ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು.....

ಪಾಚಿಗಟ್ಟಿದೆದೆಗೋಡೆ.....

ಎನ್ನ ಒಳಗೇ ಒಲವಿರಲು ನಿನ್ನ ಹಂಗೆನಗಿಲ್ಲ - ಹಂಗಿನಲಿ ಒಲವು ಬೊಗಸೆಯೊಳಗಿನ ಬೆಳಕು...
ಅಂತೆಯೇ ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಿಲ್ಲದೇ ಒಲವಿಗೆ ನೋಟದ ಹರಹಿಲ್ಲ, ಜನ್ಮ ವಿಸ್ತಾರವಿಲ್ಲ...
ಸೂರ್ಯನುಸಿರಿಗೆ ಹೂವು ಅರಳಿ ಬೆಳಕೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ಗಂಧವೂ ಸ್ವತಂತ್ರ...
ಭಾವದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕಂತೆ ಬೆಳೆದು, ಭವದಲ್ಲಿ ಹಿಮದಂತೆ ಕರಗಿ, ಕರಗಿಯೂ ಬೆಳೆಯುವ ಆಟದಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ಅಸ್ತಿತ್ವಗಳೆರಡು ಪರಸ್ಪರಾಲಂಘಿಸಿ ಹೊಸ ಸ್ವತಂತ್ರ ಗತಿ ಹುಟ್ಟುವಲ್ಲಿ ಒಲವು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಅವಲಂಬಿತ...
#ಏನ_ಹೇಳಿದೆನೋ_ನಂಗೇ_ಅರಿವಿಲ್ಲ...
{!}+{!}+{!} 

ಅದೇನು ದೌರ್ಬಲ್ಯವೋ ಕಾಣೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ - ಸಾವಿನ ಮನೆಯೊಂದನುಳಿದು ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯೂ ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸು ಹಬ್ಬಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡ ಬಂಧಗಳ ಮೌನದ ಸಮರ್ಥನೆಯನ್ನು, ಮೇಲರಿಮೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಲಾರದೇ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ...
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅವರ ಆ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಭಾವಗಳೆದುರು ಮಾತನ್ನೇ ಧೇನಿಸುತ್ತ ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಕಣ್ಬಿಡುತ್ತ ನಿಟ್ಟುಸಿರಾಗೋ ಅಸಹಾಯ ಮೂಗ ನಾನು...
#ನಗಬೇಕಾದಾಗಲೇ_ಅಕಾರಣ_ಮಗುಚಿಬೀಳುವ_ಅಪದ್ಧ_ಮನಸು...
{!}+{!}+{!}

ಮಾತಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಿರುಗೋ ಭಾವ ತೀವ್ರತೆ ಮನಸಿಗೆ ದಕ್ಕದೇ ಹೋಗುವ ಕೆಲವು, 'ಮತ್ತೆ ......... ಮತ್ತೆ' ಎಂಬೋ ಶುಷ್ಕ ಶಬ್ದದ ನಡುವಿನ ಉಶ್ವಾಸ ನಿಶ್ವಾಸದಲ್ಲಿ ಮಾತನೆಲ್ಲ ಬಚ್ಚಿಡುವ ಇನ್ಕೆಲವು - ರದ್ದಿಯಾದದ್ದು ಸಾಕಾಗಿ, ಸೋತು ಸೋತು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮುಖ ತಿರುವಿದೆ...
ನಾಕು ಹೆಜ್ಜೆ ಒಂಟಿ ನಡೆದು ಸೋತದ್ದು ನಂಗಾಗಿಯೇ ಮತ್ತು ಆ ಸೋಲಲ್ಲೇ ನನ್ನ ನಗುವೂ ಅಡಗಿದೆ ಅಂತ ಅರಿವಾಗಿ ಮರಳಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕ ಬಂದರೆ ಹಾದಿಯೆಲ್ಲ ಬರಿದೋ ಬರಿದು...
ಯಾವ ಕವಲಲ್ಲಿ ಯಾರು ಸರಿದು ಹೋದರೆಂದು ತಿಳಿಯದ  ಹಿಂದಿಲ್ಲದ ಮುಂದಿಲ್ಲದ ತ್ರಿಶಂಕು ಪಿಶಾಚಿ ಈಗಿಲ್ಲಿ ನಾನು...
ನೆಪಕೊಂದು ಕುಂಟು ಕನಸನಾದರೂ ಭಿಕ್ಷೆ ನೀಡು ಬದುಕೇ ಬದುಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ...
#ನೆನಪುಗಳ_ಕಾವಲು_ಕಾಯುತ್ತ_ಕಾಯುತ್ತ_ಎದೆಗೋಡೆ_ಪಾಚಿಗಟ್ಟಿದೆ...
{!}+{!}+{!}

ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಲಿ ಅಯಾಚಿತವಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳೋ ನಿರಂಕುಶ ಖಾಲಿತನ - ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ನೋವು ನಲಿವು ಎರಡೂ ನಿಟ್ಟುಸಿರ ಬಿಸಿಯ ಚೆಲ್ಲಿ ಎದೆ ಕೊಳವ ಕದಡುತ್ತವೆ - ಸಿಡಿವ ಕಂಗಳಾಳದಲಿ ಸೋತ ರಟ್ಟೆಯ ಬಿಂಬ - ಕೊನೆ ಕೊನೆಯ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಭಾರ ಭಾರ...
ಆದರೂ,
ಕನಸೇ ನಿನ್ನ ಕನಸುವುದ ಬಿಡಲಾರೆ - ಹೃದಯಕ್ಕೆ ನೋವಾಯ್ತೆಂದು ಕರುಳ ಸುಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ ಬಂಜರಾಗುವುದು ನನ್ನ ಹಾದಿಯೇ ಅಲ್ಲವೇ...
ಅಲ್ಲಿಗೆ, ಬದ್ಕಿರೋ ಕಾರಣಕ್ಕಾದ್ರೂ ನಗುವನ್ನ ಸಲಹಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು...
#ಹೆಜ್ಜೆ_ನಡುಗಿದಷ್ಟೂ_ಗೆಜ್ಜೆಗೆ_ದನಿ_ಹೆಚ್ಚು...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)