ಗೊಂಚಲು - ಆರು...

"ಈ ಪ್ರೀತಿ ಒಂಥರಾ ....."

ಪ್ರತೀ ಜೀವಕ್ಕೂ, ಗಂಡು - ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಭೇದವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲ ಜೀವಗಳಿಗೂ ಒಂದು ಕನಸು,ಕಲ್ಪನೆ, ಆಸೆ ಇರುತ್ತೇನೋ. ತಾನೂ ಯಾರನ್ನಾದ್ರೂ ಪ್ರೀತಿಸ್ಬೇಕು - ಯಾರಿಂದಲೋ ಪ್ರೀತಿಸಲ್ಪಡಬೇಕು - ಒಂದಿಡೀ ಬದುಕನ್ನು ಅವರ ಸಾಂಗತ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಳೀಬೇಕು - ತನ್ನೆಲ್ಲ ಪ್ರೀತೀನ ಅವ್ರಿಗೆ ಧಾರೆ ಎರೀಬೇಕು - ಅವರೆಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿ ಭಾವಗಳನ್ನ ತನ್ನದನ್ನಾಗಿಸ್ಕೋಬೇಕು - ಅವರ ಮನೋಪ್ರಪಂಚದ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದು ತಾನೇ ಆಗ್ಬೇಕು. ಸಿನೆಮಾಗಳ ಹಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ತೋರಿಸ್ತಾರಲ್ಲ ಹಾಗೇ, ತಾನೂ ಕೂಡ ಜಗತ್ತಿನೆಲ್ಲ ಸುಂದರ ತಾಣಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಸವೀಬೇಕು. ಬೆಸೆದ ತೆಕ್ಕೇನ ಸಡಿಲಿಸದೇ ಓಡಾಡ್ಬೇಕು,ಓಲಾಡ್ಬೇಕು. ಮುತ್ತೇ ಮಾತಾಗ್ಬೇಕು, ಮತ್ತಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡ್ಬೇಕು. ಹೀಗೇ ಏನೇನೋ ಕನಸುಗಳು - ಕಲ್ಪನೆಗಳು. ತನ್ನ ಜೀವ ತನ್ನಂತದೇ ಮತ್ತೊಂದು ಜೀವಾನ ಸೃಷ್ಠಿಸೋ ವಯಸ್ಸು ಮೂಡಿದ್ದು ತನಗೇ ತಿಳಿದಾಗಿನಿಂದ ಈ ಆಸೆ, ಕನಸು ಹೃದಯದ ಬಡಿತದೊಂದಿಗೇ ಮಿಳಿತವಾಗಿ ಬಿಡತ್ತೇನೋ. ಆದ್ರೆ ವಿಪರ್ಯಾಸ ಗೊತ್ತಾ.! 99.9% ಜನರ ಈ ಕನಸು ಕನಸಾಗಿಯೇ ಉಳಿದು ಹೋಗತ್ತೆ. ಬದುಕಿನ ಘನ ವಾಸ್ತವಗಳು "ಪ್ರೀತಿ"ಯಂಥ ತೀವ್ರತರ ಭಾವಗಳನ್ನೂ ಸಾಯಿಸಿ ಸಮಾಧಿ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ವೆ. ಕನಸಿನ ಗುಂಗಲ್ಲಿ ಕಣ್ತೆರೆದರೆ - ಕಣ್ಣೆದುರಿನ ವಾಸ್ತವ ರಾಚುತ್ತೆ. ಆದ್ರೂ ಈ ಕನಸುಗಳೇನೇನೋ ಬದುಕನ್ನು ಇಷ್ಟಾದರೂ ಸಹನೀಯವಾಗಿರಿಸೋದು. ಅಲ್ವಾ.? ಅದಕ್ಕೇ ಇರಬೇಕು ಕವಿ ಪ್ರೀತೀನ ಮಧುರ ಯಾತನೆ ಅಂತಂದದ್ದು. ಕೆಲವರು ಪ್ರೀತಿಸಲಾರದೇ - ಪ್ರೀತಿ ಸಿಗದೇ ಒದ್ದಾಡ್ತಾರೆ. ಇನ್ಕೆಲವರು ಪ್ರೀತಿಸಿ - ಪ್ರೀತೀನ ಉಳ್ಸ್ಕೊಳ್ಳೋಕಾಗ್ದೇ ಒದ್ದಾಡ್ತಾರೆ. 

ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರೀತಿ ಒಂಥರಾ.....
                                    
               Yes, ಈ ಪ್ರೀತಿ ಒಂಥರಾsssss.....