ನಾ ಇತಿಹಾಸವಾಗುವ ಮುನ್ನ.....
ನಗುವೇ –
ಎಲೆ ಉದುರಿದ ಮರ ನಾನು – ತುಸುವಾದರೂ ನೀ ದಕ್ಕಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಿಯೇನು...
ಹೂ ಅರಳಿಸಿ ಫಲಕೊಡ ಬೇಕಿಲ್ಲ, ಒಂದಿನಿತು ಹಸಿರ ಸೂಸುವಷ್ಟಾದರೂ ಒಳಸೇರು ಒಮ್ಮೆ ಬೇರು ಕೂಡ ಒಣಗಿ ಕಾಷ್ಠವಾಗುವ ಮುನ್ನ...
ಆ ಹಸಿರ ಸೊಂಪಿಂದ ಇನ್ಯಾರೋ ದಾರಿಹೋಕನಿಗೆ ಒಂಚೂರು ನೆರಳಾದೇನು...
***
ಬದುಕೇ –
ಬಡ ಜೋಗಿ ನಾನು - ಮನದ ಜೋಳಿಗೆಯಲಿ ನೀ ನಕ್ಕ ಘಳಿಗೆ ನಾ ಶ್ರೀಮಂತ...
ಹುಸಿಯೇ ಆದರೂ, ನಸುನಗುವನಾದರೂ ಬೀರೊಮ್ಮೆ ಈ ದೇಹದ ಬಿಸಿ ಆರುವ ಮುನ್ನ...
ಕೆಲ ಘಳಿಯಲಾದರೂ ನಾನೇ ನಾನಾಗಿ ನಲಿದೇನು...
***
ಒಲವೇ –
ಪಾಳು ಮನೆ ನನ್ನದು - ಮನದ ಮಂಟಪಕೆ ನೀ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟ ಕ್ಷಣ ಕನಸುಗಳ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕ...
ಅಪರಿಚಿತ ನೆರಳಂತಾದರೂ ಸುಳಿದು ಹೋಗೊಮ್ಮೆ ಈ ಉಸಿರ ಹಣತೆ ಆರುವ ಮುನ್ನ...
ಸುಳಿದಾಡಿದ ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ಒಂದಿಡೀ ಜನ್ಮ ನಲಿವಿಗರಸನಂತೆ ಜೀವಿಸಿಯೇನು...
***
ಗೆಳತೀ -
ಭಾವವಿಲ್ಲದ ಒಣ ಕವಿತೆ ನಾನು – ನೀ ಬದುಕ ತಬ್ಬಿದರೆ ಭಾವಗೀತೆಯಾದೇನು...
ಕವಿತೆಯ ಕೊನೆಯ ಚುಕ್ಕಿಯಂತಾದರೂ ಬೆರಳ ಸೋಕು ಒಮ್ಮೆ ಎದೆಯ ಶಾಯಿ ಖಾಲಿಯಾಗುವ ಮುನ್ನ...
ರೆಕ್ಕೆ ಮೂಡಿದ ಮರಿ ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಭಾವದ ಬಾನಗಲ ಹಾರಿ ಹಾರಿ ನಲಿದೇನು...
***
ಮೌನವೇ –
ಹಿತವಲ್ಲದ ಮಾತು ನಾನು – ನೀ ರೂಢಿಗತವಾದರೆ ಒಂದಷ್ಟು ಹಿತಮಿತವಾದೇನು...
ಕೊಟ್ಟ ಕೆಲ ಮಾತುಗಳ ಉಳಿಸಿಕೊಂಬುದಕಾದರೂ ಇಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟಾದರೂ ಮನದೊಡಲ ಸೇರು ಒಮ್ಮೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಈ ಉಸಿರೇ ನಿನ್ನೊಡಲ ಸೇರುವ ಮುನ್ನ...
ಒಂದಷ್ಟು ಭಾವ ಬಂಧಗಳಲಿ ಒಂಚೂರು ನಗೆಯ ತುಂಬಿ ಉಳಿದೇನು...
***
ನೋವೇ –
ನನ್ನ ಕರುಳಿನ ಹುಣ್ಣು ನೀನು – ನಿನ್ನಿಂದ ಓಡಲು ಹವಣಿಸುವ ಅಸಹಾಯ ಹೆಳವ ನಾನು...
ನಿನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಂಬುವರಿಲ್ಲ – ನಿನ್ನ ನೆನಪ ಹಂಚಿಕೊಂಬುವವರೇ ಎಲ್ಲ...
