ಗೊಂಚಲು - ಮುನ್ನೂರೈವತ್ನಾಕು.....

ರತಿರಸದಬ್ಬಿಯಲಿ ಆತ್ಮವ ತೊಳೆದು.....

"ಕಾರ್ತೀಕದ ಛಳಿಯ ಗೂಡಲ್ಲಿ ಮೈದುಂಬಿ ಉರಿವ ಹಣತೆ ನಿನ್ನ ವಿರಹ..."
ಪ್ರತಿ ಉಶ್ವಾಸದಲ್ಲೂ ನರನಾಡೀ ಮಿಡಿತಗಳ ಮಿಡುಕಾಡಿಸೋ ಸುಳಿಗಾಳಿ ಮೈಗಂಟಿದ ನೆನಪ ಹರಳೆಣ್ಣೆ ಘಮ...
ಈ ಥಂಡಿ ಥಂಡಿ ರಾತ್ರಿಗಳ ತೋಳ ಹಸಿವನು ನಿನ್ನ ಹುರಿ ಹುರಿ ಮಾಂಸಖಂಡಗಳಷ್ಟೇ ನೀಗಿಸಬಲ್ಲವೋ ಜೋಗೀ...
ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿದರೆ ಸಾಕು,
ಸರಸದ ಸರಸಿಯಲಿ ಕಾಲಾಡಿಸುತ್ತಾ ಕಾಲನ ಹಾಯಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿನ ಗುಟ್ಟನು ಬಿಡಿಬಿಡಿಸಿ ತೋರುವ ಕನಸಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ.‌..
ಚುಚ್ಚುವ ಕಣ್ಣುಜ್ಜಿ ಮಗ್ಗುಲಾದರೆ,
ಬೆಳುದಿಂಗಳ ಹಾಸಿದ ತಾರಸಿಯ ಅಂಚನು ಬೆತ್ತಾಲೆ ಬಾಳೆಗಂಬಗಳಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸುವಾಗ ಊಟೆಯೊಡೆವ ಬೆವರ ಹನಿ ಹನಿಗಳಲಿ ತಾರೆಗಳ ಮುಖ ಹೊಳೆದಂತ ಸ್ವಪ್ನ ಚಿತ್ರಗಳು ನಡುರಾತ್ರಿಯ ಬಿಸಿ ನಡುಕವಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತವೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ...
ಅಬ್ಬೋ,
ಮಾಗಿಯ ಬಾಗಿಲಲಿ ವಿರಹದ ಹುಯಿಲು ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರವೋ ದೊರೆಯೇ...
#ಬಂದುಬಿಡು_ನಾಭಿಕಡಲ_ಮೊರೆತಕ್ಕೆ_ನೀನಿರದ_ಸಜ್ಜೆಮನೆ_ದಿಕ್ಕೆಡುತ್ತದೆ...
⇭⇱⇲⇭

'ಅಧರ'ಸೋಮ ರಸ ಸಾರ
'ಬಗಲ' ಗಂಧ ಗಾಳ
ಶೃತಿ ಸುಭಗ 'ವಕ್ಷ' ತಂಬೂರ ತಾಳ
ಮೃಗ'ನಾಭೀ' ಚಕ್ರಸುಳಿ ಸಿಡಿ
ನಟನ ನಾಟ್ಯ ನೂಪುರ ಲಯ ಮಹೋನ್ನತ 'ಕಟಿತಟ' ಮಂದ್ರ ತಾರಕ ತುಡಿತ
ಧವಲ 'ಊರು' ಬಂಧ
ಕಾಮ ಕಸ್ತೂರಿ 'ಊರು ಸೂರು' ಸೂರೆ
ಮಯೂರ 'ಮಿಳನ...'
ಸುಮ್ಮನೇ ಮೈಮುರಿದು
ಬೇಶರತ್ ಮೈಯ್ಯೊಡ್ಡಿ
ಮನತೆರೆದು ಮಿಡಿದು ಮೀಯುತಿರಬೇಕು
ಧಾರೆ ಸುರಿವ ಮದ ಮತ್ತ ನವಯೌವನ
ಮೋಹಕ ಮೋಹಾ ಮಾಯದ ತೋಳಲ್ಲಿ...
#ಸುಖ_ಸಂಜೀವಿನಿ...
