ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಮೂವತ್ನಾಕು.....

ಪ್ರೀತಿ ಪುರಾಣ....

ಸೃಷ್ಠಿ - ಪ್ರಾಣ - ತ್ರಾಣ - ಅಸ್ತಿತ್ವ - ಕಾಳಜಿ - ಕಾರುಣ್ಯ - ಕಳಕಳಿ - ದಯೆ - ಧೈರ್ಯ - ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯ - ಮೋಹ - ಮಮತೆ - ನಂಬಿಕೆ - ವಿಶ್ವಾಸ - ಭರವಸೆ - ಭಾವ - ಬಾಂಧವ್ಯ - ಆರೈಕೆ - ಹಾರೈಕೆ - ಕನಸು - ನೆನಪು - ನಿಲುವು - ನಡಿಗೆ - ಶಿಕ್ಷಣ - ರಕ್ಷಣೆ - ನುಡಿ - ಮಡಿ - ನಿರಪಾಯಕಾರಿ ಮತ್ತು ನಿರಹಂಕಾರಿಯಾದ ಸಹಜ ಸ್ವಾರ್ಥ - ಒಡಲ ಒಡನಾಡಿಯಾಗಿ ಸದಾ ಜೊತೆ ಸಾಗೋ ಮುಚ್ಚಟೆಯ ನೇಹ...
ಓಹ್... !!! 
ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಆಪ್ತ ರೂಪಗಳು - ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬೋ ತಾಯ್ಬೇರಿನ ಕರುಳ ಟಿಸಿಲುಗಳೇ ಅಲ್ಲವೇ...
ಕೊನೆಗೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಪಾಶದ ಭಾವಕೊಪ್ಪಿತ ಗಪ್ ಚುಪ್ ಕಾಮವೂ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಳುವಿನ ಕವಲೇ ತಾನೆ... 

ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಎಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವರು, ಬದ್ಧ ದ್ವೇಷಿಗಳಾಗಿ ಹೋದರು ಎಂಬ ಮಾತು ಕೇಳುವಾಗ ನಗುವಿನೊಡನೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಮೂಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆ: "ಒಂದೇ ಹರಿವಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ದ್ವೇಷ ಎರಡೂ ಸತ್ಯಗಳಾಗಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ... ??"
‘ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ’ ಅದಲು ಬದಲಾಗೋ ಭಾವಗಳಿಗೆ ಹೆಸರು ಏನಿಟ್ಟರೂ ನಾನದನು ವಿಮರ್ಶಿಸಲು ಸಮರ್ಥನಲ್ಲ...

ತುಸು ಅಪರಿಚಿತತೆಯೇ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ನೋವು ಕೂಡ ಅನ್ಸುತ್ತೆ...

ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ಹಣ್ಣೆಲೆ ಅಳಿದು ಗೊಬ್ಬರವಾಗಿ ಬೇರನು ಸೇರಿ ಹೂವಾಗಿ ಅರಳುವಂತೆ - ಹೀಗೆ ಅಳಿದು ಹಾಗೆ ಚಿಗಿತು - ಒಂದಷ್ಟು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಇನ್ನಷ್ಟು ಬೆಳೆಯುವ - "ಸಮರ್ಪಣೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ‍್ಯದ ಹದ ಬೆರೆತ ಸ್ನೇಹಮಯೀ ಆತ್ಮದೆಚ್ಚರ..."

ಹಹಹಾ... ಇವೆಲ್ಲಾ ಒಡನಾಟಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗದ ಅತಿ ವಾಸ್ತವದ ದೊಡ್ಡ ಮಾತಾಯಿತಾ ಅಂತ... 😄

ವಾಡಿಕೆಯಂತೆ ಪ್ರೀತಿ:
ಯಪ್ಪಾ ನಿನ್ನ ಕಾಳಜಿ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗುತ್ತೆ  - ನನ್ನನ್ನು ವಿಚಾರಿಸೋರೇ ಇಲ್ಲ;
ತಲೆ ಚಿಟ್ಟು ಹಿಡಿಸೋ ಮಾತುಗಳು ಮುಗಿಯೋದ್ಯಾವಾಗ - ಈ ಮೌನ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುತ್ತೆ;
ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೇ ನಿನ್ನದು - ನೀ ಕೇಳಬೇಕಿತ್ತು ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೆ;
ನಂಗೆ ನನ್ನ ನೋವನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಯಾರಲ್ಲೂ - ನನ್ನ ನೋವಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಜೊತೆ ಇಲ್ಲ;
ಛೆ ಬದಲಾಗೋದೇ ಇಲ್ಲ - ಅಯ್ಯೋ ಮೊದಲಿನಂತಿಲ್ಲ;
ದೇಹ ದೇಗುಲ - ಆಸೇನ ಎಷ್ಟಂತ ಹಿಡಿದಿಡಲಿ;
ಉಫ್... ಹೀಗಿದ್ದರೆ ಹಾಗಿಲ್ಲ - ಹಾಗಾದರೆ ಹಂಗಲ್ಲ... 
ಜೊತೆ ಬಂದರೆ ತಳ್ಳುವ, ಕಳೆದೋದರೆ ಹುಡುಕುವ ವಿಚಿತ್ರ ಗೊಂದಲ - ಬರೀ ಮಾತು, ಮೌನದ ರುದ್ರ ಗದ್ದಲ - ನಿಜದಲ್ಲಿ ನನಗೇನು ಬೇಕೋ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...
ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದರೆ ನನಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ನೀನಿರುವುದು - ನನ್ನಾಸೆಯಂತೆ ನೀ ವರ್ತಿಸುವುದು - ನನ್ನಾಣತಿಯಂತೆ ನಡೆವವರು ಮಾತ್ರ ನನ್ನವರು...

ಹೌದೂ ಅವನು/ಅವಳು ಸೋಲಬಾರದು ಆದರೆ ನಾನು ಗೆಲ್ಲಬೇಕು ಎಂಬೋ ಮಧುರ ಹೊಟ್ಟೇಕಿಚ್ಚಿನ ಈ ಪ್ರೀತಿ ಅಂದ್ರೆ ಏನು ಅಂತ...!!??

*** ನಾನಿಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇಲ್ಲ - ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಅದಕೂ ಹೊಂದಿದರೆ ಅದು ಪ್ರೇಮದ ಬೇರೂ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಆಗಿರುವುದರ ಕಾರಣವಷ್ಟೇ...