ್ಯದ ಶಬ್ಧ ಸಂಚಯಕೂ ಮೀರಿದ ಕರುಳ ತಂತಿಯ ರಾಗಾಲಾಪವೇ ತಾರಕದಲಿ ಉಲಿಯಲಿ ಸದಾ.

((()))

ನಂಗೆ ತಾರೀಖುಗಳು ನೆನಪಿರುವುದಿಲ್ಲ - ಎಂಥಾ ದೊಡ್ಡ ವರವೆಂದರೆ, ಕನಸ ಸಾವಿನ ಶ್ರಾದ್ಧಕೆ ನೆಪವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ...

((()))

ಸಂವಹನದಲ್ಲಿ ಶಬ್ಧ ವಿನಿಮಯದ ಬೌದ್ಧಿಕ ಪಕ್ವತೆಯ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಗಿಂತ ಭಾವ ವಿನಿಮಯದ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ ಮುಗ್ಧತೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಪ್ತವೆನ್ನಿಸುತ್ತೆ...
ಯಾರದೇ ಭೇಟಿಯ ಖುಷಿಯನ್ನು ಅವರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಶಬ್ಧಕು ಮೀರಿದ ಭಾವ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಾಗದ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಖಾಲಿತನಕ್ಕೆ ನಾ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ಹೆಸರು ನಾಗರೀಕ ನಡವಳಿಕೆ...

((()))

ಪ್ರೀತಿ ಕೂಡ ಸಾವಿನಂತೆಯೇ - ಗೆಲ್ಲಲಾರದ ಯುದ್ಧ...
ಇರಲಿರಲಿ ಜಾರಿಯಲಿ ಬಡಿದಾಟ, ತುಂಬಿಕೊಳಲು ಸೋಲಿಗೂ ಮುಟಿಗೆಯಷ್ಟಾದರೂ ಮಾಧುರ್ಯ... 
ಬದುಕಿನೊಡನೆ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬಿದ್ದೆ - ಇದೀಗ ತೋಳ್ದೆರೆದ ಸಾವೂ ಮಗುವಂತೆ ಕಾಣುತಿದೆ...  

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)