ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಮೂವತ್ತು.....

ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆ ಎದೆ ಹಾಡಿಯಲಿ ಹಸಿರಾಗುಳಿದ ಪುಟ್ಟ ಅಮ್ಮನ ನೆನಹು.....

ನಾಲ್ಕಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆ:
ಅಷ್ಟುದ್ದ ಕೋಣೆ - ಅಷ್ಟೇ ಉದ್ದುದ್ದ ಹೆಸರು: "ಸಾಮಾನ್ಯ ಒಳ ರೋಗಿಗಳ ಕೊಠಡಿ..." 
ಕೋಣೆ ತುಂಬಾ ಮಾರಿಗೊಂದರಂತೆ ಮಂಚ - ಮಂಚಕ್ಕೊಬ್ಬರಂತೆ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲಿ ನರಳೋ ರೋಗಿಗಳು - ರೋಗಿಗೂ ಮಂಚದ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ - ಅವರ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನಂತೆಯೇ ಅವರ ಕಡೆಯ ಒಬ್ಬರೋ ಇಬ್ಬರೋ...
ಯಾವ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಯಮನ ಭಟರು ಯಾರಿಗಾಗಿ ಕಾಯ್ದು ಕುಳಿತಿರುವರೋ ಅಥವಾ ಒಳಗೇ ನುಗ್ಗಿ ಎಳೆದೊಯ್ದಾರಾ ಎಂಬ ಕಳವಳವೇ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಲ್ಲೂ ಕುಣಿಯುವಾಗ ನಗುತ ಮಾತಾಡೋ ವೈದ್ಯರೇ ದೇವರು - ಮನಸು ಅರಿವೇ ಆಗದೆ ಮೆತ್ತ ಮೆತ್ತಗೆ ನಾದಿಟ್ಟ ಹಿಟ್ಟಿನಂತೆ...
ಹಮ್ಮು ಬಿಮ್ಮುಗಳ ಕವಚದ ಎದೆ ಬಂಡೆ ಹಾಗೆ ಮಿದುವಾದಾಗಲೇ ಪಕ್ಕದ, ಆಚೆಯ, ಅದರಾಚೆಯ ಮಂಚದ ರೋಗಿ ಕೂಡ ನೆಂಟನಂತೆ ಕಾಣೋದು...
ಅಂತ ಹೊತ್ತಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದದ್ದು ಆ ಮೂಲೆಯ ಮಂಚದ ಅಂಚಲ್ಲಿ ಹೀಚು ಕಂದನ ಅವುಚಿ ಕೂತ ಹೆಣ್ಣು ಜೀವ - ಕೆರೆಯ ಮೀನೊಂದನು ಅನಾಮತ್ತು ಎತ್ತಿ ಬೀದಿಗೆಸೆದಂತೆ ಮುಖ - ಇದ್ದೀತು ವಯಸು ಹದಿನೆಂಟೋ ಇಲ್ಲ ಮತ್ತೆರಡು ಹೆಚ್ಚೋ...
ಆ ಜೀವದ ಮಡಿಲಲಾಡೋ ಇನ್ನೂ ವರುಷ ತುಂಬದ ಹಸುಳೆಯ ಎದೆ ಗೂಡಿನ ಅಪಸವ್ಯಕ್ಕೂ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ಹೃದಯದ ರಂದ್ರಕ್ಕಿಟ್ಟದ್ದೇ ಇಷ್ಟುದ್ದ ಹೆಸರಂತೆ ವೈದ್ಯ ಲೋಕದಲ್ಲಿ...
ದೊಡ್ಡಾಸ್ಪತ್ರೆಯ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರ ಅರಿಯದ ಕಣ್ಣೀರು...
ದೇವ ನಗೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಕಾಡುವ ದೇವನಿಗೆ ತಾಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರ ಶಾಪ ತಾಕದೇ...!?

ಈ ನಗರ - ಆ ದೊಡ್ಡಾಸ್ಪತ್ರೆ - ಸಂತೆಯಂತೆ ತುಂಬಿ ತುಳುಕೋ ಪರೀಕ್ಷಾ ಕೋಠಡಿಗಳು - ಕಿಸೆ ಸುಡುವ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು - ದಿಗಿಲು ಹುಟ್ಟಿಸೋ ರೋಗಗಳ ಹೆಸರು - ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸೋ ಚಿಕಿತ್ಸೆ - ಅವೆಲ್ಲಕಿಂತ ಆ ಹೆಣ್ಣು ಜೀವದ ಕರುಳ ಕೊಯ್ಯುವುದು ಮಡಿಲ ಕೂಸಿಗೆ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ಮಾಡಿಸಬೇಕಾದ ಉಪಚಾರ; ಕಾರಣ ಒಡಲು ತುಂಬಿದ ಮಗು ಹೆಣ್ಣು... :(
ಅಸ್ತಿತ್ವವನೇ ತಿವಿಯುವ ಮಾತಿನ ಮನೆಯವರು - ದುಡಿಯುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯ ಅಸಹಾಯ ಗಂಡ - ಸುತ್ತ ಸುಸ್ತು ಕಂಗಳ ಸಂತೆ - ದವಾಖಾನೆಯ ವಿಚಿತ್ರ ಘಮಲಿಗೆ ಕರುಳಿನಾಳದಿಂದ ಗುಡುಗುಡಿಸಿ ಬರುವ ತಳಮಳದ ಅನಾಥ ಭಾವ - ಗಡಿಬಿಡಿ, ಗದ್ದಲಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಉಸಿರ ಕವುಚಿದ ಗರ್ಭಸ್ಥ ಮೌನ - ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಲೂ ಬೆಚ್ಚಿ ನಡುಗುವ ಕಂದಮ್ಮನೆದುರು ಕೂತವಳ ಸಂತೈಕೆಗೆ ಉಬ್ಬಿದ ಕೊರಳ ಸೆರೆ, ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಸುರಿದೂ ಸುರಿಯದಂತಿರುವ ಕಣ್ಣ ಹನಿಗಳೇ ಸಾಥಿ... 

