ಗೊಂಚಲು - ನೂರಾ ಹದಿನಾರು.....

ಸುಮ್ಮನೇ ಒಂದಷ್ಟು.....

ಈ ಮಬ್ಬು ಸಂಜೆಯಲಿ ಬಾನು ಚಿಮುಕಿಸುತಿರೋ ಪನ್ನೀರ ಹನಿಗಳಂತೆ ಮಳೆಯ ಹನಿಗಳು ಮೈಯ ಮುದ್ದಿಸುವಾಗ ಪಕ್ಕನೆ ಮರೆಯ ಸೇರಲು ಎಲ್ಲರಂತೆ ಓಡಲಾಗದ ನನ್ನ ಅಸಹಾಯಕತೆಯೂ ನಂಗೆ ಚಂದವಾಗೇ ಕಾಣ್ತಿದೆ...
- ಹೆಳವನೊಬ್ಬನ ಮನದ ಮಾತು.

ನಗೆಯ ನೃತ್ಯಕ್ಕೆ ನೋವ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಸಂಗೀತ...
ಕ್ಷಮಿಸಮ್ಮ ಗೆಳತೀ –
ನೃತ್ಯದ ಸೊಬಗ ಉಣಿಸಲಾಗದಿದ್ದರೂ ನಾ ನಿರಂತರ ಸಂಗೀತದ ಚರಣಗಳ ನುಡಿಸುತಿರುತೇನೆ ನಿನ್ನ ಮನದೆ...
- ನಗು ನೀಡಲಾರದವನ ಆಲಾಪ.

ರಾತ್ರಿಗಳು ಕಳೆದರೂ ಕತ್ತಲು ಕಳೆಯಲಾರದು...
ನಿಗಿ ನಿಗಿ ಬೆಳಕ ಬಯಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಒಳಗೆಲ್ಲ ಬರೀ ಚುಚ್ಚುವ ಕಾರ್ಗತ್ತಲು...
- ಮನಸ ಕಣ್ಣು ಇಂಗಿಹೋದವನ ಹಳವಂಡ.

ಒಂಚೂರು ನಗೆ ಹಬ್ಬದಡಿಗೆಯ ಹಂಬಲದ ಗೆಳೆತನಗಳಿಗೆ ನೋವ ಸೂತಕದೂಟವ ಬಡಿಸಿದ್ದೇ ಬಡಿಸಿದ್ದು...
ಮನೆಗೆ ಕರೆವಾಗ ನಿಮಗೆ ನಗೆಯ ಕೊಡುವೆನೆಂದಿರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವಾಗ ನಾನು – ನೋವನೂ ಕೊಡುತೀನೆಂದಿರಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ವಾ ನೀನು, ಭರಪೂರ ಅಳುವನೇ ಕೊಟ್ಟದ್ಯಾಕೆ ಎಂಬ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಿಜಕೂ ತಲೆ ಎತ್ತಲಾರದ ನಿರುತ್ತರಿ ನಾನೀಗ...
- ಪ್ರೀತಿ ಕೊಡಲರಿಯದೇ ಬಣ್ಣದ ಮಾತ ಕೊಟ್ಟವನ (?) ಸೋತ ಮನದ ಗೋಳು.


*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)