ಗೊಂಚಲು - ಹನ್ನೆರಡು...

ಪ್ರೇಮದ  ಘೋರಿಯ  ಮೇಲೆ  ಕುಳಿತು.....

ಪ್ರೇಮ - 'ಮನದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತೇ ಆಗದೆ ಹುಟ್ಟಿ, ಅಷ್ಟೇ ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗಿ ಸತ್ತೂ ಹೋಗಬಹುದಾದ ಮಧುರ ಭಾವ...'

ಪ್ರೇಮ - 'ಸಂಪೂರ್ಣ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸಲಾಗದ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಾವಗಳ ಗೊಂಚಲು...'

ಪ್ರೇಮ - ಅದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಭಾವ ಬಿಂದು ಯಾವುದು ?

             ಸತ್ತ ಕಾರಣವೇನು ?

ಉತ್ತರ ಸಿಗದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ಬಳಲಿ ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ.

ಸತ್ತ ಪ್ರೇಮ ಉಳಿಸಿ ಹೋದ ಸ್ತಬ್ಧತೆಯಿಂದ ಆಚೆ ಬರಲಿ ಹೇಗೆ...?

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಆಸೆ ಆಗುತ್ತೆ...

ಮನಸಾರೆ ಬಿಕ್ಕಳಿಸಬೇಕೆಂದು - ಪ್ರೇಮದ ನಿಶೆಯೆಲ್ಲ ಇಳಿದುಹೋಗುವಂತೆ...

ಮನದ ಭಾವಗಳನೆಲ್ಲ ಆಚೆಸುರಿದು ಮಾತಾಗಬೇಕೆಂದು...

ಮತ್ತೆ ನಗಬೇಕೆಂದು - ಜಗದ ನಗುವೆಲ್ಲ ನನ್ನೊಬ್ಬನದೇ  ಎನುವಂತೆ...

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಹೀಗೂ ಅನ್ನಿಸತ್ತೆ...

ಈ ಸಮಾಜದ ಮಿತಿಗಳನೆಲ್ಲ ಮೀರಬೇಕೆಂದು...

ಸೂಳೆ ಮನೆಯಲ್ಲಾದರೂ ಸರಿ ಗಂಡಸಾಗಬೇಕೆಂದು...

ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟವನಾಗಬೇಕೆಂದು...

ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಆಸೆ ಆಗ್ತಿದೆ...

ಮತ್ತೆ ಬದುಕಬೇಕೆಂದು - "ನಾನಾಗಿ ನಾನು"

                                     ಕೇವಲ

                                  "ನನಗಾಗಿ ನಾನು"

ಎದೆಯಂಗಳ ಖಾಲಿಯಿದೆ. ಅಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಖಾಲಿಯಾಗಿದೆ.

ಕನಸ ಗಿಡ ನೆಡ ಬಯಸುವವರು ಸಂಪರ್ಕಿಸಬಹುದು...