ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರಾ ಹದ್ನಾಕು.....

'ನಾನು' ನನಗಾಗಿ.....

ಕಾಯುವುದು ಮತ್ತು ಕಾದು ಕಾದು, ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಸಾಯುವುದು...
___ 'ನಾನು' ನನಗಾಗಿ...
&&&

"ಸುತ್ತಣ ಜಗತ್ತು ಏನನ್ನತ್ತೆ ಎಂಬ ಕಿಂಚಿತ್ ಚಿಂತೆಯೂ ಸುಳಿಯದೇ ನಿಸೂರಾಗಿ ಒಡನಾಡಬಲ್ಲ ಸ್ನೇಹ ನೀನೂ, ಅಂಥದೊಂದು ಸುಭದ್ರ ಭಾವ ನೀನನಗೆ" ಅಂತಂದು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಯಾರು ಯಾರಿಗೇ ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿದರೂ ಒಂದು ಖುಷಿ, ಒಂದು ಬೆರಗಿನ ಮಂದಹಾಸ ಅರಳುತ್ತೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಆ ನೇಹಿ ಜೀವಗಳೆಡೆಗೆ...
ಅಂತದೊಂದು ಭಾವ ಬೆಸುಗೆ ಕೂಡಿಕೊಳಲು ಆ ಮನದ ಮೂಸೆಯಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಚಂದ ಕಸುವಿರಬೇಕು...
___ಗೆಳೆತನವೆಂದರೆ ಸುಲಲಿತ ಸಲುಗೆಯ ಸಂವಹನ ಸಾನ್ನಿಧ್ಯ ಎನಗೆ...
&&&

'ನೀನಂದ್ರೆ ನಂಗೆ ಇಷ್ಟ' ಅನ್ನೋದು ಒಂದು ಚೆಂದನೆಯ ನವಿರು ಭಾವ - ಕೊಳಲನ್ನು ನವಿಲ್ಗರಿ ಸಿಂಗರಿಸಿದ ಹಾಂಗೆ...

ಇಷ್ಟ ಅನ್ನೋ ಮಾತು, ಮೌನ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮುಚ್ಚಟೆ ಅನ್ಸೋದು ನೀನಿಷ್ಟ ಅಂದವರ ಕಣ್ಣ ಭಾಷೆ ನನ್ನ ಎದೆಯದೇ ಭಾವವಾಗಿದ್ದಾಗ - ನೇಹವೆಂಬೋ ಪ್ರಾಮಾ (ಪ್ರಯಾ)ಣಿಕ ಪಾತ್ರ...

ಈ ಇಷ್ಟ ಅಂಬೋ ಮಧುರ ಭಾವದ ಕಂಪು ಇಷ್ಟವಷ್ಟೇ ಆಗಿ ಆಗೀಗ ಮೃದುವಾಗಿ ಎದೆಯ ತೀಡುತಿರಲಿ - ಪ್ರಾರ್ಥನೆ...
&&&

ಎನ್ನೆದೆಯ ಹೆಗ್ಗಾಲಿಗೆ ತುಂಬಿ ಹರಿಯುವುದು ನೀ ಬಿಡದೆ ಭೋರ್ಗರೆವಲ್ಲಿ, ಒಲವ ಮಳೆ ಕಾಲದಲಿ...
___  ಎದೆಯ ಎದೆ ತಬ್ಬಿ ಹಬ್ಬಲಿ ಹಿಂಗೇ ಇಂಗುತಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಗಂಗೆ...

ಪಟ ಸೌಜನ್ಯ: ವಿನಾಯಕ ಭಟ್ಟ ಬೋಳಪಾಲ

ನೀ ಮೈದುಂಬಿ ಧೋss ಸುರಿವಾಗ ನಾ ಎದೆನೆರೆದು ಬಿಗುಮಾನದಲಿ ಬಿಡಿಬಿಡಿಯಾಗಿ ಅರಳಿ ಮತ್ತೆ ಲಜ್ಜೆ ಕಳೆದು ಅಣುರೇಣು ಅರಳರಳಿ ನೆನೆನೆನೆದು - ಹರಿವು ಸಗ್ಗ ಸೊಬಗಿನ ಸವಿ ಸಂಗಮ...
___ ಮಳೆದುಂಬಿ ಮೈತುಂಬಿ ಇಂಗುವೊಲು ಹೂ ಗರಿಕೆ ವಸುಧೆ ಒಡಲಿನ ಕಂಪು...
&&&

ಮಲೆನಾಡ ಮಳೆ ಎದೆ ತುಳಿಯುವಾಗ ಎದೆಗೇರಲು 'ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು' ಅಂತ ಬರೆದುಕೊಂಡೆ...
ನಾನಾss! ಅಂತ ರೋಮಾಂಚವ ನಟಿಸಿ ಕಣ್ಮಿಟುಕಿಸಿದಳು...
___ ನಿದ್ದೆಗೂ ಮುನ್ನವೇ ಸ್ವಪ್ನ ಸ್ಖಲನ...
&&&

ಮಳೆ ಹಬ್ಬಿ ಹಸಿರೊಡೆದ ಇಳೆ...
ನಡು ತಬ್ಬಿ ಬೆವರೊಡೆಯಲು ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು...
___ ಆಷಾಢದ ಬಾಗಿಲು...
&&&

ಕನಸಿನ ನವಿಲುಗರಿ ಮರಿ ಹಾಕಲು ಮಡಿಲಾಗಬಹುದು ಬಾನು...
ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿಯಾದರೂ ಅದೇ ಹಾದಿಯಲಿ ಮತ್ತೆ ಬರಬಹುದು ನೀನು...
ಪ್ರಣಯದ ಪಯಣಕೆ ಬೆರಳು ಬೆಸೆಯಲು ತುಟಿ ಬಿರಿಯಬಹುದು ನಾನು ನೀನು...
___ ಬತ್ತದಿರಲಿ ಭರವಸೆಯ ಬಣ್ಣದ ಕೊಡೆ ಹಿಡಿದು ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತವನ ಎದೆ ಜೇನು...

