ಗೊಂಚಲು - ನಾಕ್ನೂರ್ಮೂವತ್ಯೋಳು.....

ನಾನೋ ದಂಡೆ ಮತ್ತು ಅಲೆ ಎರಡೂ ನಿನ್ನೆದುರು.....

ನೆಲದ ಹುಳ ನಾನು - ಹಾಡಹಗಲು ಗಗನಕ್ಕೆ ಗಾಳ‌ ಹಾಕಿ ಮೋಡಗಳ ತೆರೆಯಡಿಯ ತಾರೆಗಳ ಹಿಡಿಯುವ ಕನಸಾಯಿತು...
ಅಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರೀತಿಗೆ‌ ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರಿರಬಹುದು - ಮಳೆಗರೆವ ಮೋಡಗಳ ತವರೂರಂತೆ ಅದು...
ಪಕ್ಕೆಗಳಲಿ ರೆಕ್ಕೆಗಳಿಲ್ಲ ಖರೆ - ಗೊತ್ತಲ್ಲ, ಹಾರು ಹಕ್ಕಿಯಂಥಾ ಮನಸಿಗೆ ಮೇರೆಯೂ ಇಲ್ಲ...
ಗಿರಿಯ ನೆತ್ತಿಯ ಗಾಳಿಯಲಿ ಆಗಸನ ಬಗಲ ಬೆವರ ಕಂಪು ಪ್ರೇಮದ ಕೊರಳ ತೀಡಿ, ಕರುಳ ಕೆಣಕುವುದು...
ವಾಸ್ತವದ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ ಕಂಡ ಸೋತ ಮುಖಕೂ ನಗೆಯ ತುಂಬಿಕೊಳುವುದೇ ನಿಜ ಭಾವುಕತೆ...
___ ಬಿಡಿ ಸಾಲುಗಳ ಮಾಲೆಯಲಿ ನಿನ್ನನರಸುವ ತುರುಸು...

ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಭಾವ ನಾಡಿ... 

ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಏನೋ...?
ನಿನ್ನೂರಲ್ಲಿ ಸಾಗರ ಇದೆ...
ಇದ್ರೆ...?
ನನ್ನೂರ ಕಾಡ ನಡುವಿನ ಕಿರು ತೊರೆಯ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೂರ ಶರಧಿಯ ಕನಸಿದೆ...
ಎಂದಿನಂತೆ "ನೀನೋ ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳೋ" ಅಂತನ್ನೋಕೆ ಹೊರಟು ಕಣ್ಣಾಳಕಿಳಿದು ಸುಮ್ಮನಾದಳು - ಯಾವುದೋ ತಂಪು ನೆರಳು ಸಿಕ್ಕಂಗೆ...
ಜಗಕೆಲ್ಲ ಜೀವಪ್ರೀತಿಯನಿತ್ತ ಮೇಲೂ, ಕಾರ್ಯ ಕಾರಣ ಪರ್ಯಾಯಗಳ ಮೀರಿ ನದಿಯ ತಪನೆ ಸಾಗರವೇ ಅಂತೆ...
ನಿಜ ಅಂದ್ರೆ 'ಸ್ನೇಹಕ್ಕೇ' ಕಾರಣಗಳಿರಬಾರದು - 'ಇರುವ ನೇಹಕ್ಕೆ' ಕಾರಣಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊಳಪು ತುಂಬಬೇಕು...
ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದಿದ್ದುಬಿಡಬೇಕು - ಕಾರಣವೇ ಇಲ್ಲದೆ ನಗುವೊಂದು ಕೈಹಿಡಿಯುವುದಾದರೆ, ಕಾರಣ ಕೇಳದೇ ಸಮಾಧಾನವೊಂದು ಜೊತೆ ನಡೆವುದಾದರೆ; ಹೊಳೆಯೊಂದಿಗೆ ಹರಿವ ಮಣ್ಣ ರುಚಿಯಂತೆ...
___ ಜೀವ ಭಾವ ಸಾನಿಧ್ಯ...
&&&

ಅಲ್ಯಾರೋ ನನ್ನ ಪರಿಚಯ ಕೇಳಿದರು...
ವಿವರಗಳಿಗಾಗಿ ನಿನ್ನ ವಿಳಾಸ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ...
ಕತ್ತಲಿನಂಥಾ ಕಾರುಣ್ಯವೇ -
ನಿನ್ನ ಮೌನವೇ ಅಲ್ಲವಾ ನನಗೂ ನನ್ನ ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದು...!!
___ ಮಡಿಲು...

ಮನವು ಅಲೆವಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಹುಡುಕುತ್ತಾ...
ಮುಂದುವರಿದು -
ಇಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದೆ ಈ ನಗೆಯು ನಿನಗೆ ಕಾಯುತ್ತಾ...
ನಿ(ನ)ಲ್ದಾಣವ ಮರೆತಿದ್ದೇನೆ - ಇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು / ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನೀನೇ ಹುಡುಕಿ ಬರಬೇಕು...
ಕಾರುಕುರುಳ ಕಾವ್ಯವೇ -
ನಾನೋ ದಂಡೆ ಮತ್ತು ಅಲೆ ಎರಡೂ ನಿನ್ನೆದುರು...
___ ಪ್ರೀತಿ...
&&&