ಇದೀಗ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗ್ಗೆ ಪಾಪುವಿನ ಎದೆ ಬಗೆದು ಅದೇನೇನೋ ಚಿಕಿತ್ಸೆ...
ಯುಗದಂತೆ ಭಾಸವಾಗೋ ಘಂಟೆಗಳ ಕೊನೇಲಿ "ಆಪರೇಶನ್ ಸಕ್ಸಸ್ ಕಣಮ್ಮಾ" - ವೈದ್ಯರ ಅದೊಂದು ಮಾತೀಗ ಸಾವಿರ ಆನೆಯ ಬಲದ ಸಮಾಧಾನ...
ಆದರೂ, ಅಮ್ಮನಾದರೇನಂತೆ ತುರ್ತು ನಿಗಾ ಘಟಕಕ್ಕೆ ದಿನಕ್ಕೊಂದೇ ಬಾರಿ ಪ್ರವೇಶ...
ಕಣ್ಣ ನದರಿನಾಚೆಯ ಕಂದನ ಭಾರದ ಉಸಿರಾಟ - ಅಮ್ಮನಲ್ಲಿ ಒಡಲಿಗೇ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದ ಚಡಪಡಿಕೆ - ಕಣ್ಣ ನಿದ್ದೆ ಆರಿ ದಿನವೆಷ್ಟಾಯಿತೋ...

ಇದೆಲ್ಲ ನಡೆವಾಗ ನಾ ಮಾಡಿದ್ದು ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ: 
ಒಂದು ಮಾತು, ಒಂದೇ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಭರವಸೆಯ, ಧೈರ್ಯದ ಮಾತು - ‘ಏನಾಗಲ್ಲ ಹೆದರಬೇಡಮ್ಮಾ, ಎರಡು ದಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತೆ...’
ಆಪರೇಶನ್‌ಗೆ ರಕ್ತ ಬೇಕಾದ್ರೆ..?
ಇದ್ದಾರೆ ಬಿಡಿ ಗೆಳೆಯರು, ಕರೆಸೋಣವಂತೆ...
ಯಾವ ಬಾಗಿಲು ಎಲ್ಲಿಗೊಯ್ದು ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೋ ಅಂತ ಕಂಗಾಲಿನಲಿ ಕಣ್ಬಿಡುವಾಕೆಗೆ - ಕೊಡಮ್ಮಾ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಸು; ನಾ ತರ್ತೀನಿ ಗುಳಿಗೇನ, ಊಟಾನ...
ಅಷ್ಟೇ... ಒಂದು ಮುಟಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ - ನನ್ನ ಮಿತಿಯಲ್ಲಿ...

