ಗೊಂಚಲು - ನಲ್ವತ್ತೆಂಟು.....

ಮಾತಿಲ್ಲ ನನ್ನಲ್ಲಿ.....


ನನ್ನೆದೆಯಾಳದಲಿ ಒಸರುವ ಮಧುರ ಭಾವಗಳ
ಒರತೆಯ ಮೂಲ ಸೆಲೆ ನೀನೇ...

ಹಾಗಂತ ನಾ ಮಾತಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾರೆ...

ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಬರುವಾಗಿನ ನನ್ನ ಕಾಲ್ಗಳ ವೇಗ
ಜೊತೆ ನಡೆವಾಗ ಹಿಡಿದ ಕೈಗಳ ಬಿಸುಪು
ನನ್ನ ಕಣ್ಗಳಲಿ ಹೊಳೆವ ನಿನ್ನ ಚಿತ್ರ
ನಿನ್ನೆದುರು ದೈನ್ಯವಾಗುವ ನಾನೆಂಬ ನನ್ನ ಅಹಂಕಾರ
ಒಮ್ಮೆಲೇ ಜಾಗೃತವಾಗುವ ನನ್ನ ಸಾಚಾತನ
ಇವೆಲ್ಲ ಸೇರಿಯೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸಲಾಗದೇ ಹೋದ 
ನಿನ್ನೆಡೆಗಿನ ನನ್ನ ಒಲವ...

ನಿನಗೆ ನಾನು
ಬರೀ ಶಬ್ದಾಡಂಬರದ ಒಣ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಅರುಹಿದರೆ
ಅರ್ಥವಾದೀತಾ...???

ಮೌನದಲೂ ಸಂಭಾಷಿಸಬೇಕಾದ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ
ಶಬ್ದಗಳ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಲಾ...

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಶಬ್ದಗಳಾದರೂ ಎಲ್ಲಿವೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ
ಒಲವ ವರ್ಣಿಸಲು...

ಹಾಗೇ ಅಜ್ಞಾತವಾಗಿ ಇದ್ದು ಬಿಡಲಿ ಬಿಡು
ಇದೊಂದು ಪ್ರೇಮ
ನನ್ನೆದೆಯ ಗರ್ಭಗುಡಿಯಲ್ಲಿ...

ಮೌನವಾಗಿ...

ಗಂಧ ತೇಯ್ದಾದ ಮೇಲಿನ ಕೊರಡಿನಂತೆ...

ಹೊಳೆವ ದೇವರುಗಳ ನಡುವೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತ
ಕಪ್ಪು ಸಾಲಿಗ್ರಾಮದಂತೆ...

ಮನದೇ ಆಶಿಸುವೆ...

ನನಗಿಂತ ಹಿರಿಮೆ ಇರುವ
ನನಗಿಂತ ಒಲುಮೆ ಹರಿಸಬಲ್ಲ ಜೀವ
ನಿನ್ನ ಜೀವನ ಸಾಥಿಯಾಗಲಿ...

ನಿನ್ನ ಬದುಕು ಹಸನಾಗಲಿ...

ಸೊಗಸಾದ ನಾಳೆಗಳು ಎದುರ್ಗೊಳ್ಳಲಿ...

ನಂಗೇನಿದ್ರೂ -
ಈ ಕ್ಷಣಗಳವರೆಗೆ ಖುಷಿ ನೀಡಿದ ನಿನ್ನ
ಗೆಳೆತನದ ಒಡನಾಟವೇ ಸಾಕು...

ಈ ಬದುಕಿಗೆ ಅದಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳುಳಿದಿಲ್ಲ
ಯಾರಿಂದಲೂ...

ಎನ್ನೆದೆಯ ಹಸಿ ನೆಲದಲ್ಲಿ
ಅಚ್ಚೊತ್ತಿದ ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತ
ಹಾಗೆಯೇ ಕಾಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡು
ಬದುಕಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಒಂದಿಡೀ ಜನ್ಮವ
ಸಾಯದ ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೊಂದಿಗೆ...

ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ...