ಗೊಂಚಲು - ಮುನ್ನೂರ್ತೊಂಭತ್ತೇಳು.....

ಕತ್ತಲಿನ ನಕಲು ನಾನು.....

ಬೆಳಗು ಬಾ ಬೆಳಕೇ ಅಡಿಯಿಟ್ಟು ಎದೆಗೆ - ಧಾರೆ ಧಾರೆ ಮಮತೆಯನುಣಿಸೋ ಆಯಿಯಾ ನಗೆ ಗಂಗೆಯಂತೆ...
____ ಗ್ರಹಣ ಕಳೆಯಲಿ...
___ 25.10.2022

ಇಕ್ಕೇರಿ ದೇವಳ-ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮರಾ ಕಣ್ಣು...

ಎದೆಯ ಬೆಳಕು ನಗೆಯಾಗಿ ಬಯಲಿಗೆ ಚಿಮ್ಮಿ, 
ಬಯಲ ಹೊನಲು ಎದೆಯ ಪದವಾಗಿ ಹೊಮ್ಮಿ,
ಬೆಳಕು ಬೆಳಕನು ಸಂಧಿಸುವ ಧ್ಯಾನ ದೀಪೋತ್ಸವ...
___ ಬದುಕು ಬೆಳಕಿನ ಹಬ್ಬ..‌.
____ 25.10.2022
💫💫💫

ಮಂದಹಾಸ - 
ಮಗುವೊಂದು ಜಿಗಿಜಿಗಿದು ದೇವಳದ ದೊಡ್ಡ ಘಂಟೆ ಬಾರಿಸುವಾಗ ಗರ್ಭ ಗುಡಿಯ ನಂದಾದೀಪ ರೆಕ್ಕೆ ಬಡಿದಂತೆ, 
ಪ್ರಾರ್ಥನೆ -
ಒಳ ಮನೆಯಲಿ ಅಮ್ಮ ಮಂಗಳ ಪದ ಹಾಡಿದಂತೆ,
ಉಲ್ಲಾಸ -
ಗರಿಕೆ ಅಂಚಿನ ಇಬ್ಬನಿಯ ಹನಿಯೊಂದು ತುಂಟ ಇರುವೆಯ ಕನ್ನಡಿಯಾದಂತೆ,
ಶೃಂಗಾರ -
ನೂರು ಪಲ್ಲವಗಳ ಹೊಮ್ಮಿಸೋ ನನ್ನುಸಿರ ತಿಲ್ಲಾನಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಅವಳ ಹೆಸರಿಟ್ಟಂತೆ,
ಧಾವಂತ -
ಅಜ್ಜಿ‌ಯ ಕನಸಲ್ಲಿ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಮೈನೆರೆದಂತೆ,
ಪ್ರಸವ -
ನವಿರು ಕವಿತೆಯ ಹುಟ್ಟು; ಎದೆಗಂಟಿದ ಒಲವ ಗಂಧ...
____ ನಿನ್ನೊಳಗೆ/ನಿನ್ನೊಡನೆ ಮುಂದುವರಿಯಲಿ...
💫💫💫

ಬದುಕೇ ಬರೆಸುತ್ತ(ತ್ತಿ)ದೆ...
___ ಓದಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು ಓದಿಕೊಂಡರೂ ಸಾಕು ನನ್ನ ನಾನು...
💫💫💫

ಏಯ್ ಮುದ್ಕನಂತವ್ನೇ - 
ಸತ್ರೆ ನಷ್ಟ ಅನ್ನೋಕೂ ಯಾರೊಬ್ರಿಗೂ ಲಾಭ ಆಗೋ ಹಂಗೆ ಬದ್ಕಿದ್ದಿಲ್ಲ, 
ಬಿಟ್ಟೋಗೋಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡದ್ದು ಅಂತ ಒಬ್ರೂ ಹಿಂದಿಲ್ಲ ಮುಂದಿಲ್ಲ, 
ನೀನ್ಯಾವ್ ಸೀಮೆ ದೊಣ್ಣೆ ನಾಯಕನೋ!! 
ನಿನಗದ್ಯಾವ ದರ್ದು!! 
ಹಂಗಂತ ನಾ ಹಾಯ್ದ ಬದುಕೇ ನನ್ನ ಅಣಕಿಸುವಾಗ ಹುಟ್ಟುತ್ತಲ್ಲ ಒಂದು ಶಾಂತ ಭಂಡತನ,
ಆ ಭಂಡ ನಗುವನ್ನು ನಾನು ಮನಸಾರೆ ಜೀವಿಸಬೇಕೀಗ...
____ ಎನ್ನ ಆನೇ ಆಳಬೇಕು...
💫💫💫