ನೀನವರ ಸೋಕಿದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ನನ್ನೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಮನಸುಗಳ ಒಡನಾಟವನಾದರೂ ಕೊಡು ಒಮ್ಮೆ ನೀ ನನ್ನ ಕೊಲ್ಲುವ ಮುನ್ನ...
ಅವರ ಹಗುರತೆಗೆ ಕಾರಣನಾದ ಭ್ರಮೆಯಲಾದರೂ ನನ್ನೊಳಿರುವ ನಿನ್ನನು ತುಸುವಾದರೂ ಮರೆತು ನಕ್ಕೇನು...
*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)
ನಗುವೇ –
ಎಲೆ ಉದುರಿದ ಮರ ನಾನು – ತುಸುವಾದರೂ ನೀ ದಕ್ಕಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಿಯೇನು...
ಹೂ ಅರಳಿಸಿ ಫಲಕೊಡ ಬೇಕಿಲ್ಲ, ಒಂದಿನಿತು ಹಸಿರ ಸೂಸುವಷ್ಟಾದರೂ ಒಳಸೇರು ಒಮ್ಮೆ ಬೇರು ಕೂಡ ಒಣಗಿ ಕಾಷ್ಠವಾಗುವ ಮುನ್ನ...
ಆ ಹಸಿರ ಸೊಂಪಿಂದ ಇನ್ಯಾರೋ ದಾರಿಹೋಕನಿಗೆ ಒಂಚೂರು ನೆರಳಾದೇನು...
***
ಬದುಕೇ –
ಬಡ ಜೋಗಿ ನಾನು - ಮನದ ಜೋಳಿಗೆಯಲಿ ನೀ ನಕ್ಕ ಘಳಿಗೆ ನಾ ಶ್ರೀಮಂತ...
ಹುಸಿಯೇ ಆದರೂ, ನಸುನಗುವನಾದರೂ ಬೀರೊಮ್ಮೆ ಈ ದೇಹದ ಬಿಸಿ ಆರುವ ಮುನ್ನ...
ಕೆಲ ಘಳಿಯಲಾದರೂ ನಾನೇ ನಾನಾಗಿ ನಲಿದೇನು...
***
ಒಲವೇ –
ಪಾಳು ಮನೆ ನನ್ನದು - ಮನದ ಮಂಟಪಕೆ ನೀ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟ ಕ್ಷಣ ಕನಸುಗಳ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕ...
ಅಪರಿಚಿತ ನೆರಳಂತಾದರೂ ಸುಳಿದು ಹೋಗೊಮ್ಮೆ ಈ ಉಸಿರ ಹಣತೆ ಆರುವ ಮುನ್ನ...
ಸುಳಿದಾಡಿದ ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ಒಂದಿಡೀ ಜನ್ಮ ನಲಿವಿಗರಸನಂತೆ ಜೀವಿಸಿಯೇನು...
***
ಗೆಳತೀ -
ಭಾವವಿಲ್ಲದ ಒಣ ಕವಿತೆ ನಾನು – ನೀ ಬದುಕ ತಬ್ಬಿದರೆ ಭಾವಗೀತೆಯಾದೇನು...
ಕವಿತೆಯ ಕೊನೆಯ ಚುಕ್ಕಿಯಂತಾದರೂ ಬೆರಳ ಸೋಕು ಒಮ್ಮೆ ಎದೆಯ ಶಾಯಿ ಖಾಲಿಯಾಗುವ ಮುನ್ನ...
ರೆಕ್ಕೆ ಮೂಡಿದ ಮರಿ ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಭಾವದ ಬಾನಗಲ ಹಾರಿ ಹಾರಿ ನಲಿದೇನು...
***
ಮೌನವೇ –
ಹಿತವಲ್ಲದ ಮಾತು ನಾನು – ನೀ ರೂಢಿಗತವಾದರೆ ಒಂದಷ್ಟು ಹಿತಮಿತವಾದೇನು...
ಕೊಟ್ಟ ಕೆಲ ಮಾತುಗಳ ಉಳಿಸಿಕೊಂಬುದಕಾದರೂ ಇಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟಾದರೂ ಮನದೊಡಲ ಸೇರು ಒಮ್ಮೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಈ ಉಸಿರೇ ನಿನ್ನೊಡಲ ಸೇರುವ ಮುನ್ನ...