ಈ ಮಾಣಿ ಹೇಳುವ ಕಥೆಗಳೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿಂದಲೇ ಶುರುವಾಗಿ ನಿನ್ನ ತೋಳಲ್ಲಿ ನೆನೆನೆನೆದು ಮುಗಿಯುತ್ತವೆ...
ಮತ್ತು
ತಾರುಣ್ಯವನ್ನು ಹೀಗೂ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು; ನಗೆಯ ರುಚಿಯ ಹೀಗೂ ನೆಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು...
&&&

ಆದರೆ,
ಅಂತರಂಗಕೆ ಎಲ್ಲರಲೂ ಕೃಷ್ಣ ಸಖ್ಯವೇ ಕಳ್ಳ ಬಯಕೆ...
ಬಹಿರಂಗಕೆ ಮಾತ್ರ ರಾಮ ಸಂಗವೇ ಸಾಧು ಬಳಕೆ...
___ ಲೋಕಾಚಾರ...
&&&

ನನಗಾಗಿ ನಂಗೆ ಬದುಕಿಡೀ ಬಿದ್ದಿದೆ...
ನಿನಗಾಗಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಎತ್ತಿ ಕೊಡಬಲ್ಲೆ...? ಅಲ್ಲಲ್ಲ ನಮಗಾಗಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಎತ್ತಿಡಬಲ್ಲೆ...?
ಪ್ರಶ್ನೆ ಸಣ್ಣ ಕಂಗಾಲಿನ ಗೊಂದಲವನ್ನೆಬ್ಬಿಸತ್ತೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ...
ಕಾರಣ,
ನಾನು ಪೂರಾ ಪೂರಾ ನಾನಾಗಿ ನಿನ್ನೊಂದಿಗಿರಬಲ್ಲೆನಾ...? ನಿನಗಾದರೂ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾ...? ಇಂಥವೇ ಸುಮಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವೆ ಒಳಗೆ...
'ನನಗೆ' ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು 'ನಮಗೆ' ಸಿಗುವುದಷ್ಟು ಸುಲಭವಾ...?! ಸಮಯವಾಗಲೀ, ಭಾವಾವೇಗವಾಗಲೀ, ಬದುಕೇ ಆಗಲೀ...
ಹಾಗೆ ಸಿಗದೇ ಹೋಪಲ್ಲಿ ಆಪ್ತ ಪರಿಚಯದ ಬೆನ್ನಿಗೂ ಅಪರಿಚಿತತೆಯ ನೆರಳೊಂದು ಅಂಟಿಕೊಂಡೇ ಸಾಯುತ್ತದಲ್ಲ...
ಅಲ್ಲಿಗೆ,
ನಾನೂ ನೀನೂ ನಾವಾಗುವ ಕನಸು ಸುಡುಗಾಡು ಸಿದ್ಧನ ಕಳ್ಳು ಕಾವ್ಯ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲವಾ...
ಮತ್ತೆ ಈ ತುಡಿತ ಮಿಡಿತಗಳೆಲ್ಲಾ ಶುದ್ಧ ಸುಳ್ಳಾ ಅಂದರೆ; ಉಹೂ, ಹಾಗೂ ಅನ್ಸಲ್ಲ...
ನಾನು ನನ್ನ ಹುಡುಕುವ, ನೀನು ನಿನ್ನ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಪಡಿಪಾಟಲಿನ ಆ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ಎದೆಗಾತು ಕೆಲ ಘಳಿಗೆಗಳ ಮಾಧುರ್ಯವ ಹೀರುತ್ತೀವಲ್ಲ ಅದಷ್ಟೇ ನೇಹವೆಂದರೂ, ಪ್ರೇಮವೆಂದರೂ, ಪ್ರಣಯಾಗ್ನಿ ಹೋಮವೆಂದರೂ ಅಂತನ್ನಿಸತ್ತೆ...
ಅದರಾಚೆ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಾಡು ನನ್ನದು, ನಿನ್ನ ಗೂಡು ನಿನ್ನದು...
'ನಾನು' + 'ನಾನು' = 'ನಾನು' ಮಾತ್ರ... 'ನಾವಲ್ಲ...'
____ ನಗೇಂತ ಚೂರು ಸಮಯ ಕೊಡು, ನಮಗೇ ಅಂತ ಕಾಲನ ಜೋಳಿಗೆಯಲಿಷ್ಟು ಕಾಲವ ಕೂಡಿಡೂ ಅಂದವರೆಲ್ಲಾ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಕಳೆದು ಹೋದರು...
***ಅರ್ಥ ಗಿರ್ಥ ಕೇಳಬೇಡಿ...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)