⇭⇱⇲⇭

ಇರುಳುಗಪ್ಪಿನ ಕೂಸೇ -
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಸೆಳೆದು ಹೃದಯ ಪಾತ್ರೆಯ ಭಾವರಸಗಳ ಗೊಡಗುಡುವಂತೆ ಒಗ್ಗಿಸೋ ಅದಮ್ಯ ಹೆಣ್ತನದ ತುಂಟ ಚೆಲುವು - ನೀನು...
ಆ ಮೋಹಕತೆಗೆ ಬೇಶರತ್ ಶರಣಾದ ಸಂಭ್ರಾಂತ ತುಡುಗು ಬೋಳೇ ಹೈದ - ನಾನು...
ಕನಸಿನೂರ ಆಳಲು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಜಂಟಿ ಒಪ್ಪಂದ - ಮರುಳು ಮೋಹ...
ಸಾಕ್ಷಿಗೆ ರುಜು ಹಾಕಿದ್ದು ಅನುರಾಗಿಗಳ ಪರಮಾಪ್ತ - ತಾರೆಗಳೂರಿನ ಮುಕಾದಮ ಚಂದಿರ...
ಜಗದ ಹಂಗು ತೊರೆದು, ಅಲೆ ತೊಳೆದ ಮರಳ ತೀರದಲಿ ಅಸಾಧ್ಯ ರಸಿಕ ಲಹರಿಯ ಗಿರಿಯನೇರಿ, ಕಾಮನ ಒಲೆಯ ಹೂಡಿ, ಹರೆಯದ ಹಸಿವ ನೀಗಿಕೊಂಡು, ಅಪಾದಮಸ್ತಕ ಸುಖದ ಬೆಂಕಿಯ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಪರವಶತೆಯ ಬೆಳುದಿಂಗಳಿರುಳು...
ಈ ಒಂಟಿ ರಾತ್ರಿಗಳಲಿ ಇಂಥ ಸುಖದ ನೆನಪು, ಕನಸುಗಳನು ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು ನೋಡು...
ಅಂಗೈಯ್ಯ ಸ್ವೇದ ಕಾವ್ಯವೇ -
ನೀನು ಅಂಗಾಲ ತುಳಿದು, ಅನಂಗನ ಸೆಳೆದು, ಬೆರಳ ಬೆಸೆದು ದಾಟಿಸಿದ ಸಂಜೆಗಳ ಆಸೆ ಬಿಸಿಯೇ ನನ್ನ ಇರುಳ ಮಂಚದ ಶೃಂಗಾರ ಸಿಂಗಾರ...
ಹಸಿ ಬೆವರ ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮುದುರುಗಳ ಮಳ್ಳು ನಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣು ಕೂಡಲು ಬಿಡದ ಹಟ್ಟಾಕಟ್ಟಾ ಹರೆಯದ ಹಪಾಪೋಲಿ ಉನ್ಮಾದೀ ನಶೆಯ ಹೊಸದೇ ಕನಸುಗಳು...
ನಿನ್ನ ಮೈಯ್ಯ ಬಿಸಿಯಲ್ಲಿ ಛಳಿ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ಸ್ವಪ್ನ ಸುರತದ ಹಗೂರ ಸುಸ್ತಿಗೆ ಹಿತವಾದ ನಿದ್ದೆ...
#ನಿನ್ನಿಂದ...
#ನನ್ನಿರುಳ_ಹಸಿ_ಬಿಸಿ_ಬಣ್ಣ_ನೀನು...
⇭⇱⇲⇭

ಸಜೀವ ಕೆಂಡದಂತವಳೇ -
"ರತಿರಾಗದ ಚರಮ ಚರಣದ ಸುಖದ ನಿಬ್ಬೆರಗಿಗೆ ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರು..."
ಮುಂಗಾರಿನಬ್ಬರ ಮುಗಿವ ಹೊತ್ತಿನ ಐನಾತಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆಂದು ಈ ಒದ್ದೊದ್ದೆ ಗಂಡು ಮೈ ಸಣ್ಣಗೆ ಗಡಗಡಗುಡುವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಉರಿ ಉರಿ ಮೈಯ್ಯ ಮೋಹಾಗ್ನಿಯ ನುರಿ ನುರಿ ಬಯಕೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಒದ್ದೆ ಮುದ್ದೆಯಾಗಿಸಿ ಕಾಡುತ್ತದೆ ಜೀವನಾಡಿಗಳ...