ಹಂಗೇ
ಅಂಥ ಅಪಾಯವೂ ಏನಿಲ್ಲ, ಮನಸಿಗೊಂದಿಷ್ಟು ಹೇವರಿಕೆ ಅಷ್ಟೇ - ಅವರಿರುವ ಬಗ್ಗೆ...
ಹಾಗಂತ
ಕೆಟ್ಟವರೇನಲ್ಲ, ಒಂದಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ಕುತೂಹಲಗಳಿವೆ ಅಷ್ಟೇ ಇವರಿಗೆ - ಅವರಿವರ ಬಗ್ಗೆ...
ಹಾಗೆಂದೇ
ಸಂತೆ ಗಾಳಿಯಲಿ ಸುದ್ದಿಗಳ ತೂರಿಬಿಡಲು ನಾಲಿಗೆಯೊಂದು, ಬೀದಿ ಗಾಳಿಯಲಿ ತೇಲಿಬಹ ಮಾತುಗಳ ಹೀರಲು ಕಿವಿಗಳೆರಡು, ಎದೆ ಬಿರಿದು ನಿಂತುದಾದರೆ ಭಾವದೋಲೆಯ ಓದಲೋ/ಆಲಿಸಲೋ ಮನವು ಕುರುಡು - ಕಂಡವರ ಬಗ್ಗೆ...
___ ಗೊತ್ತಲ್ಲ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ...
&&&

ಎಷ್ಟು ಘನವಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದೆ ಎಂಬುದಲ್ಲ ವಿಶೇಷ...
ಯೆಷ್ಟು ಚೆಂದವಾಗಿ ಎದೆಗಿಳಿಯಿತು ಮಾತು ಅಂಬೋದು ವಿಷ್ಯಾ...
ಮಾತಾಗಿ ಮುತ್ತಾಗಿ ಗಲಗಲಿಸುವುದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿ...
ಕಾರುಣ್ಯವಾಗಿ, ಕಾಳಜಿಯಾಗಿ ಮೈದಳೆದು ಒಡನಾಡಿದ್ದೆಷ್ಟೋ ಅಷ್ಟಷ್ಟೇ ನಿಜ ಪ್ರೀತಿ...
___ ಭಾವುಕತೆ...
&&&

ಎನ್ನೆದೆಯ ಕಾವ್ಯ ಕೌಮುದೀ -
ನಾ ಇರುವಂಗೇ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಂಡು,
ನನ್ನಿಷ್ಟದಂಗೆ ನನ್ನಿಂದ ಪ್ರೀತಿಸಲ್ಪಡುವ
ನಿನ್ನ ಹಿರಿಯೆದೆಯ ಸಮಾಹಿತವ ಎಷ್ಟಾರೆ ಹಾಡಲೇ...
ಈ ಹೆಗಲಿಗಂಟಿದ ನಿನ್ನಾ ನಗೆಯ ಪರಮಾಪ್ತ(ತ್ಮ) ಘಮವ,
ಭಾವದೆಲ್ಲಾ ಬಿಳಲುಗಳ ಒಪ್ಪವಾಗಪ್ಪುವ ಆ ಅನೂಹ್ಯ ಮೋಹಾಲಾಪವ
ನಾನೆಂಬ ನನ್ನಿಂದ ನನಗಾಗಿ ಹೆಂಗಾರೆ ಕಾಪಿಡಲೇ...
ಇಲ್ಕೇಳೇ -
ಈ ನೇಹದ ಹರಿವನು ಹಸಿಯಾಗೇ ಕಾಯುವುದು ಹೇಗೆಂದು ನೀನೇ ಕಲಿಸಿ ಕಾಯಬೇಕು - ಬರಿದು ನೆಲವ ಒಲವು ಹಸಿರಾಗಿ ಧರಿಸಬೇಕು...
&&&

ಕಲ್ಲು ಹೃದಯ ಅಂತಂದು ಕಲ್ಲನ್ನು ಬೈದವನಾರು...?!
ನಾಕು ಕುಡ್ತೆ ಪ್ರೀತಿ ಮಳೆಯ ಸುರಿಸಿ ನೋಡು - ರಣಗಲ್ಲಿನೆದೆಯಲೂ ಹಸಿರ ನಗು ಹೇಗೆ ಚಿಗುರುವುದೆಂದು ಕಾಣು...
___ ಶಿಲೆ ಶಿಲ್ಪವಾಗುವುದು ಪ್ರಕೃತಿಯದ್ದೇ ಪ್ರೀತಿ ಕಲೆ...
&&&

ನೀ ನನ್ನ ಇಷ್ಟ ಅಷ್ಟೇ, ದೌರ್ಬಲ್ಯವಲ್ಲ...
___ ಅದಕೂ ಇದಕೂ ಎದಕೂ...
&&&

ವತ್ಸಾ - 
ಹೋದೆವಾದರೆ ಕರೆದು ಸತ್ಕರಿಸೋ ಚಂದ ಮನಸಿರುವವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು...
ಹೊರತೂ,
ನಿಂಗೆ ಬೇಕಿದ್ರೆ ಬಾ ಅನ್ನೋ ಅಥವಾ ನಿಂಗೆ ಬೇಕಿದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೀಯಾ ಅನ್ನೋಥರ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಹಂಗಾಗಿ ಸಹಿಸ್ಕೋ ಅನ್ನುವಂಗೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅಹಂಭಾವಿಗಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವುದಲ್ಲ ಅಂತಂದ್ಲು - ಕೆನ್ನೆ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿಕೊಂಡೆ...
ಬರ್ಬೋದಿತ್ತೂ ಅಂದೆ - ಬರುವ ಮನಸಾಗುವಂಗೆ ಕರೆದೆ(ದೀ)ಯಾ ಅಂದ್ಲು...!!
ಅವಳು ನನ್ನ ನಂಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದು ಹಿಂಗೆ...
___ ಎಲ್ಲಿಯೂ ನಿಲ್ಲದವನು ಅವಳ ಇಲ್ಲಿಯೇ ನಿಲ್ಲೆನುವುದು ಎಷ್ಟು ಸಾಧು ಅಥವಾ ಹಾಗನ್ನಲು ಸಾಧ್ಯವಾ...?!

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು... :)