ಇದೀಗ ಆ ಪಾಪುವೂ ಇದೇ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕೊಠಡಿಯ ಬೆಡ್ ನಂ.___
ಮೂಗು, ಎದೆ, ಕೈಗೆಲ್ಲ ಕೊಳವೆಗಳು... 
ಕರುಳಿಗೆ ಕತ್ತರಿ ಹಾಕಿದ ನಡುಕ...
ಆದರೂ ಮಗು ಅದು - ದೈವ ರೂಪ - ರಕ್ಕಸ ಗೈರತ್ತು - ನೋವಿಗೆಂದು ಅಳುತ್ತಲೇ ನನ್ನದೊಂದು ಮಂಗಾಟಕ್ಕೆ ಚಕ್ಕನೆ ನಕ್ಕುಬಿಡುತ್ತೆ - ಬದುಕಿನ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಪಾಠ...
ಇತ್ತ ತಂಗಿ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡು ನಾವಿನ್ನು ಹೊರಡಲನುವಾಗೋ ಹೊತ್ತಿಗೇ ಅತ್ತ ಆ ಕಂದನ ಅಳುವಿಗಿಂತ ನಗೆಯ ಕಿಲಿಕಿಲಿಯೇ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿತ್ತು - ಸಣ್ಣ ಸಮಾಧಾನ...
ಆ ಬೆಳಗು ಸೂರ್ಯ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯ ನೆತ್ತಿ ಏರೋ ನಡು ಹೊತ್ತು - ‘ಅಣ್ಣಾ ಅಣ್ಣಾ ಇಲ್ಲಿ ಬನ್ನಿ’ ಎಂಬ ಕೂಗಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಓಡಿದ್ದೆ ಬೆಡ್ ನಂ.___ ಹತ್ತಿರ...
ಆ ಪಾಪುವಿಗೆ ಮತ್ತೇನಾಯ್ತೋ ಅನ್ನೋ ದಿಗಿಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ...
ಉಫ್...!!!
ಆ ತಾಯಿ ಕರೆದದ್ದು ನೋವಿಗಲ್ಲ... 
ಆ ಕ್ಷಣ ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹೊಳೆಯುತಿದ್ದುದು ಜನ್ಮಗಳ ಮಮತೆ... 
ಆ ಘಳಿಗೆ, ಆ ಚಿತ್ರ, ಬಳಿ ಕರೆದು ಆಕೆ ಆಡಿದ ಮಾತು ನನ್ನೆದೆಯ ಕಣ್ಣಿಂದ ಎಂದಿಗೂ ಮಾಸಲಾರದು... 
ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ "ತನ್ನೆಲ್ಲ ಜಂಜಡಗಳ ನಡುವೆಯೂ, ನನ್ನೆಲ್ಲ ಬಡಾಯಿಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲೂ ‘ಊಟ ಮಾಡಿದ್ಯಾ’ ಅನ್ನೋ ಒಂದೇ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳೋ ಆಯಿ" ಇನ್ನಷ್ಟು ಅರ್ಥವಾದಳು...

ಮಂಜಾದ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಾದ ಆ ಚಿತ್ರ: 
ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಬಿದ್ದ ದಿನದಿಂದ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ನು, ಗ್ಲುಕೋಸು ಅಂತ ಕೊಳವೆಯಿಂದ ಕರುಳ ಸೇರೋ ನೀರಿನಿಂದಲೇ ಉಸಿರು ಹಿಡಿದಿದ್ದ, ಯಾವ ನೋವಿಗೋ, ಇನ್ನಾವ ಕನಸಿಗೋ ಕ್ಷಣಕೊಮ್ಮೆ ಕಿಟಾರನೆ ಕಿರುಚಿ ದಿಗಿಲು ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪಾಪು ಎಲ್ಲ ನೋವ ಮರೆತು ಕಾಲಾಡಿಸುತ್ತಾ, ಹೊಟ್ಟೆಗೊದೆಯುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ತಾಯೆದೆಯ ತೊಟ್ಟಿಂದ ತನ್ನ ಪಾಲಿನ ಅಮೃತ ಹೀರುತಿತ್ತು...
ಕೂಸು ಮತ್ತೆ ಕೂಸಾಗಿ ದಕ್ಕಿದ ತಾಯೊಲವ ಒಡಲ ಖುಷಿಯ ಸೀಮಾಂತ ಭಾವದಲಿ ಆ ತಾಯಿ ನಾನೊಬ್ಬ ಪ್ರಾಯಸ್ಥ ಗಂಡು ಪ್ರಾಣಿ ಎಂಬುದನೂ ಮರೆತು, ಕೇವಲ ಒಂದೆರಡು ಭರವಸೆಯ ಆಪ್ತ ಮಾತಿನ ಬಂಧವಾದ ನನ್ನನ್ನು ಆ ಪರಿ ಕೂಗಿ ಕರೆದು ಹೇಳಿದ ಮಾತು:
" ಅಣ್ಣಾ ನೋಡಿ ಇಲ್ಲಿ, ಪಾಪು ಅಮ್ಮಿ ಉಣ್ಣತಾ ಇದೆ..."

ಎಲ್ಲ ವಿವರಗಳಾಚೆ ಮನದೊಳಮನೆಯ ಮಾತು ಮತ್ತೇನಿಲ್ಲ - ಆಯಿ ಅಂದರೆ ಆಯಿ ಅಷ್ಟೇ - ಜಗದೆಲ್ಲ ಆಯಂದಿರಿಗೆ ಸಾಸ್ಟಾಂಗ... 
#ವಿವರಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕದ ಸೀಮಾಂತ ಭಾವ ಎದೆಯಲ್ಲಿ - ಘಟನೆಯ ವಿವರವಷ್ಟೇ ಈಗಿಲ್ಲಿ...
_/\_!!!_/\_

ಅವಳೆಂದರೆ,
ಕಳೆದು ಕೊಂಡೇನೆಂಬ ಕಿಂಚಿತ್ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲದೇ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಕೂಡ ಜಗಳಾಡಬಹುದಾದ ಏಕೈಕ ಪ್ರೀತಿ ಮಡಿಲು - ದೇವರಂತ ಮುದ್ದು ಗೆಳತಿ...😘😘
#ಆಯಿಯೆಂಬೋ_ಒಲವ_ಆಲ...💖