ಒಂದಷ್ಟು ಭಾವ ಬಂಧಗಳಲಿ ಒಂಚೂರು ನಗೆಯ ತುಂಬಿ ಉಳಿದೇನು...
***
ನೋವೇ –
ನನ್ನ ಕರುಳಿನ ಹುಣ್ಣು ನೀನು – ನಿನ್ನಿಂದ ಓಡಲು ಹವಣಿಸುವ ಅಸಹಾಯ ಹೆಳವ ನಾನು...
ನಿನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಂಬುವರಿಲ್ಲ – ನಿನ್ನ ನೆನಪ ಹಂಚಿಕೊಂಬುವವರೇ ಎಲ್ಲ...
ನೀನವರ ಸೋಕಿದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ನಿನ್ನ ನನ್ನೊಡನೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಮನಸುಗಳ ಒಡನಾಟವನಾದರೂ ಕೊಡು ಒಮ್ಮೆ ನೀ ನನ್ನ ಕೊಲ್ಲುವ ಮುನ್ನ...
ಅವರ ಹಗುರತೆಗೆ ಕಾರಣನಾದ ಭ್ರಮೆಯಲಾದರೂ ನನ್ನೊಳಿರುವ ನಿನ್ನನು ತುಸುವಾದರೂ ಮರೆತು ನಕ್ಕೇನು...
*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)
ಟೈಟಲ್ ಜೀರ್ಣವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲದ ಸಂಕಟ... :(
ReplyDeleteಚೆನ್ನಾಗಿದೆ .ನಗುವೇ –
ReplyDeleteಎಲೆ ಉದುರಿದ ಮರ ನಾನು – ತುಸುವಾದರೂ ನೀ ದಕ್ಕಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಚಿಗುರಿಯೇನು...
ಹೂ ಅರಳಿಸಿ ಫಲಕೊಡ ಬೇಕಿಲ್ಲ, ಒಂದಿನಿತು ಹಸಿರ ಸೂಸುವಷ್ಟಾದರೂ ಒಳಸೇರು ಒಮ್ಮೆ ಬೇರು ಕೂಡ ಒಣಗಿ ಕಾಷ್ಠವಾಗುವ ಮುನ್ನ...
ಆ ಹಸಿರ ಸೊಂಪಿಂದ ಇನ್ಯಾರೋ ದಾರಿಹೋಕನಿಗೆ ಒಂಚೂರು ನೆರಳಾದೇನು... so nice lines
ನಾ ಇತಿಹಾಸವಾಗುವ ಮುನ್ನ, ಎಂದು ಬರೆದಿಟ್ಟ ಪಲುಕುಗಳು ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಮನದ ಕೊನೆಯ ಸೋಕುವಂಥವು :-)
ReplyDelete- ಪ್ರಸಾದ್.ಡಿ.ವಿ.
Wow!!
ReplyDeleteವತ್ಸಾ ಎಲ್ಲರದ್ದೂ ಇತಿಹಾಸವಾಗುವ ಮುನ್ನದ ಕಥೆಯೇ.....
ReplyDeleteಕೆಲವೇ ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಇತಿಹಾಸವಾಗಿ ಕಥೆಯಾಗುತ್ತಾರೆ....
ಸಾಲುಗಳಿಗೆ.... ಅವುಗಳ ಭಾವಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಬಲ್ಲೆ....
ಅಂತರಾಳಕ್ಕಲ್ಲ.....
ಚನ್ನಾಗಿದೆ ದೊರೆ....
ನೀನೆಂಬೋ ನೀನು ಏನೇನೋ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತೀಯ.. ಆತ್ಮೀಯನಾಗಬಲ್ಲೆ, ಗೆಳೆಯನಾಗಬಲ್ಲೆ, ಗುರುವಾಗಬಲ್ಲೆ , ಮಗುವಾಗಬಲ್ಲೆ , ವೇದಾಂತಿಯಾಗಬಲ್ಲೆ, ಏನೂ ಅಲ್ಲದ ಯಾರೋ ಕೂಡಾ ಆಗಿಬಿಡಬಲ್ಲೆ.
ReplyDeleteಭಾವಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿವೆ... ಸಾಲುಗಳು ಕಲ್ಪನೆಗಳಾಗಿದ್ದರೆ ನನ್ನದೊಂದು ಸಲಾಂ..
ಎಂದಿನಂತೆ ನಗುವಿದೆ ಅಲ್ಲವಾ ನಿನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ.. .. :)