ನನ್ನೊಳಗಿನ ಆ ಕಂಪನವ ನಾನೇ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿದೆ, ಅದೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳೆಂದು ನನ್ನೇ ನಾ ನಂಬಿಸಿಕೊಂಡೆ...
ನಿನ್ನೆಡೆಗಿನ ಬಿಸುಪು ತನ್ನಿಂತಾನೇ ಇಳಿಯುತ್ತಾ ಹೋಯ್ತು, ಮತ್ತದು ನಿಂಗೂನು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು ನೋಡು...
ಮತ್ತೀಗ ಉಳಿದದ್ದು ನಾವೇ ಕಾವು ಕೊಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದ ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿ ಕಳೆದೋಗುವ ಶೀತಲ ದಿನ ರಾತ್ರಿಗಳು...
ಇನ್ನು ನೀ ನನ್ನ ಮರೆತೆ ಎಂದು ನಾ ನಿನ್ನ ದೂರಬಹುದು ಮತ್ತು ನಿನ್ನ ಎಂದಿನ ತಣ್ಣನೆಯ ನಗು ಅಷ್ಟೇ ತಣ್ಣಗೆ ನನ್ನ ಇರಿಯಬಹುದು...
____ ಮಿಡಿವ ಮೈತ್ರಿಯ ನಡುವೆ ಒಡನಾಡುವ (ಒಡೆದಾಡುವ) ಮೌನ...
💫💫💫

ಹಲವೊಮ್ಮೆ ಕವಿಯ ನೋವೂ ಕೋಗಿಲೆಯ ಅಳುವಿನಂತೆಯೇ...
____ 'ಶಬ್ದ' ತೀರದ ಸೋಲೋ ಗೆಲುವೋ...?!
💫💫💫

ತೇರು ಮುಗಿದ ಮೇಲಿನ ನಡು ರಾತ್ರಿ ಊರು ಅಲೆಯಬೇಕು...
ಸುಸ್ತಾದ ದಾರಿ ದಿರಿಸು ಬದುಕಿನ ದೊಡ್ಡ ವೇದಾಂತ...
____ ಏಕಾಂಗಿಯ ಪಿಸುಮಾತು...
💫💫💫

ಹೇ ಇವಳೇ -
ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಇತಿಹಾಸವಿಲ್ಲದವನ,
ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಕನಸುಗಳೇ ಹುಟ್ಟದವನ,
ವರ್ತಮಾನ‌ದ ಬೆರಗುಗಳ ಬೆರಳು ಹಿಡಿದು ಬಿಂಕದಲಿ ನಡೆವ ಅಪರಿಚಿತ ಬೆಳಕಾಗಬಲ್ಲೆಯಾ ನೀನು...!?
____ ಕತ್ತಲಿನ ನಕಲು ನಾನು...
💫💫💫

ಉಫ್...
"ಸತ್ತ ಹೆಣಕ್ಕೆ ಹೆಗಲು ಕೊಟ್ಟಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ ನೋಡು ಬದುಕಿನ ನೋವಿಗೆ ಹೆಗಲಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದು..."
___ ಎದೆಯ ಗಾಯದ ಕಮಟು ಉಸಿರಿಂದ ಬಯಲ ಸೇರಿ ಮತ್ತೆ ಉಸಿರಿಂದ‌ ಎದೆಗೇ ಬಂದು ಕೂತು...

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)