ಹನಿಯ ವಜ್ಜೆಯ ಹೊತ್ತು ತಂಪೆರೆದು ಹೊಯ್ಲಿಡುವ ಸುಳಿ ಗಾಳಿಯ ಇರುಳ ಬಾಗಿಲಲಿ ನಿನ್ನುಸಿರ ಬೆಂಕಿ ಬಳ್ಳಿ ತೋಳ್ಗಳಲಿ ತೋಯ್ವ, ಕೊರಡು ಮೈಯ್ಯ ಹಸಿವ ಮೀಯಿಸೋ, ಬಿಸಿ ನೀರ ಬುಗ್ಗೆಯ ಕೊಂಡಾಟದ ರತಿ ರಮ್ಯ ಮಜ್ಜನವೆಂದರೆ ಸ್ವರ್ಗ ಸೀಮೆಯ ಹಬ್ಬವಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೇನು...
ಕಾಮನೊಲುಮೆಯ ರಸಿಕ ರುಚಿ, ಅಭಿರುಚಿಯ ಬಿಡಿಸಿ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳ್ತಾವೆ ಬಯಸಿ ಬಯಸಿ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡ ಮೈಯ್ಯ ಬಯಲ ತುಂಬಾ ಚಿತ್ತಾರದಂಗೆ ಉಳಿದು ಕಾಡುವ ಸುಖದ ಘಾತಗಳು, ಗಾಯಗಳು, ಅಪರಾತಪರಾ ಗೀರುಗಳು...
ಉಸಿರ ನಾಳಗಳ ದಿಬ್ಬಗಳಿಗಂಟಿ ಉಶ್ವಾಸ ನಿಶ್ವಾಸಗಳಲಿ ಅಲೆಅಲೆಯಾಗಿ ತುಯ್ಯುತ ಉಳಿದೇ ಹೋಗುವ, ಉಲಿದುಲಿದು ಕಾಡುವ ಕಮ್ಮಗಿನ ಬೆಮರ ಘಮಲು...
"ಮೊದಲಿನ ಉನ್ಮತ್ತ ರಸಿಕ ಅಗೆತದ್ದು ಒಂದು ದಡೆಯಾದರೆ, ನಡುವಿನಬ್ಬರ ಇಳಿದ ಆಮೇಲಿನ ಶಾಂತ ಸಲ್ಲಾಪದ್ದೇ ಇನ್ನೊಂದು ಆಳ..."
ಆ ಸಂತೃಪ್ತ ಸಂಯೋಗದ ನೆನಹೂ ಕೂಡ ಎಷ್ಟು ಸಮೃದ್ಧ ಹಾಗೂ ಭಾವೋನ್ಮತ್ತ...
ಹೇಮಂತದ ಸನಿಹದಲಿ ಮಂಚದ ಮನೆಯ ಕನ್ನಡಿಯ ಕಣ್ಣ ತುಂಬಾ ನಾಚಿಕೆ ಕಳಚಿದ ಪೋಲಿ ಚಿತ್ರವೇ...
#ಕದ_ತೆರೆದ_ಜೋಡಿ_ಪ್ರಾಯಕ್ಕೆ_ಕಲೆ_ಒಳ್ಳೆಯದು...
⇭⇱⇲⇭

ಹೇ ಬೆಳಕ ಸವತಿಯಂಥವಳೇ,
ನೂರು ಅಲಂಕಾರಗಳ ನಿವಾಳಿಸಿ ಎಸೆವ ಕತ್ತಲಿಗೆ ಕಾಮನ ನೂರು ಬಣ್ಣಗಳ ತುಂಬಿಕೊಡುವ ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟು ಬೆತ್ತಾಲೆ ಬೆಡಗು... 
ನೀನೆನ್ನ ಎದೆಯ ತಬ್ಬಿದ ಬೆಳಕ ತೋಳು...
ಮೈಯ ನಾಳಗಳಲೆಲ್ಲ ನಿನ್ನ ನಶೆ ತುಂಬಿ ಜೋಲಿ ತೂಗುವ ಕಣ್ಣಾಲಿಗಳಲಿ ಅನೂಹ್ಯ ಚೆಲುವ ಬಾಚಿಕೊಳುವ ಚಂಚಲ ಬೆರಗು...
