ಗೊಂಚಲು - ಎರಡ್ನೂರಾ ಮೂರು.....

ಹೀಗಿಷ್ಟು ಹಲುಬಾಟ.....

ನನ್ನ ಕೂಡುವ ಯಾವ ನೋವಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಕಣ್ಣೀರು, ಯಾವ ನಲಿವಿಗೆ ಎಷ್ಟು ನಗು ಆಯ್ಕೆ ನನ್ನದೇ...
ಕಾಲಿನ ಕಸುವು, ದಾರಿಯ ಏರು - ತಿರುವು; ಉಹುಂ ಬದುಕ ಕರುಣೆಯ ಬಗೆಗೀಗ ತಕರಾರುಗಳಿಲ್ಲಿಲ್ಲ...
ಬದುಕು ಪೂರಾ ಪೂರಾ ಅರ್ಥವಾಯಿತೆಂಬ ಕೊಂಬಾಗಲೀ, ಅರ್ಥವಾಗಲೇಬೇಕೆಂಬ ಹುಂಬತನವಾಗಲೀ ಉಳಿದಿಲ್ಲ...
ಗೊತ್ತು ಸಾವಿಲ್ಲದ ಮನೆಯ ಸಾಸಿವೆಯ ತರಲಾಗದು - ಬದಲು ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲೂ ಒಂದಿನಿತು ನಗೆಯ ಹೆಜ್ಜೆಗುರುತನುಳಿಸಬಹುದಲ್ಲ - ಬದುಕಿರುವವರ ಬದುಕಿಗಾಗಿ...
ನಗು ನನ್ನ ಅಂತಿಮ ಆಯ್ಕೆ - ಸಾವಿನಲ್ಲೂ...
ಸಾವಿಗೂ ನಗೆ ತುಂಬುವಾಸೆ ಅಹಂಕಾರವಾದರೆ ನಾನು ದುರಹಂಕಾರಿ...
~_~_~_~_~

ನಿರಂತರ ಅಳುವಿಗೆ ಒಗ್ಗಿ ಹೋಗಿ ನಿತ್ಯದ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಖುಷಿಗಳನು ನಿರಾಕರಿಸೋ ಮನಸಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕಾದದ್ದಿಷ್ಟೆ:
ಹಾದಿ ತಿರುವಿದ್ದಷ್ಟೂ ಹೊಸತನ ಮತ್ತು ಬಿದ್ದೆದ್ದ ಕಲೆಗಳಿದ್ದಷ್ಟೂ ಎಚ್ಚರ ನಡಿಗೆಗೆ...
ಒಂದೇ ಲಯದಲ್ಲಿ ಬದುಕ್ತಾ ಬದುಕ್ತಾ ಬದುಕೋದೂ ಗಾಣದೆತ್ತಿನ ಖಾಯಂ ಕಾಯಕವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತೆ...
ಸಹಜ ಅಭ್ಯಾಸವಾದ ಎಲ್ಲವೂ ಏಕತಾನದ ಸುಳಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಜಡವಾಗುತ್ತ ಸಾಗುತ್ತೆ...
ಉಸಿರಿಗೊಮ್ಮೆ ಸಾವಿನ ಘಮಲು ಸೋಕಿತಾ - ಅಲ್ಲಿಂದಾಚೆ ಬದುಕ ವೇಗ, ಆವೇಗಗಳೇ ಬೇರೆ...
~_~_~_~_~

ಬೆಳಕು ಬಯಲ ಬೈರಾಗಿ - ಒಳಮನೆಗೋ ಅದು ಬರೀ ಅಥಿತಿ...
ಕತ್ತಲು ಗೃಹ ಬಂಧಿ - ಬಯಲಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲೇ ಅದರ ಸಮಾಧಿ...
ಬಯಲಾಗಲಿ ಈ ಬದುಕು...
~_~_~_~_~

ಮೌನ ಮನಸಿನ ರಕ್ಷಣಾ ಗೋಡೆ...
ಮಾತು ಪ್ರೀತಿಯ ವಾಹಕ ನಡೆ...
ಮಾತಾಗಲಿ ಎಲ್ಲ ಕನಸೂ...
~_~_~_~_~

ಎಷ್ಟು ಬಡಿಸಿದರೂ ಇಂಗಿತೆಂಬುದಿಲ್ಲದ ಈ ಬದುಕಿನ ಹಸಿ ಹಸಿ ಹಸಿವು - ನಗು...
ತುಸುವೇ ತಿಂದರೂ ತುಂಬಿ ಉಬ್ಬರಿಸಿ ಉರಿ ಉರಿ ತೇಗು - ನೋವು...
~_~_~_~_~

ಉಫ್!!!
ನನ್ನ ಮೆದುಳಿನ ಸಂಯೋಜನೆಯೇ ಖರಾಬಿರಬಹುದೇನೋ..!!
ಅದರ ಯೋಚನಾ ಲಹರಿಯಲ್ಲೇ ಐಬಿರಬಹುದೆನಿಸುತ್ತೆ..!!!

*** ಇಲ್ಲಿನ ತುಂಡು ಭಾವಗಳು ಮುಂದಿನ ಯಾವುದೇ ಬರಹದಲ್ಲೂ ಮತ್ತೆ ಕಾಣಿಸೀತು...:)