ಗೊಂಚಲು - ಒಂದು ನೂರಾ ಮೂವತ್ನಾಕು.....

ನೀನೆಂದರೆ.....

ನೀನೆಂದರೆ ಮಾತು ಮಾತಿನ ನಡುವೆಯ ನಿರ್ವಾತದಲಿ ಗುಣುಗುಣಿಸೋ ಎದೆಯ ಹಾಡು...

ನೀನೆಂದರೆ ನಿತ್ಯ ಉರಿದೂ ಖಾಲಿಯಾಗದ ದಿನಮಣಿಯ ಭೂರಮೆಯೆಡೆಗಿನ ಮತ್ತು ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣವೂ ಬೆಂದೂ ಬಾಡದ ಭೂತಾಯಮ್ಮನ ರವಿಯೆಡೆಗಿನ ಒಡಲಾಳದ ಪ್ರೀತಿ...

ನೀನೆಂದರೆ ಋಣ ತೀರಿದ ಮೇಲೂ ಶಂಖದ ಎದೆಗೂಡಲಿ ಸುಪ್ತವಾಗಿ ಮೊಳಗುತಲೇ ಉಳಿದ ಸಾಗರದ ಮೊರೆತದನುರಣನ...

ನೀನೆಂದರೆ ಹೂವ ಅಂದ, ಗಂಧದಲಿ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣ ರುಚಿಯಲ್ಲಿ ನಗುವ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಭೂಗರ್ಭದಲಿ ಅವಿತು ಕೂತ ನಿಸ್ವಾರ್ಥಿ ಬೇರು...

ನೀನೆಂದರೆ ಅಮ್ಮನ ಭಯ ತುಂಬಿದ ಮುನಿಸು, ಅಜ್ಜಿಯ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿನ ಸುಳ್ಳು ಮತ್ತು ಅಜ್ಜನ ಊರುಗೋಲಿನ ಪೆಟ್ಟು ಇವೆಲ್ಲವುಗಳಲೂ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿರೋ ನನ್ನ ಹಿತ...

ನೀನೆಂದರೆ ಇರುಳ ಏಕಾಂತ ಸಾಂಗತ್ಯದಲಿ ತಪ್ಪದೇ ಕೆರಳುವ ನನ್ನ ವ್ಯಭಿಚಾರೀ ಮನಸಿನ ತೊಡೆ ನಡುವಿನ ಮೃಗೋನ್ಮಾದದಲೂ ಒಳ್ಳೆಯತನವನೇ ಹುಡುಕಲೆಳಸುವ ಹುಚ್ಚು ಪ್ರೇಮ...

ನೀನೆಂದರೆ ಅರಿವಿಗೆ ದಕ್ಕಿದರೆ ತಪ್ಪು ಒಪ್ಪುಗಳ ಹಂಗನೆಲ್ಲ ಮೀರಿ ಬದುಕಿಗೆ ಅರ್ಥ ತುಂಬುವ ಎದೆಗೂಡನೆ ತಬ್ಬಿ ಕೂತ ಸಾವು...

ಮತ್ತು

ನೀನೆಂದರೆ ನನ್ನಂಥ ನನ್ನಲೂ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಮನುಷ್ಯ ಭಾವಗಳ ಉಗಮಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಆತ್ಮ ಸಾಂಗತ್ಯದ ಸವಿ ಸ್ನೇಹ...