ನೀನೆಂದರೆ ನಿದ್ದೆಯನೂ ಹಬ್ಬಿದ ಬೆವರ ಬಳ್ಳಿ...
ಇಲ್ಲೀಗ ನಾವು ನಮ್ಮ ಬೆತ್ತಲೆಯ ಜೊನ್ನ ಕೇರಿಯ ಓಣಿ ಓಣಿಯ ಹೊಕ್ಕು ಆತ್ಮವ ಹೆಕ್ಕಿ ತರುವ ಪರಮಾಪ್ತ ಪಯಣದಲಿ, ಬರಿದಾಗುತ್ತಾ ತುಂಬಿಕೊಂಡು - ತುಂಬಿಕೊಂಡಷ್ಟೂ ಹಗುರಾಗಿ - ಇರುಳ ತೊಟ್ಟಿಲ ತೂಗೋ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಸುಖದ ಸೋಬಾನೆ...
ಸ್ವರ್ಗಾಂತ ಸೀಮೆಯ ತುಳಿದು ಕರುಳ ತುಂಬಾ ನನ್ನ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ನೀನು ಕಣ್ಣ ತೀರ್ಥದಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಳುವಾಗ, ಅದೇ ಮೈಮರೆವಿನ ಜೊಂಪಿನಲಿ ನಿನ್ನ ಮೈತುಂಬ ಹೊದ್ದು ಹೆರಳ ಧೂಪವ ಹೀರುತ್ತಾ ತೋಳ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾನು ಹೇಮಂತದ ಹೊಳೆ...
ಎರಡಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ಆಳು - ಅದ್ವೈತವಾಗಿ ಹೆಣೆದಾಗ ಜೀವಭಾವ ಬಿಳಲು...
ಉಸಿರ ಅಬ್ಬರ ಕಳೆದು, ಬೆವರು ಬೆವರ ಸೇರಿ ಆರಿ, ಘಳಿಗೆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಮೈಯ್ಯ ಹೆಣಿಗೆ ಕಳಚಿ ಮಗ್ಗುಲಾಗಿ, ನಿನ್ನ ಕಿವಿಯೋಲೆ ನನ್ನ ತೋಳಿಗೆ ಹಚ್ಚೆ ಬರೆವಾಗ, ಉಸಿರ ಶೃತಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಒಂದೇ ಲಯದಲ್ಲಿ ಕೊಳದ ಅಲೆಯಂತೆ ತುಯ್ಯುವ ನಿನ್ನೆದೆ ತಂಬೂರಿಯ ನಾ ಮಂದ್ರದಲಿ ಮೀಟುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಕಣಕಾಲು ನಿನ್ನ ಕಾಲಂದುಗೆ ಹಲಗೆ ಬಳಪಗಳಾಗಿ ಕಚಗುಳಿಯ ಚಿತ್ರಲೋಕ ತೆರೆಯುತ್ತಾ, ನಿದ್ದೆಯ ಶಪಿಸುವ ಕಂಗಳಲಿ ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ಕುಡಿಯುತ್ತಾ, ಎದೆಯ ಗೂಡಲ್ಲಿ ಬಾಕಿ ಉಳಿದ ಮಾತು ಮೌನಗಳ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಮೆಲ್ಲುತ್ತಾ ಕತ್ತಲ ಹಾಯುವುದೂ ಏನು ಸೊಗಸು...
ಲಯವಾಗಿ, ಗುರುವಾಗಿ ಅರಳುವ ಮಧುಮಂಚದ ಆಜೀವ ಪರಿಮಳಕೆ ನೀನೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ, ನಾನು ಆಖ್ಯಾನ...
ಕಾಯಲಿ ಪ್ರತಿ ಇರುಳನೂ ನಮ್ಮ ನಮಗೆ ಬಸಿದುಕೊಡೋ ಇಂಥ ನೂರು ಸವಿ ಸೋಲು...
#ಮೈಯ್ಯ_ಕಿಬ್ಬಿಗಳಲಿಳಿವ_ರತಿರಸದಬ್ಬಿಯಲಿ_ಆತ್ಮವ_ತೊಳೆದು...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)