ಗೊಂಚಲು - ನೂರೆಪ್ಪತ್ತು.....

ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ.....
(ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಆಡುತಾಳೆ ‘ಪ್ರತೀಕ್ಷಾ...’)

ಅಪ್ಪನ ತೋಳೇರಿ ಕೂಸುಮರಿಯಾಟದಲಿ
ಅಮ್ಮನ ಅಣಕಿಸುತ್ತಾ
ಮನೆ ಮನಸ ಬೆಳಗುತಿದೆ
ನಗೆಯ ಮರಿ ಮಿಂಚು...
ಕೂಸಿನ ಕಣ್ಣ ಬಯಲಲ್ಲಿ
ಚಂದಿರ - ಚುಕ್ಕಿಯರು ಹೊಳೆವ,
ಮಿಂದ ಮೈಯಲಿ ಪಾರಿಜಾತವು ಘಮಿಸುವ ಕಥೆಯ ಹೇಳಲೇನು ಕೇಳ...

ಅಂದು -
ಮಾತು ಒಗ್ಗದ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ
ಅಧರಕೆ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯನಿತ್ತು
ಮುತ್ತಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತಿದ ಕವಿತೆ
ಎನ್ನೆದೆಯ ಬಯಲ ಮಾಸದ ಮಚ್ಚೆಯಾಗಿ ಉಳಿದ, 
ಒಲವ ಉಡುಗೊರೆಯ ಹಸಿ ನೆನಪ ಒಡವೆಯಾಗಿ ಮೆರೆಯುತಿರುವ 
ಮಧುರ ಪಾಪದ ಕಥೆಯ ಹೇಳಲೇನು ಕೇಳ...

ಅವಳು - ಎನ್ನ ಆ ಕಪ್ಪು ಹುಡುಗಿ
ಎನ್ನ ಕೊರಳ ಹಾರವಾಗಿ
ನಾಚಿಕೆಯ ತೆರೆಯ ಮೀರಿ
ಎನ್ನೀ ಕೈಗಳ ವೀಣೆಯಾಗಿ
ಚಂದ್ರ - ತಾರೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ
ಸೀಮಂತದ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ತವರೂರ ದಾರಿಯ ನೆನೆದ 
ಸಿರಿವಂತ ಇರುಳ ಕಥೆಯ ಹೇಳಲೇನು ಕೇಳ...

ಅಂಗಳದಂಚಿನ ಪಾರಿಜಾತ ಚೆಲ್ಲಿದ ಕಟ್ಟೆಯ ಮಧು ಮಂಚವಾಗಿಸಿ
ತೊಡೆಯ ಸಿಂಹಾಸನವನೇರಿ
ಬೆಳುದಿಂಗಳ ಮಿಂದು
ಹುಚ್ಚು ಹಸಿವಲ್ಲಿ ಹಿತವೇರಿ ಬೆಂದು
ಅರಳಿ ಉದುರುವ ಪಾರಿಜಾತದಂತೆಯೇ ಅವಳೂ ಅರಳಿ
ಬೆವರ ಖೋಡಿಯಾದ ಬೆತ್ತಲಿಂದು
ಬೆಳದಿಂಗಳನೇ ಹೆತ್ತ ಕಥೆಯ ಹೇಳಲೇನು ಕೇಳ...

ಅಪ್ಪನ ತೋಳೇರಿ ಕೂಸುಮರಿಯಾಟದಲಿ
ಅಮ್ಮನ ಅಣಕಿಸುತ್ತಾ
ಮನೆ ಮನಸ ಬೆಳಗುತಿದೆ
ನಗೆಯ ಮರಿ ಮಿಂಚು...
ಕೂಸಿನ ಕಣ್ಣ ಬಯಲಲ್ಲಿ
ಚಂದಿರ, ತಾರೆಯರು ಹೊಳೆವ
ಮಿಂದ ಮೈಯಲಿ ಪಾರಿಜಾತವು ಘಮಿಸುವ ಕಥೆಯ ಮತ್ತೆ ಹೇಳಲೇನು ಕೇಳ...